Interpretacja I like the way you kiss me - Artemas

Artemas w utworze 'I like the way you kiss me' maluje złożony portret relacji, która z pozoru ma być wyłącznie fizyczna i pozbawiona emocjonalnych zobowiązań, jednak pod powierzchnią buzują sprzeczne pragnienia i niejednoznaczne uczucia. Piosenka, która szybko zdobyła popularność, stała się viralowym hitem na TikToku na początku 2024 roku, co pomogło Artemasowi, brytyjskiemu artyście, zdobyć szerokie uznanie poza swoją dotychczasową niszą indie-popową. Utwór ten jest uosobieniem jego charakterystycznego, mrocznego i nastrojowego popowego brzmienia, często porównywanego do twórczości artystów takich jak The Weeknd, Billie Eilish czy Dominic Fike.

Centralnym punktem utworu jest powtarzalny refren: "I like the way you kiss me, I can tell you miss me / I can tell it hits, hits, hits, hits / Not tryna be romantic, I'll hit it from the back / Just so you don't get attached". Te wersy wyraźnie definiują intencję narratora – czerpie on przyjemność z fizycznej bliskości i zauważa, że jego partner również odczuwa silne przyciąganie, być może nawet tęsknotę. Słowa „hits, hits, hits, hits” mogą odnosić się do intensywności fizycznego doznania, ale też do emocjonalnego uderzenia, które, mimo usilnych prób, przenika przez fasadę dystansu. Wyraźne stwierdzenie „Not tryna be romantic, I'll hit it from the back / Just so you don't get attached” to próba ustanowienia jasnej, bezemocjonalnej granicy, a wręcz propozycja, by akt seksualny w konkretnej pozycji miał zapobiec budowaniu więzi. To odważne i bezkompromisowe oświadczenie podkreśla dominujący motyw piosenki: kontrolowane unikanie zaangażowania.

Jednakże, głębiej w tekście, pojawiają się pęknięcia w tej pozornie twardej skorupie. Druga zwrotka wprowadza bardziej intymny i psychologiczny wymiar relacji: "You bite my lip just for the taste / You're on your knees, I'm on the case / You take the heat and with such grace / You say we're done, but here you stay". Te wersy sugerują wzajemne i intensywne zaangażowanie fizyczne. Scena, w której partner mówi „we're done, but here you stay”, zdradza wewnętrzny konflikt i walkę z własnymi uczuciami. Mimo deklaracji o zakończeniu, przyciąganie jest na tyle silne, że partner pozostaje. Narrator dostrzega również lęk drugiej osoby: „Said you're scared I'll let you down / Stick around and you'll find out”. To przyznanie się do potencjalnego zranienia sugeruje, że gra toczy się o coś więcej niż tylko fizyczne doznania. Najbardziej intrygujące jest jednak zapytanie: „But don't you wanna make me proud? / 'Cause I'm so proud, baby, I'm so proud of you”. To wyznanie dumy jest w wyraźnej sprzeczności z ideą czysto casualowej relacji. Sugeruje, że narrator ceni w partnerze coś więcej niż tylko fizyczną obecność – być może jego siłę, wytrwałość, a może nawet zdolność do sprostania intensywności ich relacji. Ten element wprowadza dwuznaczność do deklarowanej chęci unikania zaangażowania.

Artemas, w wywiadach, często podkreśla swoją miłość do muzyki alternatywnej i grunge'u, co przekłada się na jego surowe i emocjonalne teksty, a także mroczne, elektroniczne aranżacje. Wspomina, że pisze z „intencją, by był to świetny utwór do jazdy nocą lub na imprezę”. Taki kontekst pomaga zrozumieć jego zamiar stworzenia utworu, który jest jednocześnie chwytliwy i nastrojowy, a także eksploruje złożone dynamiki relacji w sposób, który jest szczery, choć niekoniecznie romantyczny w tradycyjnym sensie. Ten utwór, jego zdaniem, jest „głośny, ostry i odważny”.

Mostek piosenki dodatkowo pogłębia tę wewnętrzną walkę: „Do I stress you out? Can I help you out? / Does it turn you on when I turn you 'round? / Can we make a scene? (Scene) Can we make it loud? (Loud)”. Te pytania są bezpośrednie i badawcze, pokazując, że narrator jest świadomy wpływu, jaki wywiera na drugą osobę, i aktywnie dąży do eskalacji doznań, zarówno fizycznych, jak i emocjonalnych. Ponowne powtórzenie „Cause I'm so proud, baby, I'm so proud of you” pod koniec utworu wzmacnia tę sprzeczność. Jest to niemal paradoksalne – chęć unikania przywiązania versus silne poczucie dumy i uznania.

I like the way you kiss me to utwór, który z jednej strony świadomie odrzuca romantyzm na rzecz fizycznej przyjemności i unikania zobowiązań, z drugiej zaś nieświadomie lub wbrew woli narratora, ujawnia subtelne warstwy emocjonalnego zaangażowania, a nawet fascynacji drugą osobą. To piosenka o szukaniu intensywności i potwierdzenia, nawet jeśli próbujemy to ukryć pod maską obojętności. Artemasowi udało się uchwycić esencję współczesnych, często skomplikowanych i niejednoznacznych relacji, gdzie granica między "tylko fizycznie" a "coś więcej" jest nieustannie przekraczana. Muzycznie, utwór łączy minimalistyczną produkcję z hipnotycznym beatem, co sprawia, że jest jednocześnie intymny i klubowy, idealnie oddając dwuznaczny charakter tekstu.