Piosenka „Born to Die” Lany Del Rey to hymn na cześć intensywnej, ale z góry skazanej na porażkę miłości, owiany melancholią i fatalizmem, który stał się znakiem rozpoznawczym artystki. Już otwierające utwór pytania „Why? Who, me? Why?” sugerują egzystencjalne rozterki i poszukiwanie sensu w obliczu nieuchronności końca. Artystka w rozmowach z mediami, w tym w wywiadzie dla XFM w styczniu 2012 roku, przyznała, że to właśnie te głębokie pytania o sens istnienia i świadomość, że „wszyscy opuszczą tę planetę”, były jedną z inspiracji do powstania tytułowego utworu i całego albumu.

Tekst rozpoczyna się od błagania: „Feet don't fail me now, Take me to the finish line”, co można interpretować jako prośbę o siłę do wytrwania w bolesnej podróży, być może ku ostatecznemu przeznaczeniu lub śmierci, gdzie „at the gates” ma nadzieję usłyszeć, że ukochany jest jej. To pragnienie ostatecznego połączenia, nawet poza życiem, podkreśla głębię uczucia i wewnętrzny ból bohaterki, której serce „breaks every step”. Podkreśla to również motyw drogi jako symbolu trudności życiowych. Poczucie zagubienia, pytania „Is it by mistake or design?” podczas wędrówki ulicami miasta, a także samotność w „Friday nights”, wyrażają uniwersalne dążenie do bliskości i stabilizacji w chaotycznym świecie.

Centralnym punktem utworu jest refren, który jawnie przyznaje, że „Sometimes love is not enough, And the road gets tough I don't know why”. Mimo tej świadomości, bohaterka ucieka w eskapizm, prosząc: „Keep making me laugh, let's go get high”, co jest sposobem na radzenie sobie z trudami życia, próbą znalezienia radości i zabawy w międzyczasie, zanim nadejdzie nieunikniony koniec. Ta sprzeczność między akceptacją cierpienia a poszukiwaniem ulotnego szczęścia jest kwintesencją twórczości Lany Del Rey, którą sama określiła jako „sadcore o Hollywood”. Wokalistka w wywiadzie dla Spiegel wyznała, że melancholia towarzyszy jej przez całe życie, ale nauczyła się „dogadywać ze swoim smutkiem”.

Zwrot „Come and take a walk on the wild side, Let me kiss you hard in the pouring rain, You like your girls insane” odzwierciedla intensywność, bunt i chęć doświadczania miłości bez ograniczeń, w sposób niemal autodestrukcyjny, jednocześnie podkreślając akceptację partnera dla jej „szaleństwa”. Deszcz w tym kontekście może symbolizować zarówno romantyczną scenerię, jak i oczyszczenie czy emocjonalne uwolnienie. Kulminacja następuje w słowach: „Choose your last words, this is the last time, Cause you and I, we were born to die” – to fatalistyczne wyznanie, które nadaje relacji heroiczny, choć tragiczny wymiar, łącząc miłość z nieuchronnością śmierci.

W drugiej zwrotce Lana nawiązuje do przeszłości, mówiąc: „Lost but now I am found, I can see but once I was blind, I was so confused as a little child”. Może to odnosić się do jej osobistych zmagań, w tym z uzależnieniem od alkoholu w młodości, które, jak sama przyznała, było jej „pierwszą miłością”, a wiele tekstów z albumu „Born to Die” dotyczyło tych „dzikich lat”. Znalezienie miłości, nawet jeśli skazanej na niepowodzenie, przyniosło jej pewną jasność i inspirację. Ona sama Born to Die, wraz z „Video Games” i „Blue Jeans”, uważa za trylogię opowiadającą o jednym mężczyźnie i wpływie ich związku na nią.

Utwór „Born to Die” został wydany jako singiel 30 grudnia 2011 roku, promując jej debiutancki album o tym samym tytule, który ukazał się 27 stycznia 2012 roku. Piosenka jest popową balladą z elementami trip-hopu, charakteryzującą się hip-hopowymi bitami i orkiestrowymi aranżacjami, które krytycy porównywali do kompozycji Johna Barry'ego, tworząc kinowy i porywający dźwięk. Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Yoanna Lemoine'a (znanego również jako Woodkid), powstał na podstawie koncepcji Lany Del Rey zatytułowanej „The Lonely Queen”. Lana Del Rey była pierwszą artystką popową, która otrzymała pozwolenie na kręcenie klipu w zabytkowym zamku Fontainebleau pod Paryżem, gdzie nagrano sceny z lwami i tronem. Wideo przedstawia burzliwy związek bohaterki z wytatuowanym mężczyzną, który ostatecznie prowadzi do jej śmierci, wzmacniając temat z góry skazanego na zagładę romansu. Krytycy docenili filmowy charakter utworu i hipnotyzujący wokal Lany, a magazyn Billboard uznał „Born to Die” za jedną ze 100 piosenek, które zdefiniowały dekadę 2010 roku, podkreślając jej wpływ na zmianę krajobrazu muzyki pop.

„Born to Die” to utwór, który z niezwykłą szczerością i mrocznością oddaje esencję ludzkiej kondycji – poszukiwania miłości i sensu w życiu, które jest z definicji kruche i skończone. Artystka, dzięki swojej głębi i autentyczności, stworzyła utwór, który rezonuje ze słuchaczami, stając się manifestem pokolenia zmagającego się z poczuciem zagubienia i pragnieniem bliskości.