Piosenka "Lancey Or Lancey" autorstwa Lancey Foux to głęboka introspekcja artysty, który porusza tematykę tożsamości, używek, sławy i jej konsekwencji, a także relacji osobistych. Utwór jest częścią albumu LIFE IN HELL wydanego w 2022 roku, który był teledysk "Lancey or Lancey". Od samego początku, fraza "Pourin' up a red cup, I'm antsy" wprowadza słuchacza w świat niepokoju i hedonizmu, gdzie "red cup" jest często kojarzony z syropem na kaszel z kodeiną, czyli leanem, wskazując na skłonności artysty do substancji psychoaktywnych. To poczucie niepokoju (antsy) przeplata się z chęcią ucieczki i intensywnego życia.

Centralnym elementem utworu jest tytułowe pytanie: "Yeah, she call me Lancey or Lancey". Ta repetycja podkreśla dualność postaci artysty, sugerując walkę z własną tożsamością w świetle publicznym. Czy jest to Lancey prywatny, czy Lancey performer? Czy otoczenie kocha jego prawdziwe ja, czy wykreowany wizerunek? W wywiadzie dla Montreality, Lancey Foux poruszył temat swojego postrzegania siebie jako osoby dwubiegunowej, wspominając, że jeśli ktoś spotka go trzy razy, może zobaczyć trzy różne osoby. To dodatkowo wzmacnia motyw podwójnej tożsamości obecny w piosence.

Tekst piosenki maluje obraz luksusowego życia: "Took her Paris, then she took her panties off" i "Light skin ting, she Ashanti, off" to odniesienia do szybkich, powierzchownych relacji i materialnych zdobyczy. Pomimo takiego stylu życia, artysta deklaruje: "Broke up with my lady, it ain't nothin' to a boss", co, jak zauważono, może być ironią, ukrywającą ból związany z utratą związku na rzecz kariery i pasji. Jest to bezlitosna kalkulacja między związkami osobistymi a ambicjami zawodowymi, gdzie utrzymanie romansu w pędzącym świecie sławy staje się często niemożliwe.

W zwrotce Lancey Foux zagłębia się w mroczniejsze aspekty swojego świata. Opisuje, jak "I can feel the Molly wearing off" i "I can finally see the sun", co może symbolizować zjazd po narkotykach i powrót do rzeczywistości, często nieprzyjemnej, gdzie "I see my feelings in a cup". Wzmianki o "Murder one, one-eight-seven, it's a redrum" (odwrotność "murder" i kod policyjny dla zabójstwa) wprowadzają element przemocy i niebezpieczeństwa, które mogą być częścią jego otoczenia lub wewnętrznej walki. Kontrastuje to z jego rosnącym bogactwem – "Blue diamonds clashing with the Piru stones" i wspomnieniem czasów, kiedy "Before I had the million, I was really penny throwin'".

Lancey odnosi się do swojej reputacji i poczucia wyższości, nazywając siebie "G.O.A.T." (Greatest Of All Time) i zwracając się do innych "Little sheep, mind your manners talkin' to a G.O.A.T". Mówi o utrzymywaniu tajemnicy, bo "I know they really want my soul", co odzwierciedla obawę przed utratą autentyczności i wewnętrznego ja w przemyśle muzycznym. Dotyka też trudnego tematu śmiertelności i uzależnień, nawiązując do Lil Peepa, rapera zmarłego z powodu przedawkowania, mówiąc: "Lil Peep, took the Xanny, prayin' I don't go". To świadectwo jego własnych zmagań z nałogami, gdy deklaruje: "I'm gettin' clean, money fiend, bad bitch addict", choć samo "getting clean" może być tu ironiczne, biorąc pod uwagę wcześniejsze linijki o używkach.

Lancey Foux, jako artysta z Londynu o ugandyjskich korzeniach, często czerpie inspirację z amerykańskiej sceny hip-hopowej, w szczególności Young Thuga i chicagowskiego drillu, jednocześnie łącząc to ze swoim brytyjskim dziedzictwem. Jego unikalny styl, łączący trap, punk i awangardę, pozwolił mu wyjść poza konwencjonalne gatunki. Jest również znany ze swojej roli w świecie mody, modelując dla Givenchy i innych marek, co dodaje kolejny wymiar do jego publicznej persony.

Wielokrotne powtórzenie w outro "I'm movin' at the speed of light" symbolizuje szybkie tempo życia, bezustanną pogoń i być może mechanizm ucieczki przed osobistymi demonami i presją bycia artystą. Ta fraza może również odzwierciedlać jego ambicję i niezłomną determinację w dążeniu do celu, nie zważając na konsekwencje. Piosenka kończy się tym mantrą, podkreślając nieustający ruch i intensywność jego egzystencji. Pomimo sukcesów, Lancey Foux w wywiadach podkreśla, że dąży do ciągłego rozwoju i nie jest w pełni zadowolony z żadnego swojego dzieła, co napędza go do "poruszania się z prędkością światła" w swojej twórczości.