Interpretacja Haus Der Drei Sonnen & Heppner - Nena

Piosenka „Haus der drei Sonnen”, pierwotnie wydana przez Nenę w 1985 roku jako czwarta singiel z jej czwartego albumu studyjnego Feuer und Flamme, zyskała nową interpretację w 2010 roku dzięki współpracy z Peterem Heppnerem, byłym wokalistą zespołu Wolfsheim. Tekst utworu został napisany przez Carlo Kargesa, a muzyka skomponowana przez Jörna-Uwe Fahrenkroga-Petersena. Oryginalnie piosenka osadzona jest w stylistyce Neue Deutsche Welle i synth-popu. Współpraca Neny z Heppnerem przy odświeżonej wersji była pomysłem Neny, choć Heppner początkowo wahał się, twierdząc, że nie jest typowym wokalistą gościnnym, który nie wnosi swojego wkładu tekstowego do projektów. Nowa wersja, wydana 5 listopada 2010 roku jako pierwsza singiel z kompilacji Best of Nena, została nagrana wspólnie z Lotharem Manteuffelem i Dirkiem Riegnerem.

„Haus der drei Sonnen” to utwór, który pozornie opowiada o szczęściu i grach, ale w rzeczywistości stanowi subtelną matrycę życia, gdzie główny bohater, „stary gracz”, zmaga się z losem. Tytułowe „Dom Trzech Słońc” nawiązuje do symbolu trzech słońc na automatach do gier, które oznaczają wygraną, będąc jednocześnie logo Merkur Spielothek. To miejsce, „daleko od tego świata”, staje się dla bohatera ucieczką od rzeczywistości, ale jednocześnie pułapką, gdzie „leuchtące koła przeznaczenia rotują”. Jest to przestrzeń, w której zapomina o świecie i nigdy nie policzył swoich strat, pogrążając się w iluzji kontroli nad własnym losem, mimo że częściej ma pecha niż szczęście.

Obrazy takie jak „dom historii, których nikt nie opowiada” czy „statki kosmiczne samotnie eksplodujące w kosmosie” podkreślają poczucie izolacji, zapomnienia i cichej, niewidzialnej tragedii. Bohater pędzi „szybkim pociągiem do nadziei, który nigdzie się nie zatrzymuje”, co metaforycznie przedstawia daremne poszukiwanie sensu lub wyjścia z błędnego koła. Ten pociąg, który „dawno wykoleił się”, symbolizuje upadek wszelkich nadziei i nieuchronność przegranej.

Centralnym motywem utworu jest postać kapitana, który zostaje na tonącym statku. Ten potężny obraz świadczy o uporze, fatalizmie, a może nawet o swoistej, tragicznej godności w obliczu nieuchronnej klęski. Mimo świadomości nadchodzącego końca, bohater odmawia opuszczenia swojego „statku”, swojego życia naznaczonego hazardem i ucieczką, akceptując przeznaczenie, które „Dom Trzech Słońc” mu zwiastuje. Powtarzające się frazy „Das Schiff, das sinkt – doch der Käptn bleibt an Bord” wzmacniają poczucie beznadziei i nieodwracalności, ale jednocześnie podkreślają determinację w trwaniu przy własnych wyborach, bez względu na konsekwencje. Piosenka kończy się melancholijnym powtórzeniem motywu „Drei Sonn'n im Haus. Fern von dieser Welt”, które cementuje obraz bohatera uwięzionego w swojej fantazji i przeznaczeniu, z dala od realnego świata.