Interpretacja Nienawiść - Ich Troje

Utwór „Nienawiść” zespołu Ich Troje, pochodzący z wydanego 24 maja 1999 roku albumu „3”, to poruszająca ballada opowiadająca o skomplikowanych relacjach międzyludzkich, w których miłość ustępuje miejsca destrukcyjnym uczuciom. Słowa piosenki, której autorem jest Michał Wiśniewski, a muzykę skomponował Jacek Łągwa (z Mikeyem również wymienianym w niektórych źródłach), malują obraz tragicznego rozpadu związku, zapoczątkowanego w młodzieńczym, być może naiwnym, kontekście.

Tekst rozpoczyna się od retrospekcji, wspominając niewinną twarz piętnastoletniej osoby w obcym kraju, w obcym mieście. Ten początkowy obraz sugeruje czystość, delikatność i niezwykłość pierwszego spotkania, które miało miejsce w szczególnych okolicznościach. Pocałunek, który następuje, skuł kochanków ze sobą, symbolizując silną więź, która miała okazać się zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Jest to moment, który zmienił me życie, podkreślając jego przełomowy charakter.

Refren stanowi dramatyczne wejście głównego tematu: „Do drzwi zapukała nienawiść, w prawej ręce ściskała złość”. To uosobienie nienawiści i złości, przedstawiające je jako zewnętrzne, potężne siły, które wtargnęły w intymny świat dwojga ludzi, jest niezwykle sugestywne. Pytanie „Jak mogło to wszystko się zdarzyć, jak mogło w nas trafić to coś” wyraża głębokie niedowierzanie, żal i bezsilność wobec siły, która zawładnęła ich relacją. To zapytanie, powtarzane wielokrotnie, staje się mantrą rozpaczy, podkreślając niezrozumienie mechanizmów, które doprowadziły do tak bolesnej zmiany.

Dalej w utworze podmiot liryczny staje w obliczu okrucieństwa i bólu, zadawanego przez drugą osobę: „za co zadajesz ból okrutnie tak”. Obraz wbicia ciernia w serce i podpalenia słów sensu to silne metafory niszczycielskiej komunikacji i głębokich ran emocjonalnych. Mimo tego cierpienia, pojawia się wahanie i wewnętrzna walka – gest wyciągnięcia dłoni jest próbą ratowania tego, co jeszcze można uratować, pragnieniem bycia twym na zawsze. Jednakże, natychmiastowa rezygnacja „wiesz co – zapomnijmy o sobie...” ukazuje sprzeczne uczucia i świadomość, że być może jedynym wyjściem jest rozstanie, choć wydaje się ono niemożliwe do przyjęcia.

W ostatniej zwrotce wyrażony jest ostateczny, tragiczny wymiar rozpadu. „Most już zburzony jest w gruz” symbolizuje zerwanie wszelkich połączeń, niemożność powrotu do przeszłości. Odrzucenie prośby „Wróć” i niechęć do poświęcania snów na powstrzymanie burzy świadczą o wyczerpaniu i braku nadziei. Najbardziej przejmujący jest obraz domu, który bez drugiej osoby zamieni się w schron – przestrzeń, która miała być ostoją miłości i bezpieczeństwa, staje się miejscem izolacji, pustki, symboliczną ruiną wspólnego życia. To mocne zakończenie podkreśla, że zniszczenie związku prowadzi do utraty sensu i miejsca, które niegdyś było pełne życia.

Utwór „Nienawiść” doskonale wpisuje się w charakterystyczny styl Ich Troje i Michała Wiśniewskiego – połączenie chwytliwych melodii z głębokimi, często dramatycznymi tekstami, dotykającymi tematów egzystencjalnego bólu, miłości i straty. Piosenka ta, choć niekiedy pomijana na rzecz większych przebojów zespołu, pozostaje jednym z najbardziej intensywnych emocjonalnie punktów w ich dorobku. Jej ponadczasowość potwierdza również fakt, że Michał Wiśniewski powrócił do niej w wersji akustycznej, wydając ją na albumie „Michał Wiśniewski Akustycznie” w 2019 roku, co świadczy o jej znaczeniu dla samego artysty i jego twórczości.