Interpretacja Parasol - Kukon

„Mówią, że nie spada z nieba nic, a ciągle mam parasol” – ten wers, powtarzany w utworze Kukona, stanowi esencję jego interpretacji. Piosenka „Parasol”, wyprodukowana przez duet Miroff i Hvll, promuje projekt „Kraków, Marzec 2025”, będący kontynuacją wydanego we wrześniu 2020 roku albumu „Kraków, Marzec 2020”. Ten ostatni był swego rodzaju zapisem doświadczeń artysty z czasów pandemii, jego historii i przemyśleń spisanych w izolacji. „Parasol” utrzymany jest w osobistym, jesiennym klimacie, a chórki nostalg1i dodają mu delikatnego kontrastu.

Utwór Kukona to głęboka refleksja nad paradoksem sukcesu i towarzyszącym mu poczuciem osamotnienia, a także krytyką powierzchowności współczesnego świata. Artysta rozpoczyna od wyznania: „Chyba w końcu jej zabiorę klucze albo zmienię zamek / Nie pamiętam, serio, kiedy dobrze się wyspałem”, co wskazuje na kryzys w relacji i wyczerpanie, będące być może ceną za osiągnięty status. Obraz „docieram do celu, będzie miękkie lądowanie” zderza się z wewnętrznym niepokojem – „że coś nie tak, bije serce, mówi mi zegarek”, co sugeruje, że pomimo zewnętrznych oznak powodzenia, wewnątrz artysty toczy się walka.

Kukon obserwuje świat z dystansu, z ironią i rezygnacją. Widzi, jak inni „chwalą się szmalem” na Instagramie i „ścigają się o aplauz”, samemu woląc „przemykać bokiem, gdy na scenie gasną światła”. To pokazuje jego zmęczenie medialnym zgiełkiem i niechęć do bycia w centrum uwagi, pomimo bycia znanym raperem. W wywiadzie dla Red Bull, Kukon przyznał, że rzadko udziela wywiadów i uważa, że wszelkie informacje na jego temat powinny płynąć z muzyki, a nie z wyjaśnień poza nią. To potwierdza jego autentyczną potrzebę utrzymywania dystansu do branży i skupienia na twórczości. Dodatkowo, w innym wywiadzie, Kukon wyraził frustrację związaną z „TikTokomanią”, twierdząc, że nic tak nie zepsuło jego miłości do muzyki i postrzegania polskiego rapu, jak ta platforma. Nie ma konta na TikToku i sram na to, co się tam dzieje, co dodatkowo podkreśla jego sprzeciw wobec pogoni za wirtualną atencją.

Główna metafora utworu – parasol – jest wielowymiarowa. Tradycyjnie parasol jest symbolem ochrony, statusu, a nawet boskości w niektórych kulturach. W kontekście utworu Kukona, „parasol” może oznaczać nieoczekiwaną ochronę przed trudnościami, jaką daje mu sukces finansowy („jak mamy z tego siano”), ale jednocześnie podkreślać, że to, co „spada z nieba” niekoniecznie przynosi pełnię szczęścia czy rozwiązuje problemy. Może to być również symbol pewnej obojętności losu, który mimo sceptycyzmu artysty („Mówią, że nie spada z nieba nic”), jednak go osłania. Z drugiej strony, parasol może też oznaczać izolację, odcinanie się od świata, co jest spójne z jego postawą unikania blasku fleszy.

Refren „Sorry, baby, że nie da się mnie ogarnąć / Uwierz, że ja też chciałbym, aby czasem było łatwo / Ludzie myślą, że jak mamy z tego siano / To wszystkie nasze problemy pospierdalały dawno” jest gorzkim komentarzem do powszechnego przekonania, że pieniądze rozwiązują wszystkie problemy. Kukon obnaża mit, że sukces materialny automatycznie prowadzi do szczęścia i spokoju ducha. Przyznaje się do własnej złożoności i trudności w radzeniu sobie z życiem, nawet w obliczu dostatku. Jest to częsty motyw w twórczości raperów, którzy pomimo osiągnięcia statusu, wciąż zmagają się z wewnętrznymi demonami.

Druga zwrotka pogłębia ten osobisty portret: „Uzależniam się jak kretyn od wszystkich chujowych rzeczy / Więc nie ma co się dziwić, że tak niewiele mnie cieszy”. Artysta otwarcie mówi o autodestrukcyjnych skłonnościach i anhedonii, poczuciu, że nic już go nie cieszy. Nawiązanie do Rainer’a Rilke, austriackiego poety znanego z głębokiej introspekcji i refleksji nad życiem, podkreśla egzystencjalne rozterki rapera. „A to życie takie dziwne i trwa tylko krótką chwilkę / Osiągnąłem, co chciałem, zostało odbijać piłkę” to wyraz pewnego znużenia i poczucia spełnienia, które niekoniecznie przynosi ulgę. To świadomość ulotności życia i pustki, która może pojawić się po osiągnięciu zamierzonych celów, kiedy brakuje już konkretnego wyzwania.

„Parasol” Kukona to zatem nie tylko opowieść o osobistych zmaganiach i wewnętrznym chaosie, ale także ostre spojrzenie na iluzje, jakie tworzy współczesna kultura sukcesu. Jest to utwór o próbie zachowania autentyczności i wrażliwości w świecie, który często nagradza powierzchowność i zapomina o prawdziwych kosztach osiągnięcia szczytu.