Interpretacja Dodged A Bullet - Greg Laswell

"Dodged A Bullet" Grega Laswella to piosenka, która jest introspekcyjną refleksją nad końcem związku, w której podmiot liryczny bierze na siebie odpowiedzialność, odrzucając powszechne przekonanie, że był ofiarą. Utwór otwiera album o tym samym tytule, wydany 4 marca 2016 roku, który Laswell samodzielnie napisał, wykonał, wyprodukował i zmiksował. Jest to szósty album Laswella dla Vanguard Records, a jego teksty są szczere, atmosferyczne i nawiedzone, bywają porównywane do twórczości Leonarda Cohena.

Początkowe wersy "I'm not gonna try and make it even / You're way ahead by now / I'm not gonna try and make it all even / Even though I know how" od razu ustalają ton rezygnacji i świadomego wyboru powstrzymania się od zemsty lub wyrównania rachunków. Podmiot liryczny uznaje, że druga strona może być w lepszej sytuacji emocjonalnej lub życiowej, ale decyduje się nie angażować w grę "oko za oko", choć wie, jak to zrobić. To sugeruje dojrzałość lub być może bolesną lekcję, która prowadzi do wyboru innej ścieżki.

Kluczowym, najbardziej uderzającym i powtarzającym się motywem piosenki jest refren: "And everyone thinks I dodged a bullet / But I think I shot the gun". To jest sedno interpretacji utworu. Zewnętrzna perspektywa, opinia "wszystkich", postrzega zakończenie związku jako szczęśliwą ucieczkę od czegoś złego – jak "uniknięcie kuli" (czyli "dodging a bullet"). Jednak podmiot liryczny sam przyznaje się do roli sprawcy, mówiąc: "strzeliłem z pistoletu". To odwrócenie narracji, z biernej ofiary w aktywnego agenta, sugeruje, że to on był odpowiedzialny za zakończenie relacji, być może nawet przedwcześnie. Ta linia może oznaczać, że to on zainicjował rozstanie, podjął decyzje, które do niego doprowadziły, lub jego zachowania, nawet nieumyślne, przyczyniły się do końca miłości. Jest to wyznanie odpowiedzialności, być może obciążone żalem lub poczuciem winy, ale też swego rodzaju przejęciem kontroli nad własną narracją. W recenzjach albumu podkreśla się, że ta linia "deklaruje akceptację złamanego romansu i jego własnej roli w jego zakończeniu".

W kolejnym fragmencie: "I'm not gonna tell my new friends about you / No, I'm gonna let that slide / I'm gonna be lazy when I write about you / Even though it takes all my might" Laswell opisuje próby zdystansowania się od przeszłości. Nieopowiadanie nowym znajomym o byłym partnerze to sposób na pójście naprzód bez zbędnego bagażu emocjonalnego. Deklaracja, że będzie "leniwy, pisząc o tobie", choć wymaga to "całej jego siły" (all my might), może być interpretowana jako próba zminimalizowania znaczenia byłego partnera, celowe bagatelizowanie bólu w celu ochrony samego siebie. To akt samozachowawczy, udawanie obojętności, nawet jeśli wewnętrznie kosztuje to wiele wysiłku. Niektórzy komentatorzy sugerują, że to również wyraz tego, iż były partner nie jest już "wart atramentu" czy poświęcania mu energii.

Wers "I'm gonna get back to believing / It's been a long, long time now / I'm gonna get up and make it look easy / Even though I don't know how" ukazuje proces leczenia i powrotu do równowagi. "Powrót do wiary" sugeruje utratę zaufania, być może w miłość, w relacje, a nawet w samego siebie. Pragnienie, by "sprawić, by wyglądało to łatwo", jest powszechnym mechanizmem radzenia sobie z wewnętrznymi zmaganiami – projektowanie obrazu siły, nawet gdy w środku czuje się bezradność i niepewność ("nawet jeśli nie wiem jak"). Podkreśla to ogromny wysiłek potrzebny do odbudowania życia i ruszenia dalej.

Ostatnie powtórzenie początkowych wersów, z drobną, ale znaczącą zmianą "You're way ahead by now" na "I'm way behind by now", wzmacnia poczucie straty lub bycia w niekorzystnej sytuacji, ale nadal z determinacją, by nie szukać rewanżu. Album "Everyone Thinks I Dodged A Bullet" jest uważany za bardzo osobiste wydawnictwo Laswella, będące "doświadczeniem wyzwalającym duszę, katartycznym, atmosferycznym i nawiedzającym". Tytułowy utwór jest jego otwarciem i stanowi "dialog o goryczy rozstania". To świadectwo złożoności ludzkich emocji i trudności w pogodzeniu się z rolą, jaką odegrało się w zakończeniu czegoś ważnego. Podmiot liryczny wie, że może oskarżać i szukać winy u innych, ale zamiast tego bierze na siebie ciężar, co ostatecznie prowadzi do wewnętrznego spokoju.