Interpretacja Matrioszki - Kukon

Utwór „Matrioszki” Kukona to głęboka i melancholijna refleksja nad ceną sławy, materialnego dostatku i powierzchownych relacji w świecie show-biznesu. Piosenka, wydana 9 sierpnia 2021 roku, stanowi część kampanii PUMA Talents, w ramach której Kukon i Hodak stworzyli identyczne teledyski do różnych utworów, opowiadające historię bohaterów uwięzionych w pętli powtarzających się zdarzeń, rozgrywających się w sklepie z antykami. Ten kontekst wizualny doskonale podkreśla liryczną warstwę utworu, nasyconą motywem nieustannej repetycji i poczucia uwięzienia.

Kukon już w pierwszych wersach porusza paradoks pieniędzy – dają mu one wolność i komfort, pozwalają na kupowanie rzeczy, o których zawsze marzył, a także podróże czarnym SUV-em przez Hanower czy białym Porsche przez Toronto. Jednak szybko okazuje się, że ten dostatek jest pusty. Powtarzające się frazy „Pieniądze tylko dawały mi wolność” czy „Pieniądze tylko dają mi ten komfort i rzeczy, które zawsze chcieliśmy kupić” ustępują miejsca bolesnej konkluzji: „Wszystkiego mi dziś brakuje oprócz forsy”. To doskonale oddaje wrażenie, że mimo posiadania wszystkiego, co materialne, brakuje mu czegoś esencjalnego, być może autentyczności i głębszych emocji.

Centralnym motywem utworu jest wszechobecna powtarzalność, która prowadzi do utraty sensu i zmęczenia. „Każdy dzień taki sam tracę moc i...” oraz „Znów ten sam stan / Ostatnio mam tak co dzień” to wyraz znużenia rutyną, która, choć pozornie luksusowa, jest pozbawiona prawdziwej głębi. Ciemne kluby z tym samym neonem, podwójna whisky na podwójnym lodzie – to wszystko staje się elementem zapętlonej rzeczywistości, z której artysta nie potrafi się wyrwać.

Kluczową metaforą utworu są tytułowe „matrioszki”. Matrioszka to tradycyjna rosyjska zabawka, złożona z drewnianych, wydrążonych lalek, włożonych jedna w drugą. Symbolizują one warstwy, powtarzalność, a także – w kontekście piosenki – powierzchowność i wymienność. Kobiety w tekście są określane jako „laleczki przyjechały z Rosji / Jak matrioszki”, co sugeruje, że są piękne na zewnątrz, ale brakuje im indywidualności, są do siebie podobne, a ich wnętrze może być puste lub skrywać kolejne, równie płytkie „warstwy”. Fraza „Setki tysięcy kobiet” podkreśla ten aspekt masowości i braku unikalnego związku. Nawet sama nazwa „Matrioszka” pochodzi od zdrobnienia imienia Matriona, które wywodzi się z łacińskiego „mater”, czyli matka, co może dodawać ironii do przedstawionego obrazu kobiet jako obiektów, a nie partnerek zdolnych do prawdziwej bliskości. Interpretacje piosenki na portalach muzycznych również wskazują, że Kukon zdaje się mówić o negatywnych aspektach sławy, samotności i wykorzystywaniu ze względu na status, a także o potrzebie utrzymywania pozorów i sztuczności otoczenia.

Relacje międzyludzkie w tym świecie są złożone i nieuchwytne. Podmiot liryczny śpiewa: „Jesteś zła, a ja nie mogę Cię rozgryźć” oraz „Ale kiedy dotykam Cię się rozpływasz” (w zwrotce pierwszej z jego perspektywy) i „Ale kiedy dotykasz mnie się rozpływam” (w zwrotce drugiej, co sugeruje wzajemną ulotność lub trudność w uchwyceniu drugiego człowieka). To podkreśla jego niemożność nawiązania prawdziwej, głębokiej więzi, gdzie emocje i intencje pozostają niejasne, a drugi człowiek znika, gdy tylko próbuje się go dosięgnąć. Pomimo otoczenia „najlepszymi paniami i szampanami w lodzie”, artysta czuje się samotny, o czym świadczy wers „Budzę się sam, a zasypiam przy Tobie” oraz „Znów jestem sam / Ostatnio mam tak co dzień”. Ochrona, która jest „tylko dla Ciebie” lub „tylko przy stoliku”, może symbolizować zarówno fizyczne bezpieczeństwo, jak i emocjonalny dystans, utrzymujący go w izolacji nawet w tłumie.

W tym kontekście pojawia się również linia: „Jestem z ośki, którą zna pół Polski”. „Ośka” to slangowe określenie na osiedle, skąd prawdopodobnie pochodzi Kukon. Ta fraza kontrastuje z luksusowym otoczeniem, w którym się obecnie znajduje, i przypomina o jego korzeniach, być może sugerując, że pomimo zewnętrznych zmian, jego wnętrze pozostaje niezmienione, a on sam nadal czuje się częścią tego środowiska, które go ukształtowało. To również może stanowić punkt odniesienia w jego poszukiwaniach autentyczności.

„Matrioszki” to gorzka piosenka o rozczarowaniu, w której blask i bogactwo skrywają emocjonalną pustkę. Kukon maluje obraz artysty uwięzionego w złotej klatce, tęskniącego za czymś realnym i trwałym w świecie, który oferuje jedynie powierzchowne doznania i efemeryczne znajomości. To wołanie o autentyczność w obliczu narastającej sztuczności i monotonii.