Piosenka „The Veggie Song (For Badass Kids)” autorstwa Jaya Nedaja stanowi fascynujący przykład parodii i satyry, zręcznie maskując swój ostrzegawczy charakter pod płaszczem edukacyjnej piosenki dla dzieci. Już sam tytuł – „The Veggie Song (For Badass Kids)” – jest pierwszym sygnałem, że mamy do czynienia z czymś, co wykracza poza tradycyjne ramy utworów dla najmłodszych, kierując się raczej do publiczności, która doceni ironię i czarny humor. Jay Nedaj, 22-letni twórca internetowy, znany jest ze swoich komediowych skeczy i „meme-inspired skits” na Instagramie i YouTube. Utwór ten wpisuje się w jego serię „Kids Educational Songs Be Like”, gdzie z premedytacją łączy infantylną formę z dorosłym, często wulgarnym językiem i tematyką.

Tekst piosenki rozpoczyna się pozornie niewinnie, od intro, które ma zachęcić „badass kids” do jedzenia warzyw, obiecując im, że „nauczą się, jak jeść warzywa” („Today we gon’ learn how to eat our vegetables”). Szybko jednak refren ujawnia prawdziwy, szokujący i kontrowersyjny ton utworu: „If you eat your vegetables, you'll be strong enough to beat a hoe” (Jeśli będziesz jeść warzywa, będziesz wystarczająco silny, żeby pobić dziwkę). To dosadne i obsceniczne stwierdzenie natychmiast rozwiewa wszelkie wątpliwości co do edukacyjnych intencji piosenki, przekształcając ją w ostry komentarz na temat sposobu, w jaki próbuje się motywować do zdrowych nawyków, choć w sposób przerysowany i absurdalny. Argumentacja za jedzeniem warzyw jest czysto pragmatyczna, lecz przedstawiona w groteskowy sposób: mają one zapobiec „wielkim plecom” i wyglądowi „świni” („If you dont, your back gon' get so goddamn big... If you dont wanna be built like a pig”).

W pierwszej zwrotce Jay Nedaj wymienia konkretne warzywa, podając swoje subiektywne i często humorystyczne powody ich jedzenia. Brokuły „nie są takie złe”, zwłaszcza z sosem ranch i serem. Marchewki są cenne, bo „pomagają widzieć” – co od razu jest hiperbolizowane w zdolność „widzenia suki obgadującej z drugiej strony ulicy” („Can see a bitch talkin' shit from across the street”). Kukurydza daje energię, ale irytuje tym, że „wchodzi w zęby”. Ta część tekstu, choć nadal wulgarna, odzwierciedla prawdziwe, codzienne doświadczenia związane z jedzeniem, czyniąc ją bardziej relatable, choć w wykrzywionej formie. Podkreśla to, jak artysta łączy proste, dziecięce prawdy z językiem dorosłych.

Druga zwrotka kontynuuje ten schemat, zachwalając cukinię, gdy jest „dobrze ugotowana” („Zucchini be good as fuck when it be cooked right”). Pojawia się też element groźby: brak jedzenia fasolki szparagowej równa się brakowi lodów („Eat that shit or you dont get no ice cream”). Jest to bezpośrednie, ale i humorystyczne nawiązanie do kar i nagród stosowanych wobec dzieci. Artysta wyraża też osobiste preferencje: lubi seler z masłem orzechowym, a jarmuż i szpinak poleca do koktajli. Wyjątek stanowi burak, który jest zdecydowanie odrzucony: „but bicth, dont give me no beets!”.

Ogólnie rzecz biorąc, „The Veggie Song (For Badass Kids)” to mistrzowska parodia edukacyjnych piosenek dla dzieci, która poprzez kontrast między zdroworozsądkowym przekazem a wulgarnym i agresywnym językiem, prowokuje do śmiechu i refleksji. Jay Nedaj wykorzystuje swoją platformę YouTubera do tworzenia treści, które celowo łamią konwencje, grając na absurdzie i hiperboli. Jego inne „edukacyjne” piosenki, takie jak „The ABC Song” z wersami typu „c is for crackhead” czy piosenka o manierach z groźbami „ass beat”, potwierdzają, że jest to świadomy styl artystyczny. Utwór nie ma na celu dosłownego uczenia dzieci, lecz raczej komentuje i wyśmiewa uproszczone, a czasami wręcz przymusowe metody wychowawcze, jednocześnie dostarczając rozrywki specyficznej grupie odbiorców ceniących niestandardowe i odważne poczucie humoru. Piosenka osiąga popularność właśnie dzięki swojej kontrowersyjności i bezkompromisowości, stając się wiralowym hitem, który zaskakuje i bawi, jednocześnie zmuszając do zastanowienia się nad granicami humoru i edukacji.