Interpretacja Everybody Get Up - Five

Interpretacja utworu „Everybody Get Up” brytyjskiego boysbandu Five to podróż w sam środek energetycznego, młodzieńczego buntu i celebracji wolności, charakterystycznych dla popowo-rapowej sceny końca lat 90. Piosenka, wydana 31 sierpnia 1998 roku jako czwarty singiel z ich debiutanckiego albumu, szybko stała się hymnem do tańca i wyrażania siebie. W Wielkiej Brytanii dotarła do drugiego miejsca na listach przebojów, a także podbiła Nową Zelandię, stając się pierwszym numerem jeden dla Five na świecie.

Utwór rozpoczyna się od chwytliwego, powtarzalnego refrenu „Everybody get up singing 1, 2, 3, 4, Five will make you get down now”, który jest niczym wezwanie do akcji, zapowiedź nadchodzącej zabawy i dominacji zespołu na parkiecie. To bezpośrednie zaproszenie do wspólnego świętowania, które od razu ustawia ton piosenki jako bezpretensjonalny, radosny i nastawiony na porywanie tłumów. Co ciekawe, utwór zawiera sample z ikonicznego „I Love Rock ’n’ Roll” Joan Jett & The Blackhearts, co nadaje mu rockowego pazura i dodaje do jego pop-rapowej formuły element rebelii.

Tekst piosenki jest przesiąknięty deklaracjami pewności siebie i autentyczności. Wersy takie jak „You gots to keep it real, you gots to keep it raw” podkreślają dążenie do bycia prawdziwym i nieskrępowanym, co było wówczas ważnym elementem młodzieżowej kultury. Zespół przedstawia się jako „lyrically blessed” i obiecuje „Time for some action creeping up your back”, sugerując, że ich muzyka jest siłą, której nie da się zignorować. Odniesienie do „keep the beat nasty like Janet my reaction” to oczywisty hołd dla Janet Jackson i jej przeboju „Nasty” z 1986 roku, który był hymnem asertywności i samoobrony, mówiącym o nieakceptowaniu lekceważącego traktowania. Przez to porównanie Five sygnalizuje, że ich muzyka jest równie „nasty”, czyli odważna, bezkompromisowa i z charakterem.

Dalsze fragmenty tekstu wzmacniają wizerunek Five jako „złych chłopców”, którzy wkraczają na scenę z zamiarem rozgrzewania atmosfery. Zwroty takie jak „I'm addictive, better lock your kids in” czy „here comes the enemy, blowing up the spot” budują narrację o ich nieodpartej sile i niekonwencjonalnym podejściu. Zespół pozycjonuje się jako grupa, która zburzy nudę i wprowadzi chaos, ale w pozytywnym, imprezowym sensie.

Druga zwrotka kontynuuje ten motyw, z dumnym stwierdzeniem „I'll be the resident President, I'm the fifth element”. „Piąty element” to wyraźne nawiązanie do popularnego filmu science-fiction z 1997 roku, który opowiadał o istocie zdolnej ocalić świat. Przyjęcie tej metafory podkreśla znaczenie zespołu i jego ambicje, by stać się kluczowym, niezbędnym składnikiem muzycznej sceny. Fraza „Jimmy fly snooka stone cold is how I'm hittin' em'” prawdopodobnie odnosi się do legendarnego wrestlera Jimmy'ego „Superfly” Snuki, znanego ze swoich spektakularnych akcji i charyzmy, co dodaje tekstowi elementu siły i niezłomności. Opisywanie siebie jako „bad boy that you invite for dinners, Ain't got no manners 'cause I eat with my fingers” to kolejny element budujący wizerunek buntowników, którzy łamią zasady, ale są na tyle pociągający, że i tak się ich akceptuje. Odniesienia do „Lost boys terrorize the neighborhood” (grupa zagubionych chłopców z Piotrusia Pana) i „Hounds of the Baskerville” (słynna powieść detektywistyczna o Sherlocku Holmesie) dodają tekstowi warstwy popkulturowej erudycji i podkreślają ich dziką, nieprzewidywalną naturę.

W ostatniej części utworu Five podtrzymuje swoje przesłanie o byciu „roughnecks, no concept, no business” – co jest prowokacyjnym stwierdzeniem, że nie podążają za konwencjami, ale skupiają się wyłącznie na dobrej zabawie. Wers „Put your hands together, represent like John Gotte” odwołuje się do niesławnego mafioso Johna Gottiego, co może być interpretowane jako wezwanie do lojalności i jednoczenia się pod ich „przywództwem” na parkiecie. To rodzaj metaforicznego gangsta rapu w popowym sosie, gdzie zamiast przemocy chodzi o przejęcie kontroli nad imprezą. Całość kulminuje w stwierdzeniu, że „The party's Armageddon, hit 'em with the heavy class”, co symbolizuje absolutne i totalne opanowanie przestrzeni przez ich muzykę.

„Everybody Get Up” to utwór, który doskonale oddaje ducha Five – zespołu, który chciał łączyć popową przebojowość z rapową energią i postawą. Jak sami członkowie zespołu podkreślali w wywiadach, piosenka ta była przełomowym momentem, w którym „wszystko wreszcie się ułożyło” i grupa odnalazła swój unikalny styl, łączący amerykańskie nawiązania z brytyjskim duchem. Pomimo, że piosenka nie zawsze była najlepiej sprzedającym się singlem z albumu, jest niewątpliwie jedną z najbardziej żywiołowych i trwałych kompozycji zespołu, która zapadła w pamięć słuchaczy dzięki chwytliwym refrenom i wykonaniu pełnemu energii. To prawdziwy hymn do zabawy, który zaprasza każdego do porzucenia zmartwień i poddania się rytmowi.