Interpretacja Moonchild - Fields Of The Nephilim

Fields Of The Nephilim to angielski zespół gothic rockowy, założony w 1984 roku, znany z unikalnego brzmienia łączącego hard rock, gothic rock, heavy metal i rock psychodeliczny, oraz z wokalu Carla McCoya. Zespół często wplatał w swoje teksty tematy związane z magią (zwłaszcza magią chaosu), Mitami Cthulhu H.P. Lovecrafta, religią sumeryjską oraz twórczością Aleistera Crowleya. Nazwa zespołu nawiązuje do biblijnej rasy hybryd anielsko-ludzkich, znanej jako Nefilim, którą McCoy, okultysta i neoszaman, opisuje jako pierwszych szamanów. Carl McCoy czerpał inspiracje z zachodniej tradycji okultystycznej i źródeł rdzennych, a także z doświadczeń automatycznego pisania i twórczości okultysty i artysty Austina Osmana Spare'a.

Utwór „Moonchild” pochodzi z drugiego albumu Fields Of The Nephilim, zatytułowanego po prostu „The Nephilim”, wydanego we wrześniu 1988 roku. Album ten zadebiutował na 12. miejscu brytyjskiej listy przebojów. Tytuł piosenki, „Moonchild”, jest bezpośrednim nawiązaniem do powieści Aleistera Crowleya z 1917 roku o tym samym tytule, znanej również jako „Liber LXXXI”. Powieść Crowleya opisuje magiczną wojnę między grupą białych magów a grupą czarnych magów o nienarodzone dziecko, które ma być „Moonchild” – eteryczną istotą z duszą, mającą udoskonalić rasę ludzką. Ta inspiracja jest kluczowa dla zrozumienia głębi i okultystycznego charakteru utworu.

Tekst piosenki „Moonchild” Fields Of The Nephilim można interpretować jako podróż przez pragnienie transcendentnego spełnienia, walkę o duchową wolność i desperackie wołanie o oświecenie, a może nawet o zakończenie ziemskiej egzystencji. Początkowe wersy, "Well it's a righteous dream / Out of mind / A righteous dream / Out of mind" (Prawowity sen / Szalony / Prawowity sen / Szalony), sugerują, że podmiot liryczny dąży do czegoś moralnie słusznego, ale jednocześnie niezrozumiałego, być może niedostępnego dla racjonalnego umysłu, a nawet graniczącego z szaleństwem. To pragnienie może być jego głębokim duchowym dążeniem, które wykracza poza granice codziennej rzeczywistości.

Wersy "Take your horses / Let them crawl / Put them in their cages / That's righteous for your soul" (Zabierz swoje konie / Niech pełzną / Wsadź je do klatek / To słuszne dla twojej duszy) wydają się paradoksalne. Konie często symbolizują wolność, siłę, pierwotne instynkty lub ambicje. Ich uwięzienie i zmuszanie do czołgania się mogłoby sugerować potrzebę poskromienia cielesnych pragnień lub rezygnacji z doczesnych ambicji, aby osiągnąć wyższe, duchowe cele. Podmiot liryczny wierzy, że to poświęcenie jest „słuszne dla duszy”, co podkreśla ascetyczny lub mistyczny wymiar dążenia. Według jednej z interpretacji, podmiot śpiewa o marzeniu, które jest słuszne, ale poza zasięgiem, mówiąc o „opiekowaniu się końmi i wsadzaniu ich do klatek, myśląc, że to dobre dla duszy”, choć w rzeczywistości tak nie jest.

Fragment "Open your eyes / Despite what seems / Longevity / That's a righteous part of me" (Otwórz oczy / Mimo tego, co wydaje się / Długowiecznością / To słuszna część mnie) to wezwanie do przebudzenia i dostrzeżenia prawdy poza iluzją linearnego czasu lub ziemskiego życia. "Longevity" (długowieczność) może odnosić się do nieśmiertelnej duszy lub wiecznej esencji, która jest "słuszną częścią" podmiotu lirycznego, wskazując na wiarę w coś trwałego i duchowego, co istnieje poza śmiertelnym ciałem. Na singlu „Moonchild” z 1988 roku, na okładce pojawił się dopisek „Longevity to our machine brain 'A vague guest on a darkened Earth'”.

