Interpretacja We Can't Be Beaten - Drifter

Utwór „We Can't Be Beaten” szwajcarskiego zespołu power/thrash metalowego Drifter to potężny hymn, który, mimo że jest coverem piosenki Rose Tattoo, doskonale wpisuje się w buntowniczego i pełnego determinacji ducha heavy metalu końca lat 80. Wydana w marcu 1989 roku na drugim albumie zespołu, zatytułowanym „Nowhere To Hide”, piosenka wyróżnia się nie tylko swoją energią, ale także szczególnym udziałem legendy rocka – Phila Campbella, gitarzysty Motörhead, który wykonał solówki gitarowe oraz zaśpiewał główne wokale wspólnie z Tommym Lionem.

Tekst piosenki rozpoczyna się od bezpośredniego wezwania do jedności i działania: „If you wanna be in my gang / Stand up with me / We'll start a revolution / And make the streets free” (Jeśli chcesz być w moim gangu / Stań ze mną / Rozpoczniemy rewolucję / I uczynimy ulice wolnymi). To zaproszenie jest jednocześnie deklaracją siły i niezłomności. Podkreślają to kolejne wersy: „We'll never weaken / We'll give it our best / Can't be defeated / We're better than the rest” (Nigdy nie osłabniemy / Damy z siebie wszystko / Nie da się nas pokonać / Jesteśmy lepsi od reszty). Jest to manifest niezachwianej wiary w siebie i w siłę wspólnego frontu, typowy dla subkultur młodzieżowych i ruchów kontestacyjnych tamtych czasów, choć w kontekście thrash metalu nabiera bardziej uniwersalnego wymiaru walki o własne przekonania.

Druga zwrotka i refren wzmacniają ten przekaz solidarności i niezłomnej woli walki: „Shoulder to shoulder, we're gonna stand / We're gonna fight to the very last man / Can't be defeated, don't know the word / Shoulder to shoulder, we'll fight the world” (Ramię w ramię, będziemy stać / Będziemy walczyć do ostatniego człowieka / Nie da się nas pokonać, nie znamy tego słowa / Ramię w ramię, będziemy walczyć ze światem). Powtarzające się „We can't be beaten” (Nie da się nas pokonać) staje się mantrą, potęgującą poczucie jedności i nieustępliwości. Fraza „nie znamy tego słowa” jest symbolicznym odrzuceniem pojęcia porażki, co czyni utwór ostateczną deklaracją determinacji.

W dalszej części tekstu pojawia się refleksja nad koniecznością stawienia czoła niesprawiedliwości: „There comes a time when every man must fight / When he believes in justice and right / He'll take so much, 'til he takes no more / They'll hear us coming when they hear the mighty roar!” (Przychodzi czas, kiedy każdy człowiek musi walczyć / Kiedy wierzy w sprawiedliwość i słuszność / Będzie znosił tyle, aż nie zniesie więcej / Usłyszą nas, gdy usłyszą potężny ryk!). Ten fragment podkreśla punkt krytyczny, w którym bierność ustępuje miejsca akcji, a zbiorowy gniew manifestuje się w „potężnym ryku”, symbolizującym przełom i zdecydowane wystąpienie przeciwko opresji.

Finałowe wersy utworu stanowią bezpośrednie wezwanie do słuchaczy, podkreślając ich ukrytą siłę: „Now listen everybody out there that really cares / You got realise that you're the real power / We can rule the streets / It's just up to you and me” (Teraz posłuchajcie wszyscy, którym naprawdę zależy / Musicie sobie uświadomić, że to wy jesteście prawdziwą siłą / Możemy rządzić ulicami / To zależy tylko od ciebie i ode mnie). Jest to klarowna zachęta do przebudzenia i wzięcia spraw w swoje ręce, wzmacniająca poczucie sprawczości i odpowiedzialności za otaczający świat.

Utwór „We Can't Be Beaten” w wykonaniu Drifter, z gościnnym udziałem Phila Campbella, to nie tylko energetyczny kawałek metalowy, ale także manifest jedności, siły i walki o sprawiedliwość. W kontekście działalności zespołu, który w latach swojej świetności koncertował u boku takich gigantów jak Exodus czy Manowar, grając dla tysięcy fanów, przesłanie piosenki nabiera dodatkowej wagi jako symbol niezłomności i ducha rock'n'rolla, który nie pozwala na ugięcie się przed przeciwnościami. Mimo że zespół Drifter rozpadł się w 1991 roku, ich interpretacja „We Can't Be Beaten” pozostaje hymnem inspirującym do działania i walki o własne przekonania.