Interpretacja Choke - I Dont Know How But They Found Me

„Choke” zespołu I Dont Know How But They Found Me (IDKHow) to utwór przesiąknięty sarkazmem i gniewem, stanowiący bezpośrednią krytykę hipokryzji i powierzchowności, szczególnie tych obecnych w branży rozrywkowej Los Angeles. Dallon Weekes, wokalista i autor tekstu, wielokrotnie podkreślał swoje rozczarowanie życiem w Los Angeles, miastem, które nigdy nie stało się dla niego prawdziwym domem. Piosenka, którą Weekes sam uznał za jedną z najbardziej inspirowanych i najłatwiej napisanych na debiutancką EP-kę zespołu, „1981 Extended Play”, wylała się z niego niemal bez wysiłku.

Otwierające wersy „Stop / Drop / and drag me into place / and lock the fire escapes” mogą być interpretowane jako uczucie pułapki i braku możliwości ucieczki od otaczającej rzeczywistości, być może w kontekście trudności z opuszczeniem branży muzycznej lub podpisanych kontraktów. Zagrożenie „I’ll break your pretty face” jest wyrazem narastającej frustracji i złości wobec pozornej doskonałości i fałszywości, którą narrator obserwuje.

Kolejna zwrotka uderza w „clever little things / the sycophantic teens” – bystrych, ale podlizujących się nastolatków, co odnosi się do ludzi w branży, którzy dążą do sławy i aprobaty za wszelką cenę, nawet kosztem autentyczności. Określenie „what a precious basket case” to ironiczne podsumowanie ich stanu – cenne, ale jednocześnie beznadziejne przypadki, które padły ofiarą systemu. Jak zaznacza Weekes, w Los Angeles liczą się przede wszystkim bogactwo i sława, a miasto bierze sztukę i zamienia ją w pieniądze.

Refren to eskalacja tego gniewu: „Now shut your dirty mouth / If I could burn this town / I wouldn’t hesitate / to smile while you suffocate and die”. To symboliczne życzenie zniszczenia otoczenia, które stało się źródłem takiej frustracji. Uśmiech na widok cierpienia symbolizuje głęboką repulsję i wyczerpanie sztucznością, odrzucenie konieczności dostosowania się do skorumpowanego systemu. Weekes otwarcie przyznaje, że nigdy nie czuł się w Los Angeles jak w domu, a to uczucie odbija się w agresywnym i sarkastycznym tonie piosenki. Piosenka ma charakter gorzkiej zemsty wobec tych, którzy przedkładają koneksje i pieniądze nad prawdziwy talent.

Wers „You get everything you want / and money always talks / to the idiot savants” jest dosadną krytyką kultury pieniądza i przywilejów, pokazując, jak bogactwo często przewyższa prawdziwy talent. „Idiot savants” mogą odnosić się do ludzi, którzy są niezwykle dobrzy w jednej dziedzinie, ale poza nią są nieporadni lub po prostu nieświadomi szerszego kontekstu, a ich umiejętności są wykorzystywane dla zysku innych. To także nawiązanie do artystów, którzy dla sławy i pieniędzy są gotowi na wszystko.

„Choke” to utwór, który Dallon Weekes napisał, aby przepracować swoje rozczarowanie życiem w Los Angeles, miastem, które, choć bardzo lubi, nigdy nie stało się dla niego domem. Piosenka była pierwszym singlem zespołu wydanym niezależnie w 2017 roku, a następnie ponownie wydana w 2018 roku jako singiel double A-side dla ich debiutanckiej EP-ki, „1981 Extended Play”, co było ich pierwszym wydawnictwem pod szyldem Fearless Records. Teledysk do utworu, wyreżyserowany przez Raúla Gonzo, ukazuje Weekesa i byłego perkusistę Ryana Seamana w stylizacji na „krótkotrwały program telewizji muzycznej emitowany we wczesnych latach 80. w Europie Wschodniej”, co dodaje piosence retro estetyki i humorystycznego zacięcia. Dallon Weekes wspomniał w jednym z wywiadów, że „Choke” to jego ulubiony tekstowo utwór, ponieważ powstał bez wysiłku, wręcz sam się napisał.

Piosenka osiągnęła sukces komercyjny, docierając do 29. miejsca na liście US Hot Rock & Alternative Songs Billboardu i uzyskując status złotej płyty w Kanadzie i Stanach Zjednoczonych. Pomimo mrocznego i gniewnego tekstu, utwór ma często radosne, euforyczne brzmienie, co tworzy intrygujący kontrast, porównywany przez niektórych do „Pumped Up Kicks”. Przesłanie „So bite your tongue / and choke yourself to sleep” jest metaforą uciszenia fałszu i odsunięcia oportunistów. Cały utwór to kwasna, ale szczera wypowiedź artysty, który odmawia dostosowania się do systemu, który uważa za zepsuty, i który woli patrzeć na jego upadek, niż stać się jego częścią.