Interpretacja Maid Of Orleans - OMD

"Maid Of Orleans" autorstwa OMD to niezwykła ballada synth-popowa, która z wirtuozerią łączy w sobie echa średniowiecznej historii z romantycznym, pełnym tęsknoty wydźwiękiem. Utwór, który na albumie Architecture & Morality nosił tytuł "Joan of Arc (Maid of Orleans)", został wydany jako singiel pod nazwą "Maid of Orleans (The Waltz Joan of Arc)", aby uniknąć pomyłki z poprzednim singlem zespołu, również poświęconym Joannie d'Arc.

Geneza piosenki sięga 30 maja 1981 roku, kiedy to Andy McCluskey, główny autor tekstu, napisał ją dokładnie w 550. rocznicę śmierci Joanny d'Arc. Jak sam przyznał, jego zainteresowanie francuską bohaterką, którą określił mianem "historycznego maniaka" i "kujona", narodziło się podczas trasy koncertowej we Francji, gdzie zespół odwiedzał miejsca związane z Dziewicą Orleańską. Fascynował go nie tylko heroizm, ale i enigmatyczność postaci, której historia wciąż pozostawia wiele niejasności. McCluskey postrzegał Joannę jako postać zdolną do niezwykłych czynów w sytuacjach wykraczających poza normę, a także dostrzegał w jej apelu "podteksty seksualnego pociągu".

Tekst piosenki, choć nieliczny, jest głęboko refleksyjny i poetycki. Rozpoczyna się pytaniem: "If Joan of Arc had a heart, / Would she give it as a gift / To such as me who longs to see, / How a legend oughta be". Te słowa stanowią serce utworu, ukazując podmiot liryczny jako kogoś, kto idealizuje Joannę, stawiając ją na piedestale jako anielski wzór heroizmu i poświęcenia. Dalsze wersy, "Had dreams to give her heart away, / Like an orphan along the way / She cared so much, / She offered up her body to the grave", podkreślają jej bezgraniczne oddanie i ofiarę. To miłosna piosenka, ale o innowacyjnym wydźwięku – podmiot liryczny pragnie serca bohaterki, która zmarła wieki temu, a jej serce należy do "całego królestwa" – Francji. Ostatecznie, Joanna nie oddała swego serca osobie, ale sprawie, za którą oddała życie jako nastolatka w 1431 roku.

Warstwa muzyczna "Maid Of Orleans" jest równie frapująca co tekst. Utwór wyróżnia się nietypowym rytmem walca (metrum 6/8), co nadaje mu eteryczny i uroczysty charakter. Choć dziś to jeden z najbardziej rozpoznawalnych hitów OMD, zespół początkowo nie chciał, by stał się przebojem, a sam McCluskey był niezadowolony z pierwszej wersji kompozycji i ją odłożył.

Charakterystyczne, niemal dysonansowe intro utworu zostało dodane później, ponieważ pierwotny początek wydawał się "dziwny". To ambientowy pejzaż dźwiękowy, stworzony z sampli wokalnych Mellotronu, spowolnionych, przyspieszonych i zniekształconych poprzez przesterowanie konsolety mikserskiej Helios, uzupełniony o różowy szum i werbel z mocnym pogłosem. Główny motyw melodyczny, często mylony z dźwiękiem dud, to w rzeczywistości brzmienie "3-Violins" z Mellotronu, instrumentu, który OMD wykorzystało w sposób, który Andy McCluskey nazwał "najlepszym od czasu 'Nights in White Satin' The Moody Blues". Dodatkowo, w piosence zastosowano prawdziwą, militarną perkusję Malcolma Holmesa, inspirowaną marszową muzyką wojskową, taką jak ta z Edinburgh Tattoo, co nadało utworowi potężny, "hukający" rytm. Holmes osobiście nalegał na nagranie perkusji do tego utworu, wierząc, że uczyni go hitem – i miał rację.

"Maid Of Orleans" odniosło gigantyczny sukces, stając się jednym z najbardziej wpływowych i atmosferycznych dzieł OMD. Singiel osiągnął pierwsze miejsca list przebojów w Niemczech (gdzie był najlepiej sprzedającym się singlem 1982 roku), Hiszpanii, Belgii i Holandii, a w Wielkiej Brytanii dotarł do czwartej pozycji. Sprzedał się w czterech milionach egzemplarzy na całym świecie. McCluskey żartobliwie nazwał go "Mull of Kintyre" OMD, nawiązując do komercyjnego sukcesu piosenki Paula McCartneya. Krytycy chwalili jego oryginalność, zauważając, jak zespół zdołał przekształcić średniowieczną historię w porywającą, współczesną piosenkę popową. Utwór pozostaje jednym z najbardziej lubianych i rozpoznawalnych dokonań OMD, często wykonywanym na żywo i cenionym za głębię emocjonalną i eteryczne piękno.