Utwór „Porsche” Kukona, pochodzący z albumu „Piękny Ból” z 2018 roku, to niezwykle sugestywny i introspektywny obraz zagubienia w świecie pełnym pokus, używek i toksycznych relacji. Piosenka, której bit stworzył LucriCausa, od momentu premiery zyskała miano kontrowersyjnej, co zresztą nie jest obce twórczości Kukona, często poruszającego tematykę narkotyków i skomplikowanych związków. Już samo otwarcie, „Nie czai bazy moja mała mała mii / Dziwne obrazy nam ecstasy zrobiły”, wprowadza słuchacza w stan odrealnienia, gdzie rzeczywistość miesza się z narkotycznymi wizjami. To ekstazy nie tylko zmienia percepcję, ale również staje się narzędziem do ucieczki od problemów i emocjonalnego znieczulenia.

W dalszych wersach artysta buduje obraz środowiska, w którym wartości ulegają degradacji. „Twojej twarzy nie dotykał żaden gimp” może symbolizować utratę niewinności lub odcięcie się od wpływów, które mogłyby skalać autentyczność. Narrator, „naćpany” i „obczajający paru z nich”, jawi się jako postać błądząca w nałogu, obserwująca otoczenie, ale jednocześnie niezdolna do prawdziwego zaangażowania. Pojawia się motyw zapominania: „I mój syf już zapomina imiona”, co doskonale oddaje stan emocjonalnego otępienia i przemijania relacji w świecie, gdzie wszystko staje się łatwo dostępne i tymczasowe.

Refren „Łatwa kasa, łatwa Kasia, łatwa Ona” to gorzka konstatacja współczesności, gdzie ludzie i uczucia traktowane są jak towary, a ich wartość mierzona jest doraźną przyjemnością lub korzyścią. Centralny wizerunek „Porsche tak białe jak koka” jest potężnym symbolem. Z jednej strony to manifestacja sukcesu i luksusu, ale z drugiej – jawne nawiązanie do narkotyków, co podkreśla ciemną stronę tego blichtru. Biel Porsche, niczym biel kokainy, staje się symbolem ulotnego, lecz wyniszczającego szczęścia.

Druga zwrotka wprowadza nutę melancholii i żalu. „Ale Ciebie już tam nie widziałem w nim / I nawet nie wiem co się stało z Tobą dziś” – te słowa wskazują na utratę bliskiej osoby, być może wynikającą z destrukcyjnego trybu życia narratora. Przekazywanie „mocnego palenia” przez „chudego byka” i kruszenie go „w pył” symbolizuje utrwalenie się w nałogu, podczas gdy telefon dzwoni i „nagie ciało przywitało mnie jak syf”, ukazując pustkę i przypadkowość kontaktów intymnych. Głos, którego narrator „bał się słyszeć”, jest głosem sumienia lub osoby, która mogłaby wyrwać go z tego stanu. Mimo to, jego wewnętrzny konflikt jest silniejszy: „Nie chcę myśleć o tym co masz w głowie / Ale to silniejsze od tego co masz w majtkach”, co podkreśla walkę między pragnieniem głębszych emocji a dominującymi popędami i nałogiem.

W twórczości Kukona często przewijają się tematy problemów życiowych i miłosnych rozterek. Piosenka „Porsche” doskonale wpisuje się w ten kontekst, ukazując bohatera, który, choć otoczony „łatwą kasą” i powierzchownymi przyjemnościami, zmaga się z wewnętrznym chaosem. Fragment „Już czarno-biała od tych kolorowych piguł” kontrastuje ze wspomnianym wcześniej „białym jak koka” Porsche, sugerując wyniszczający wpływ używek, które początkowo barwne, ostatecznie prowadzą do pustki i monochromatycznej egzystencji. Motyw „ostrych zabawek w bagażniku” i brak „wstydu” czy „zgubione majtki” to dalsze elementy hedonistycznego i ryzykownego stylu życia.

W finale utworu następuje twarde odcięcie się od przeszłości i relacji. Narrator „zakłada maskę by cię rozjebać jak wirus”, co wskazuje na dystans i świadome dążenie do zniszczenia więzi, być może w akcie samoobrony lub złości. Postrzega drugą osobę jako „projekt, co spierdolił spod kontroli”, co podkreśla poczucie utraty wpływu i kontroli. „Nie mogę Ci pozwolić już więcej na nic” to ostateczne zerwanie. Kukon, jak sam przyznał w wywiadzie dla GlamRap.pl, ma własne podejście do tworzenia muzyki i wiele rzeczy go obrzydza, a niewiele zachwyca. Ta postawa znajduje odzwierciedlenie w wersach „Nie czuję wiele jak miałbym pokazać siebie tobie / Palę sporo nie myślę o tym, to w chuj wygodne”, które mówią o emocjonalnym chłodzie i wygodzie wynikającej z unikania głębszych uczuć. Końcowe wersy: „Nie byłem niczyim bogiem / W chuju mam czy we mnie wierzysz” to manifestacja niezależności i rezygnacji z oczekiwań innych, co stanowi gorzki finał tej opowieści o zagubieniu i odrzuceniu. Całość tworzy kompleksowy obraz artysty, który, mimo sukcesu, wciąż mierzy się z mrocznymi stronami ludzkiej natury i własnymi demonami.