Interpretacja Spkothdvl - I Dont Know How But They Found Me

„SPKOTHDVL” to intrygujący utwór I DONT KNOW HOW BUT THEY FOUND ME (iDKHOW), który, podobnie jak wiele dzieł Dallona Weekesa, lidera projektu, zanurza się w tematykę pozorów kontra rzeczywistości, rozczarowania i poszukiwania autentyczności w świecie pełnym powierzchowności. Sam tytuł piosenki jest skrótem od popularnego angielskiego idiomu „Speak of the Devil”, co w dosłownym tłumaczeniu oznacza „Co nagle, to po diable” lub „O wilku mowa”. To celowe zniekształcenie odzwierciedla pewną nieuchwytność i enigmatyczność, które są charakterystyczne dla całego projektu iDKHOW.

Piosenka otwiera się frazą: „Your front page boy is finally here / And he looks so good but he's insincere”, przedstawiając charyzmatyczną postać, być może celebrytę lub idola, którego obraz jest kreowany przez media. Ten „chłopiec z pierwszej strony” wydaje się doskonały na zewnątrz, ale brakuje mu prawdziwej treści, jest nieszczery. Nawiązanie do diabła, który „pojawi się, jeśli się o nim wspomni”, dodatkowo podkreśla jego podstępny charakter i sugeruje, że ta pozornie idealna postać skrywa mroczne intencje. Okrzyk „Stop the press” to nagłe wezwanie do zatrzymania publikacji, co może symbolizować moment kryzysu, odkrycia prawdy lub zerwania z fałszywą narracją.

Kluczowym elementem utworu jest powtarzające się pytanie: „Are you waiting for the world to end?” i stanowcze wezwanie: „Turn the record off because it don't sound like them”. Dallon Weekes w wywiadzie dla Rock Sound wyjaśnił, że motywem przewodnim utworu jest właśnie oczekiwanie kontra rzeczywistość. Tłumaczył, że odnosi się to szczególnie do sytuacji, gdy ulubiony zespół wydaje nową płytę. Jeśli artysta zdecyduje się na nowy kierunek lub ewolucję muzyczną, może to być dla fanów dezorientujące. Weekes zauważył, że fani często „definiują” i „zamykają” twórczość artysty w pewnym „pudełku”, ale „rzecz w pudełku chce wyjrzeć, założyć buty, trochę się rozejrzeć i spróbować czegoś nowego”. To metaforyczne wyłączenie płyty, która „nie brzmi jak oni”, może być zatem manifestem artystycznej wolności Dallona Weekesa, jego odrzuceniem konformizmu i oczekiwań branży muzycznej, a także prośbą do fanów, by zaakceptowali jego artystyczny rozwój. Piosenka zachęca słuchaczy do kwestionowania dominującej kultury i poszukiwania własnych prawd, zamiast bezmyślnego podążania za tłumem.

Mroczniejszy ton pojawia się w wersetach: „Bones will break and blood will spill (La, la, la) / When death is crawling up the hill”. To brutalne obrazy sugerują nieuchronność konsekwencji ślepego podążania za status quo lub przyjęcia fałszywych wartości. Wzmianka o „every drink that you distill” (każdy napój, który destylujesz) może odnosić się do samoniszczących działań lub do tworzenia czegoś, co ostatecznie prowadzi do upadku, pozostawiając słuchacza czołgającego się pod górę – w stanie upokorzenia lub beznadziei. Cyniczne „Crawl for me” na koniec podkreśla dynamikę władzy i uległość, jaką wymusza ta insincere postać.

Utwór „SPKOTHDVL” pochodzi z wydanego w 2024 roku albumu „Gloom Division”. Dallon Weekes w jednym z wywiadów przyznał, że jest to prawdopodobnie najcięższy kawałek, jaki kiedykolwiek napisał, oparty na riffie gitarowym i dużym przesterowaniu, co stanowi pewne odejście od wcześniejszego, bardziej syntetycznego brzmienia iDKHOW. Mimo że w przeszłości projekt był duetem z Ryanem Seamanem, Dallon Weekes jest jedynym członkiem iDKHOW od 2023 roku, a na tym albumie sam odpowiadał za gitary, bas i większość instrumentów, z wyjątkiem perkusji. Starał się, aby brzmiało to jak „zespół grający w jednym pomieszczeniu”, mimo że wszystkie partie nagrywał sam. Dallon wspomniał również, że „SPKOTHDVL” jest jego ulubionym utworem do wykonywania na żywo, często otwiera nim koncerty, a reakcja publiczności na jego nieoczekiwaną ciężkość jest dla niego bardzo satysfakcjonująca. Piosenka łączy w sobie surowe, punkowe brzmienie z charakterystycznym dla Weekesa „gładkim wokalem”. Wpływy glam rocka z lat 70., takie jak Bowie czy T-Rex, są słyszalne w tym utworze.

Całość utworu to przemyślana krytyka fałszu w kulturze i sztuce, wezwanie do refleksji nad tym, co autentyczne, i do odrzucenia tego, co powierzchowne, nawet jeśli oznacza to wyjście poza komfortowe ramy oczekiwań.