Interpretacja Ojcze - Kerro

Tekst utworu "Ojcze" autorstwa Kerro to niezwykle osobiste i bolesne rozliczenie z nieobecnym ojcem, pełne żalu, pretensji, ale i głębokiego smutku. Już od pierwszych linijek piosenka uderza swoją dosadnością i bezpośrednim zwrotem do adresata: "Gdybym już nie żył, skąd miałbyś o tym wiedzieć, Bo nie było Ciebie wtedy, później i wcześniej". To mocne otwarcie natychmiast sygnalizuje brak jakiejkolwiek relacji, pustkę i emocjonalną przepaść między ojcem a synem. Podkreśla totalną ignorancję ojca wobec życia dziecka, stawiając go w pozycji kogoś, kto jest tak odległy, że nawet śmierć syna przeszłaby bez jego wiedzy czy zauważenia.

Narrator wzywa ojca do rozmowy: "Więc Ojcze mamy do pogadania Odłóż alko z papierosem i na moment siadaj". Ten fragment nie tylko wskazuje na powszechny problem alkoholizmu ojca, który stał się jego ucieczką od rzeczywistości i bliskich, ale także sugeruje desperacką potrzebę nawiązania kontaktu, choćby na krótką chwilę. Jest to wołanie o chwilę uwagi i trzeźwości w morzu zaniedbań. Reakcja ojca na te słowa – "Co, prawda w oczy kole? Jaka prawda, i kłamco, Gdy patrze na Ciebie sam już nie wiem co jest prawdą" – ukazuje jego postawę wyparcia i manipulacji, która zniszczyła w synu zdolność do rozróżniania prawdy. Relacja jest na tyle zniekształcona, że sam syn traci poczucie rzeczywistości w obliczu ojcowskiego kłamstwa.

Kluczowym, przeszywającym stwierdzeniem jest: "Łączy nas biologia, bo chemii tutaj nie ma i nie było". To gorzka konstatacja, która podsumowuje brak więzi emocjonalnej. Istnieje jedynie biologiczne pokrewieństwo, puste w środku, pozbawione miłości, wsparcia i jakichkolwiek uczuć. Pytanie "Ojcze, czy nie zapomnisz naszych imion?" jest wyrazem lęku przed całkowitym wymazaniem z pamięci ojca, co jeszcze mocniej podkreśla jego obojętność i ignorancję.

Narrator odpiera argumenty o swojej młodości z przeszłości: "Byłem małym szczylem, ha! Żaden argument, Rzucić żonę z zerem planów i jej dzieci trójkę To nie ludzkie". To oburzenie na porzucenie rodziny, na bezduszność i brak odpowiedzialności ojca, który zostawił matkę z trójką dzieci bez środków do życia. Syn odmawia ojcu człowieczeństwa: "Bo sam Cię nie mam za człowieka". Rodzicielka i jej dzieci "nie mogły na Tobie polegać", co jest podstawą do braku chęci pamiętania o nim: "Nie, nie chce Cię pamiętać i właściwie nie pamiętam". Alkoholizm ojca jest motywem powracającym: "Promile jak czas, płynęły Tobie nawet w święta". Scena, w której syn wyobraża sobie przyszłe spotkanie "Przyjdź na stare lata i się przedstaw bo kiedyś trzeba" jest niezwykle symboliczna – to nie prośba o pojednanie, lecz gorzkie zaproszenie do konfrontacji z konsekwencjami własnych czynów, gdy ojciec będzie już tylko cieniem siebie.

Refren, powtarzany dwukrotnie, jest esencją przekazu:
"Nasze relacje obrazuje płaska linia
Gdybym umierał, Ty nie widziałbyś nic
Rzeczy ważne i ważniejsze są, tango rodzina
Obiecałem sobie, że nie będę taki jak Ty."
Płaska linia to metafora śmierci – zarówno fizycznej, jak i emocjonalnej. Relacja jest martwa, pozbawiona życia. Syn ma świadomość, że jego cierpienie, a nawet śmierć, nie poruszyłyby ojca. Fragment "tango rodzina" może ironicznie nawiązywać do skomplikowanego, pełnego napięć i nieustannych "kroków" i "uników" tańca rodzinnego, który w ich przypadku jest dysfunkcyjny. Najważniejsza jest jednak deklaracja: "Obiecałem sobie, że nie będę taki jak Ty". To obietnica zerwania toksycznego wzorca, próba budowania własnej tożsamości w opozycji do destrukcyjnego modelu ojcostwa.

W drugiej zwrotce pojawia się informacja o szerszej rodzinie: "Mam jednego brata tamci Bogu ducha winni, Szczerze im współczuje bo trafili fatalnie". To może sugerować, że ojciec miał inne dzieci poza związkiem z matką narratora, które również cierpiały z powodu jego postawy. Wers "Koledzy będą gadać, że ich Tata lubi wypić Oni nie pożalą Matce, bo Matka taka sama jest" dodaje kolejną warstwę bólu – nie tylko ojciec, ale i matka ma problem z alkoholem, co tworzy obraz podwójnie trudnego dzieciństwa, pozbawionego stabilnego oparcia.

Piosenka porusza temat szukania pomocy: "Psycholog, psychiatra, co mają zmienić, Jeśli to są słowa wsparcia, też mnie to męczy". Pokazuje to zmęczenie i rezygnację z prób uzdrowienia sytuacji, która wydaje się beznadziejna. Narrator podkreśla fizyczny dystans: "Ojcze zawsze nas dzieliły kilometry", co symbolizuje również dystans emocjonalny. Co zaskakujące, pomimo tak wielu krzywd, nie czuje nienawiści ani potrzeby zemsty: "Nie czuje nienawiści, nie potrzebuje zemsty". Jednakże nerwy targają nim, gdy ojciec próbuje zabrać mu "resztki", co może oznaczać próbę uzyskania od niego czegoś, czego synowi i tak zostało niewiele – być może resztek uwagi, pieniędzy, czy nawet godności.

Zastanawia się nad empatią ojca: "Masz serce? Jego resztki? Powiedz, że tak", co jest desperacką próbą znalezienia w nim jakiejkolwiek ludzkiej cząstki. Brak pewności siebie, z którym się boryka, jest bezpośrednio przypisany nieobecności ojca: "Mam brak pewności siebie, bo kto miał mi ją dać". Wątpliwość ojca, czy narratorowi powodzi się zbyt dobrze ("Zastanawiasz się na bank co tutaj, czy nie za dobrze"), jest kolejnym uderzeniem, pokazującym jego zazdrość lub brak zrozumienia trudności, przez które syn przeszedł.

Piosenka kończy się gorzkim, wręcz szokującym oświadczeniem: "Potraktuje Cię jak Ty nas, gdy zaproszą na Twój pogrzeb". To ostateczne zerwanie więzi i zapowiedź odwzajemnienia obojętności, bolesne zaprzeczenie wszelkim oczekiwaniom na pojednanie. Podpis "Podajmy sobie dłonie, Twój Syn, Karol" jest ironicznym, a jednocześnie tragicznym, finalnym aktem. Mimo wszystko, pomimo całego żalu i dystansu, pozostaje "Synem", a imię "Karol" nadaje tekstowi autentyczności i mocno osadza go w osobistym doświadczeniu artysty. Całość jest poruszającym studium dysfunkcyjnej relacji ojciec-syn, naznaczonej alkoholizmem, porzuceniem i niezabliźnionymi ranami, które definiują tożsamość narratora, ale jednocześnie motywują go do bycia lepszym człowiekiem.