Refren "Moonchild / Lower me down, lower me down / Moonchild / Lower me down down down down down down" (Dziecko księżyca / Opuść mnie, opuść mnie / Dziecko księżyca / Opuść mnie w dół w dół w dół w dół w dół w dół) to błaganie o spuszczenie, zejście w głębsze stany świadomości, być może do podziemi, śmierci, lub całkowitego poddania się woli tego tajemniczego „Dziecka Księżyca”. Może to być prośba o inicjację w okultystyczne tajemnice, o wejście w zaświaty lub o ostateczne wyzwolenie z ziemskiego cierpienia. W kontekście powieści Crowleya, „Dziecko Księżyca” jest istotą zrodzoną z magii, łącznikiem między światami.

Linie "Never return, I'm waiting no more / They take no prisoners in the promised war / I'll die for this / I'll die for this / Take it away" (Nigdy nie wrócę, nie czekam dłużej / Nie biorą jeńców w obiecanej wojnie / Umrę za to / Umrę za to / Zabierz to) wprowadzają motywy ostatecznego poświęcenia i duchowej, lub egzystencjalnej walki. „Obiecana wojna” może nawiązywać do apokaliptycznych proroctw, eschatologicznych wizji lub intensywnego wewnętrznego konfliktu. Gotowość do śmierci za to dążenie podkreśla jego absolutną, bezkompromisową naturę.

Wersy "Moonchild / Take off for safer places / Can't you see / You're losing me" (Dziecko księżyca / Udaj się w bezpieczniejsze miejsca / Czy nie widzisz / Tracisz mnie) to ostrzeżenie lub lament skierowany do „Dziecka Księżyca”. Może to oznaczać, że podmiot liryczny oddala się, blednie, lub dokonuje ostatecznego przejścia, stając się nieuchwytnym dla istoty, do której się zwraca. To poczucie rozłączania i utraty dodaje melancholijnego tonu.

Ostatnie fragmenty, "Well I'm listening to an empty hall / You can't see for they've burned before / They take me down to the window shame / Longevity hear my fame" (Słucham pustej sali / Nie możesz zobaczyć, bo już wcześniej płonęli / Zabierają mnie do okna wstydu / Długowieczność usłysz moją sławę), ewokują obrazy pustki, echa przeszłości i konsekwencji dawnych zniszczeń. "Pusta sala" może symbolizować opuszczenie lub brak fizycznej obecności. "Spaleni wcześniej" sugerują, że ci, którzy mogliby widzieć, już cierpieli. "Okno wstydu" może być miejscem osądu, publicznego obnażenia lub konfrontacji z własnymi grzechami. Finalne zawołanie "Longevity hear my fame" łączy osobiste cierpienie i poświęcenie z pragnieniem, aby jego duchowe dążenie zostało zapamiętane i uznane przez wieczność, ponad doczesnym wstydem i przemijaniem.

W kontekście twórczości Fields Of The Nephilim, która często eksploruje granice świadomości, mistycyzmu i okultyzmu, „Moonchild” jawi się jako głęboka medytacja nad poszukiwaniem prawdy, poświęceniem i walką o duchową tożsamość w obliczu niewyrażalnych sił. Piosenka, będąca topowym singlem z albumu „The Nephilim”, w 1988 roku dotarła do 28. miejsca na listach przebojów w Wielkiej Brytanii, co sprawiło, że telewizyjny program „Top of the Pops” musiał wyemitować jej teledysk inspirowany okultyzmem, co zszokowało naród, ale również pomogło zespołowi zyskać dużą popularność. Album „The Nephilim” był nagrywany w The Justice Rooms, byłym budynku sądu w Somerset, gdzie skazani na śmierć byli wieszani na miejscu, co, jak wspomina basista Tony Pettitt, nadawało miejscu „naprawdę fajny klimat”. Te mroczne, wręcz makabryczne tło nagrań doskonale rezonuje z transcendentalną, choć niepokojącą atmosferą „Moonchild”.