Interpretacja We'll Never Die - Mylène Farmer

Utwór „We'll Never Die” Mylène Farmer, pochodzący z jej debiutanckiego albumu Cendres de lune z 1986 roku, to mroczna i poruszająca refleksja nad tematem śmierci, ofiary i utraty niewinności. Napisana przez Laurenta Boutonnata, który również skomponował muzykę i był odpowiedzialny za produkcję, piosenka stanowi jedno z najbardziej enigmatycznych i nastrojowych dzieł wczesnej twórczości artystki. Choć singiel ukazał się wyłącznie w Kanadzie, ojczyźnie Farmer, w lutym 1986 roku (zastępując tam utwór „Plus Grandir”), nigdy nie doczekał się występu na żywo ani w telewizji, co tylko potęguje jego aurę tajemniczości i niedostępności. W chórkach słychać głos Carole Fredericks.

Piosenka otwiera się ironicznym i buntowniczym zawołaniem „We'll never die!” („Nigdy nie umrzemy!”), które powtarzane jest niczym mantra, kontrastując brutalnie z obrazami cierpienia i nieuchronnej śmierci przedstawionymi w kolejnych wersach. Podmiot liryczny zwraca się do „Tes pauvres mains tendues, Tu pries à corps perdu” – „Twoich biednych, wyciągniętych rąk, modlisz się bez opamiętania”. To rozpaczliwa modlitwa małego, zagubionego chłopca („Petit garçon perdu”), którego „pustynia zrujnowała” („Le désert t'a déchu”). Obrazy są przesiąknięte motywami ofiary: „Ton sang lavera nos fronts, Les vautours t'embrasseront” – „Twoja krew obmyje nasze czoła, sępy cię ucałują”. Krew, która jest symbolem poświęcenia, staje się tu oczyszczeniem, ale cena jest najwyższa – śmierć, na którą czekają drapieżne sępy.

Życie chłopca jest przedstawione jako coś ulotnego i nieistotnego: „Ta vie n'est qu'un brin d'encens, Petite goutte de sang” – „Twoje życie to tylko źdźbło kadzidła, mała kropla krwi”. Słowa „Gavroche ou bien bidoche, Rester en vie c'est moche” są szczególnie przejmujące. „Gavroche” to nawiązanie do postaci z „Nędzników” Victora Hugo, symbolizującej dziecko ulicy, wolności i ofiary, często ginące w walce. „Bidoche” to slangowe określenie na mięso, co potęguje poczucie, że chłopiec jest jedynie „mięsem armatnim”, pozbawionym godności i znaczenia. Sugestia, że „Pozostanie przy życiu jest podłe” („Rester en vie c'est moche”) odmalowuje obraz świata tak okrutnego, że śmierć jawi się jako jedyne wyzwolenie.

Centralnym punktem utworu jest również wątek religijny i polityczny. Wers „Tu seras un ange là-bas, Au nom d'allah, alléluia'” – „Tam będziesz aniołem, w imię Allaha, Alleluja” jest interpretowany jako krytyka manipulacji religijnej, która skłania młodych ludzi do poświęcania życia w imię rzekomo wyższych celów. Chłopiec jest ofiarą pustyni – zarówno tej geograficznej, jak i metaforycznej, symbolizującej jałowość życia, brak nadziei i ideologiczną indoktrynację. Powtórzenie „Petit garçon foutu, Ce désert, il t'a eu” podkreśla jego zgubny los.

Refren „Dawn is breaking now, How long does it take to die?” („Świt właśnie nadchodzi, jak długo trzeba umierać?”) jest gorzkim kontrapunktem. Nowy dzień, który zwykle symbolizuje nadzieję, tu przynosi jedynie świadomość przedłużającej się agonii. To niekończące się pytanie, zawieszone między nadzieją na kres cierpienia a tragiczną rzeczywistością, w której życie trwa zbyt długo, zanim nastąpi ostateczne wyzwolenie. Piosenka dotyka również absurdu wojny, w której chłopiec „T'as fait la guerre pour ta mere, Elle t'a mis au monde en terre!” – „toczył wojnę dla swojej matki, a ona urodziła go na ziemi!” – co może oznaczać, że jego narodziny były przeznaczeniem do pochówku.

„We'll Never Die” to hymn o straconym dzieciństwie, religijnym fanatyzmie i brutalności konfliktów, które pochłaniają niewinnych. Poprzez mroczną poezję i hipnotyzującą melodię, Mylène Farmer i Laurent Boutonnat stworzyli dzieło, które wciąż rezonuje, przypominając o tragicznych konsekwencjach nienawiści i manipulacji. W 1992 roku utwór doczekał się „Techno Remixu” na albumie Dance Remixes, z nowymi chórkami, ale sama Mylène nie nagrała ponownie swoich partii wokalnych. Fakt, że piosenka nigdy nie była wykonywana na scenie, pozostawia ją jako surowe, niezmienne świadectwo tych bolesnych tematów, zakorzenione głęboko w dyskografii artystki.