Interpretacja Wail Of Sumer - Fields Of The Nephilim

Wail Of Sumer to jeden z najbardziej intrygujących utworów z albumu Elizium z 1990 roku, który przez wielu fanów i krytyków jest postrzegany jako szczytowe osiągnięcie zespołu Fields Of The Nephilim. Piosenka ta, będąca swoistym zamknięciem albumu, zanurza słuchacza w głęboko ezoteryczną podróż, charakterystyczną dla twórczości Carl'a McCoy'a i jego wizji.

Już początkowe wersy – "you can see the earth we're high here we're climbing over sumertown you can kiss the air we're gliding follow me for sumerland" – wprowadzają w stan uniesienia i oderwania od ziemskiej rzeczywistości. To nie tylko fizyczna wysokość, ale przede wszystkim stan świadomości, transcendencja. "Sumertown" i "Sumerland" nie są tu jedynie miejscami geograficznymi, ale raczej metaforycznymi wymiarami, do których przewodnik, czyli narrator, zaprasza słuchacza. W kontekście całego albumu Elizium, który zawiera również utwór "Sumerland (What Dreams May Come)", nazwa ta symbolizuje krainę snów, głębie duszy i wyższe stany świadomości. Dla Fields Of The Nephilim, z ich zamiłowaniem do mistycyzmu, magii chaosu, mitologii sumeryjskiej i twórczości Aleistera Crowley'a, "Sumerland" staje się płaszczyzną, gdzie rzeczywistość i duchowość zlewają się w jedno.

Wersy "no sound life no essence we lay entranged in our curious ways memories lay beside us but I'm seeing through an age" malują obraz istnienia pozbawionego konwencjonalnych atrybutów życia, w stanie głębokiego wyobcowania, a jednocześnie klarowności. Narrator czuje się odłączony od przeszłości, ale jednocześnie widzi rzeczy z nową perspektywą, "widzi przez wiek". To doświadczenie sugeruje przejście poza doczesność, gdzie wspomnienia są obecne, lecz nie definiują obecnego stanu. Carl McCoy, znany z eksplorowania szamańskich i magicznych wierzeń, często wplata w teksty odniesienia do duchowych podróży i transformacji.

Kolejny fragment "who I am through sumerland lead me taken from god forgivers sent in to the dark to play from life here I lead them taken away from where they layed" jest szczególnie enigmatyczny. "Taken from god" może oznaczać odrzucenie tradycyjnych koncepcji boskości lub wyrwanie się spod ich wpływu, co jest zgodne z pogańskimi i okultystycznymi inspiracjami zespołu. Narrator, który sam został "zabranym od boga", staje się przewodnikiem dla innych, prowadząc ich "w mrok do zabawy" lub "z dala od miejsca, w którym leżeli". Może to symbolizować rolę szamana, który prowadzi dusze przez zaświaty lub inicjację w nieznane, mroczne, ale i oświecające rejony świadomości. McCoy w wywiadach podkreślał, że celem jego muzyki jest inspirowanie słuchaczy do samodzielnego myślenia i podążania własną ścieżką duchową. Fakt, że dorastał w środowisku Świadków Jehowy, a później krytycznie odnosił się do tej przeszłości w swojej twórczości, dodaje kontekstu do motywu "zabrania od boga".

Utwór kończy się powrotem do idei wieczności i niezmienności: "getting old together to breathe myself free I'll stay we're high here forever no tomorrow no today through sumerland lead me". To pragnienie wiecznego trwania w Sumerlandzie, zapomnienia o upływie czasu, o "jutrze i dziś". Jest to wizja ponadczasowego istnienia, wolnego od ograniczeń linearnej percepcji czasu. Tekst ten rezonuje z ogólną filozofią zespołu, który zawsze starał się tworzyć muzykę, która jest poza trendami, ponadczasowa i eksploruje różne terytoria muzyczne i duchowe, nie powtarzając się.

Wail Of Sumer to zatem nie tylko piosenka, ale mistyczny manifest, zaproszenie do podróży w głąb siebie i poza granice znanej rzeczywistości. Fields Of The Nephilim, z Carl'em McCoy'em na czele, kreują tu hipnotyczny pejzaż dźwiękowy i liryczny, który jest świadectwem ich unikalnego podejścia do rocka gotyckiego, nasyconego okultyzmem, mitologią i głębokim, osobistym poszukiwaniem duchowym. To wezwanie do porzucenia konwenansów i przyjęcia transcendentalnego doświadczenia, gdzie przeszłość, teraźniejszość i przyszłość zlewają się w jedno wieczne "teraz" w tajemniczej krainie Sumerlandu.