Utwór „When The Wild Wind Blows” z piętnastego albumu studyjnego Iron Maiden, The Final Frontier, wydanego 13 sierpnia 2010 roku, to prawdziwe, epickie dzieło, napisane w całości przez basistę Steve'a Harrisa. Piosenka, trwająca ponad 11 minut, luźno nawiązuje do brytyjskiej powieści graficznej Raymonda Briggsa z 1982 roku oraz jej animowanej adaptacji filmowej z 1986 roku, zatytułowanych When the Wind Blows. O ile oryginalna historia skupiała się na starszej parze, Jimie i Hildzie Bloggs, którzy przygotowują się na atak nuklearny, a ostatecznie umierają na chorobę popromienną, o tyle Iron Maiden w swojej interpretacji wprowadziło istotny, tragiczny zwrot akcji.

Początkowe, kojące melodie z celtyckimi akcentami wprowadzają słuchacza w atmosferę narastającego niepokoju. Tekst piosenki rozpoczyna się od pytań o wieści z telewizji: „Have you heard what they said on the news today?” oraz „That the world as we know it will be coming to an end”, natychmiast zanurzając nas w przesyconej lękiem rzeczywistości. Utwór przedstawia historię starszego mężczyzny, który, widząc „darkened clouds roll” i czując „tension in the atmosphere”, zaczyna wierzyć, że koniec świata jest bliski, prawdopodobnie z powodu wojny nuklearnej. Media odgrywają tu kluczową rolę, podsycając panikę i dezinformację, co doskonale oddają wersy: „They tell us nothing that we don’t already know about / They tell us nothing that is real at all / They only fill us with the stuff that they want”. Jest to ostra krytyka sensacjonalizmu mediów i ich zdolności do kształtowania percepcji zagrożenia.

Protagonista, wraz ze swoją żoną, podejmuje desperackie przygotowania. Zbiera zapasy na rok lub dwa i buduje schron, wierząc, że są to ostatnie chwile normalności. Widzi w lustrze starego człowieka i zastanawia się, czy łąki, na które patrzy, jeszcze kiedykolwiek zakwitną. Napięcie rośnie, a z każdym refrenem: „Getting ready when the wild wind blows”, wzrasta również tempo utworu, dramatyzując sytuację. W schronie para wspomina swoje wspólne życie, zastanawiając się, czy ich wspomnienia zostaną „Left behind” i czy „Will be gone”. W tych intymnych momentach ujawnia się ich głęboka więź i ludzka determinacja w obliczu zagłady. Bruce Dickinson określił tę piosenkę jako „bardzo wzruszającą” i „całkiem tragiczną”, co podkreśla emocjonalną głębię utworu.

Kulminacyjnym punktem jest moment, gdy po tygodniach przygotowań, nadechodzi „crucial moment”. Para, siedząc w swoim schronie, czeka na to, co ma nadejść. Słowa „Can't believe all the lying / All the screens are denying / That the moments of truth have begun” wyrażają ich całkowite odrzucenie jakiejkolwiek innej narracji niż ta o zbliżającej się katastrofie. I tu następuje przejmujący, ironiczny zwrot akcji, który wyróżnia tę piosenkę spośród inspiracji. W ostatnim fragmencie dowiadujemy się: „When they found them, had their arms wrapped around each other / Their tins of poison laying near by their clothes / The day they both mistook an earthquake for the fallout, / Just another when the wild wind blows...”. Para, przekonana o końcu świata, popełnia samobójstwo zażywając truciznę, trzymając się w objęciach, lecz okazuje się, że wstrząsy, które wzięli za opad nuklearny, były jedynie trzęsieniem ziemi. To tragiczne nieporozumienie stawia utwór w nowym świetle, stając się potężną metaforą strachu, paranoi i destrukcyjnego wpływu dezinformacji.

"When The Wild Wind Blows" to nie tylko wstrząsająca narracja o apokalipsie, ale także komentarz do ludzkiej skłonności do ulegania najgorszym scenariuszom. Mimo że piosenka została wydana w 2010 roku, jej tematyka, dotycząca lęku, manipulacji i reakcji na postrzegane zagrożenia, pozostaje ponadczasowa. Utwór jest często uznawany za jeden z najlepszych w dorobku Iron Maiden z „ery po powrocie” Bruce’a Dickinsona i Adriana Smitha do zespołu. Perkusista Nicko McBrain powiedział nawet, że „Next to Hallowed Be Thy Name, I think this is the best song you've ever written.” zwracając się do Steve'a Harrisa, co świadczy o wysokim uznaniu dla tego utworu wśród samych muzyków. To mistrzowsko skomponowane, wielowarstwowe dzieło, które porusza zarówno na poziomie muzycznym, jak i tekstowym, pozostawiając słuchacza z głęboką refleksją nad naturą strachu i rolą informacji w naszym życiu.