Interpretacja Odpłyń - Kathia

Katarzyna Półrolniczak, znana szerzej jako Kathia, to artystka, której twórczość porusza głębokie emocje i wrażliwość, co doskonale uwidacznia utwór „Odpłyń” pochodzący z jej albumu wydanego 7 października 2025 roku, zatytułowanego „Nie chcę być tu sama”. Piosenka ta, wybrana na tak zwany focus track, stanowi kwintesencję artystycznej dojrzałości Kathii i jej unikalnego sposobu wyrażania siebie. Artystka jest nie tylko autorką tekstu i muzyki, ale także producentką tego utworu, co podkreśla jego osobisty i autentyczny charakter.

Początkowe wersy – „Zawsze mi będziesz rwącym strumieniem / Co wpływa do wewnątrz / Pobudza tętno” – wprowadzają słuchacza w świat intensywnych emocji. Metafora „rwącego strumienia” symbolizuje potężną, dynamiczną siłę, która przenika do najgłębszych zakamarków istnienia, wpływając na wewnętrzny rytm życia. To obraz relacji, która jest jednocześnie ożywcza i potencjalnie przytłaczająca, zdolna do wzbudzenia silnego „tętna” – czy to w sensie namiętności, czy też niepokoju. Jest to echo niezapomnianej obecności, która ukształtowała wewnętrzny świat podmiotu lirycznego, pozostawiając trwały ślad.

W dalszej części tekstu Kathia śpiewa: „Zawsze mi będzie bliższa samotność / Niż noc obok kogoś / Kto nie jest tobą”. Te słowa odkrywają bolesną prawdę o niezastąpionej więzi. Samotność, często postrzegana jako brak, tutaj staje się świadomym wyborem i schronieniem. Podmiot liryczny wyraźnie komunikuje, że obecność kogoś innego, kto nie jest tą konkretną osobą, jest gorsza od pustki. Jest to wyraz bezkompromisowej tęsknoty i głębokiego poczucia, że pewne miejsce w sercu może zająć tylko jedna, wyjątkowa istota. Wybór samotności zamiast kompromisu jest tu aktem wierności wobec siebie i wobec intensywności dawnego uczucia.

Refren utworu, będący jego emocjonalnym i narracyjnym sercem, to rozpaczliwe wołanie o wolność i zakończenie cierpienia: „Odpłyń odpłyń / Daj mi oddychać / Pod powierzchnią wody / Zastaw zostaw / Daj nam zostawić to wszystko za sobą / Zostaw zostaw / Skoro nie możesz walczyć wypuść mnie z rąk wolno / Skoro nie mogę walczyć wybieram / Samotność”. Prośba „Daj mi oddychać / Pod powierzchnią wody” jest intrygującym paradoksem. Oddychanie pod wodą to coś nienaturalnego, co może symbolizować pragnienie ucieczki w alternatywną rzeczywistość, głębinę własnego wnętrza, gdzie chaos świata zewnętrznego nie ma dostępu. To pragnienie odnalezienia spokoju w miejscu niedostępnym dla innych, nawet jeśli wiąże się to z pewną formą izolacji. Słowa „Zastaw zostaw / Daj nam zostawić to wszystko za sobą” wskazują na świadomość, że zakończenie jest nieuniknione i konieczne dla obojga, a rozejście się jest jedyną drogą do wyzwolenia.

Najbardziej poruszające wydaje się zakończenie refrenu: „Skoro nie możesz walczyć wypuść mnie z rąk wolno / Skoro nie mogę walczyć wybieram / Samotność”. Tutaj podmiot liryczny konfrontuje się z nierównowagą w relacji. Kiedy jedna strona nie jest już w stanie walczyć o związek lub o samą siebie w jego ramach, jedynym wyjściem jest rezygnacja. Wybór samotności nie jest kapitulacją, lecz aktem samoobrony i odzyskiwania kontroli. To świadoma decyzja o oddaleniu się od czegoś, co, choć kiedyś życiodajne, teraz staje się ciężarem. Jak przyznaje sama Kathia, album „Nie chcę być tu sama” jest „albumem dotykającym tego, co najczulsze… Potrzeby bliskości” i opowiada „o bólu z perspektywy osoby, która już nie cierpi, więc w pewnym sensie ten krążek jest iskrą nadziei, że wszystko mija, nawet to najgorsze”. To oświadczenie rzuca nowe światło na „Odpłyń” – piosenka, choć przepełniona melancholią, jest w rzeczywistości świadectwem procesu zdrowienia, odnalezienia siły w zakończeniu trudnego etapu i ucieleśnieniem nadziei.

W wywiadzie dla JazzSoul.pl, artystka podkreśliła, że tworzenie płyty „Nie chcę być tu sama” wymagało „dużo czułości i bycia przy sobie. Bez oczekiwań”. To podejście doskonale rezonuje z intymnością i szczerością „Odpłyń”. Fakt, że utwór został nagrany „na setkę, bez cięć, bez poprawek”, tylko potęguje jego autentyczność, pozwalając na odbiór czystej, nieprzetworzonej emocji. Jest to odzwierciedlenie artystycznej filozofii Kathii, która ceni sobie bezpośredniość i prawdziwość w swojej twórczości, odrzucając sztuczne filtry i upiększenia. Piosenka staje się więc manifestem wolności w obliczu straty, ukazując odwagę w wyborze własnego spokoju, nawet jeśli oznacza to samotność. Jest to świadectwo, że odpuszczenie, choć bolesne, może być ostatecznie drogą do wewnętrznej harmonii i odnalezienia własnego oddechu.