Lifelover, szwedzki zespół znany z unikalnego połączenia depressive black metalu i post-punku, w swoim utworze "M/s Salmonella" z albumu "Konkurs" (2008) maluje obraz głębokiej rozpaczy, alienacji i autodestrukcji. Tekst piosenki, zwięzły, lecz niezwykle sugestywny, oddaje stan umysłu osoby uwięzionej w spirali beznadziei, co jest charakterystycznym motywem w twórczości zespołu. Już sam tytuł utworu, "M/s Salmonella", w ironiczny sposób sugeruje coś obcego, chorobliwego i destrukcyjnego, co zatruwa od wewnątrz, podobnie jak bakteria, od której pochodzi nazwa. Nazwa zespołu "Lifelover" (pol. miłośnik życia) również często interpretowana jest jako gorzka ironia, biorąc pod uwagę mroczną tematykę ich utworów.

Piosenka rozpoczyna się od opisu fizycznego i psychicznego wyczerpania: "Baksmällan sitter kvar sedan gårdagen, det gör även spyan på toalettens vägg" (Kac pozostał od wczoraj, tak samo jak rzygi na ścianie toalety). To wprowadzenie natychmiast zanurza słuchacza w atmosferę rozkładu i obrzydzenia, zarówno zewnętrznego, jak i wewnętrznego. Kac nie jest tu jedynie fizyczną dolegliwością po alkoholu, ale metaforą chronicznego cierpienia i niemożności ucieczki od konsekwencji własnych wyborów czy też od wszechogarniającego bólu egzystencji. Obraz wymiocin na ścianie symbolizuje chaos, brak kontroli i pogardę dla siebie, brak siły na utrzymanie nawet podstawowego porządku. To silny wstęp, który od razu sygnalizuje tematykę typową dla DSBM – skupienie na wrażliwości, depresji, samobójstwie i samookaleczeniach, które często są prowokacyjnie postrzegane jako niekompatybilne z "męskością" metalu przez purystów gatunku.

Dalsze wersy pogłębiają poczucie izolacji i pustki: "Jag vandrar runt likt en zombie i tristessen, hela tiden möter jag nya ansikten, vilket stör mig" (Włóczę się jak zombie w tej nudzie, cały czas napotykam nowe twarze, co mi przeszkadza). Podmiot liryczny czuje się jak martwy za życia, pozbawiony celu i energii. Tristesse, czyli znużenie i nuda, jest tu wszechobecnym stanem. Nowe twarze, zamiast przynosić odświeżenie czy nadzieję na kontakt, stają się źródłem irytacji i dyskomfortu, podkreślając niemożność nawiązania głębszej relacji i wszechobecną alienację. To odzwierciedla ponury obraz współczesnego życia miejskiego i relacji w Szwecji oraz ich wpływu na ludzką psychologię, co jest głównym tematem albumu "Konkurs".

Następnie pojawia się motyw samookaleczenia, silnie związany z estetyką i liryką Lifelover oraz gatunkiem DSBM: "Bandaget stinker av sårvätska och var, men jag kan inte låta bli att lukta kontinuerligt" (Bandaż śmierdzi wysiękiem z rany i ropą, ale nie mogę przestać wąchać). Ten fragment jest szczególnie makabryczny i intymny. Śmierdzący bandaż świadczy o zaniedbanej, być może celowo rozdrapanej ranie, która jest zarówno fizycznym cierpieniem, jak i manifestacją bólu psychicznego. Fetyszyzowanie tego odoru, niemożność oderwania się od niego, wskazuje na perwersyjną fascynację własnym cierpieniem i formę masochizmu. Członek zespołu Lifelover, Kim Carlsson, był znany z otwartości w kwestii samookaleczeń, a nawet poświęcił temu tematowi filmy na swoim kanale YouTube, podkreślając jednak, że nie pochwala samookaleczeń dla rozrywki. Cytat przypisywany Kimowi Carlssonowi mówi, że czasem przelanie krwi jest potrzebne, by zbliżyć się do pewnego stanu umysłu, głębszej świadomości negatywności zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Wąchanie rany może być więc próbą pogłębienia tej świadomości, a może nawet pocieszenia w tym, co znajome i własne, w obliczu obrzydzenia do świata zewnętrznego.

Zwieńczeniem tej spirali jest myśl o samobójstwie: "Vinden blåser kallt, och jag får lust att hoppa ned bland de krossade isbitarna" (Wiatr wieje zimno, a ja mam ochotę skoczyć w rozkruszone kawałki lodu). Zimno wiatru i lód są potężnymi symbolami śmierci, pustki i ostateczności. Lód, choć kruchy, jest jednocześnie twardy i nieprzejednany, obiecując szybki koniec cierpienia. To bezpośrednie wyrażenie myśli samobójczych, które jest wspólnym elementem wielu utworów DSBM, gdzie bohaterowie często uciekają się do cięcia, aby uzewnętrznić swoje cierpienie.

Piosenka kończy się definitywnym pożegnaniem: "Jag har skickat dig ett vykort där det står: 'Farväl'." (Wysłałem ci pocztówkę, na której jest napisane: 'Żegnaj'). To "Farväl" nie jest skierowane do konkretnej osoby, ale może być symbolicznym pożegnaniem ze światem, z życiem, lub z resztkami nadziei. Pocztówka, forma komunikacji, która jest z natury odległa i opóźniona, dodatkowo podkreśla dystans i ostateczność decyzji podmiotu lirycznego. Jest to ostatni akord, który przypieczętowuje tragiczną wizję przedstawioną w utworze.

Utwór "M/s Salmonella" jest jednym z przykładów tego, jak Lifelover wzbogacił kanon black metalu, przenosząc go z natury do miasta, koncentrując się na dekadencji i wewnętrznych zmaganiach współczesnego człowieka. Krytycy i fani często podkreślają, że ich muzyka jest hybrydą black metalu i post-punku, która, choć dla niektórych brzmi jak "smutny pop-rock", dla innych jest niezwykle wciągająca. Album "Konkurs" charakteryzuje się mentalnym męczeństwem i zagubieniem w poszukiwaniu ulgi, która zbyt często okazuje się tymczasowa i prowadzi do jeszcze większej rozpaczy. Zespół Lifelover, poprzez swoje teksty i muzykę, eksploruje paradoksy codziennego życia, odnajdując czasami radość w melancholii, a także wykorzystując satyrę, mroczną ironię i czarny humor. Jednakże, jak zauważył jeden z członków zespołu w wywiadzie, zespół ten bardziej niszczy ich samych, niż buduje. "M/s Salmonella" to kwintesencja tego podejścia – surowy, bezkompromisowy portret rozpadu, który choć trudny do przyjęcia, rezonuje z tymi, którzy szukają surowych emocji i ponurych pejzaży dźwiękowych w muzyce.