Interpretacja Banners On The Battlefield - Drifter

Utwór "Banners On The Battlefield" szwajcarskiego zespołu heavy/thrash metalowego Drifter, pochodzący z ich albumu Reality Turns To Dust z 1988 roku, a także z wcześniejszego demo Beyond the Burning Circles z 1987 roku, to surowy i epicki obraz średniowiecznej bitwy, przesiąknięty atmosferą nieuchronnej śmierci i heroizmu. Pomimo że zespół Drifter, choć ceniony w podziemiu, nie zyskał szerokiego rozgłosu, co utrudnia znalezienie wywiadów poświęconych konkretnie temu utworowi, recenzje albumu Reality Turns To Dust wskazują, że twórczość Driftera charakteryzowała się „zaskakująco współczującym i świadomym społecznie zainteresowaniem”, dążąc do wyrażenia „szczerego życzenia, aby świat był lepszym miejscem”. W tym kontekście, "Banners On The Battlefield", choć sam w sobie jest "porywającym bojowym hymnem", można interpretować nie tylko jako krwawą kronikę, ale również jako refleksję nad okrucieństwem i trwałością konfliktów.

Początek utworu natychmiast zanurza słuchacza w atmosferę oczekiwania przed decydującym starciem. „In the early morning the cock is crying – / And the sun still lies in the twilight” maluje obraz świtu, który wcale nie przynosi nadziei, lecz zapowiada piekło. Samotny krzyżowiec, postać archetypiczna, stoi w „zmierzchu” przed walką, symbolizując indywidualny los w obliczu masowej zagłady. Powtarzające się, niemal rytualne „Die Die Die Die” jest brutalnym, bezlitosnym przypomnieniem o nieuchronności śmierci, która jest jedyną pewnością na polu bitwy, gdzie „He knows warriors will die / or survive on the battlefield”.

Kolejne strofy przenoszą nas w sam środek chaosu. Obraz „Running on the battlefield below the arrows shower” to esencja dawnych zmagań, gdzie grad strzał poprzedzał bezpośrednie starcie. Następnie następuje intensywny opis walki wręcz: „Warriors fighting face to face eye to eye / Galloping horses screaming death / Dying knights clashing swords, splitting shields,”. Jest to wizja bezkompromisowej brutalności, gdzie życie i śmierć są oddzielone jedynie ostrością ostrza. Krew, symbol ofiary, „The blood is flowing slowly”, płynie powoli, podkreślając powagę i ostateczność każdego ciosu.

Centralnym motywem utworu są tytułowe „Banners on the battlefield”. W średniowieczu chorągwie odgrywały kluczową rolę nie tylko jako symbole honoru i tożsamości, ale także jako punkty orientacyjne i narzędzia komunikacji na chaotycznym polu bitwy. Służyły do identyfikacji oddziałów, wskazywania pozycji dowódców i podtrzymywania morale żołnierzy. Utrata sztandaru była postrzegana jako wielka hańba, a jego obecność mobilizowała do walki. Drifter, poprzez powtórzenie frazy: „Banners on the battlefield are waving proud / Banners on the battlefield between life 'n' death / Banners on the battlefield out of time”, podkreśla ich ponadczasową symbolikę. Są świadkami dumy, ale i granicy między życiem a śmiercią. Są „out of time” – wykraczają poza czas, bo historia zatacza koła, a symbolika sztandarów i ich rola w konfliktach pozostają niezmienne. Pytania „Whose banner will stand in victory? / Whose banner will fall in dust?” kwestionują przypadkowość losu i triumf, jednocześnie ukazując, że zwycięstwo to jedynie kwestia przetrwania symbolu.

W wizji zespołu Drifter, bogowie wojny z góry celebrują rzeź: „Up above the gods of war are celebrating”. To podkreśla poczucie, że ludzkie cierpienie jest częścią większego, być może boskiego, planu, lub cynicznie sugeruje obojętność wyższych sił. „The end comes closer with rage 'n fear / Cruel men violence 'n' destruction are ruling” to brutalna konstatacja, że wojna to domena okrucieństwa i zniszczenia, napędzana pierwotnymi emocjami. Fanfary ogłaszające zwycięstwo dla jednych, to jednocześnie pieśń śmierci dla innych: „Some fanfares are calling for victory / Others are dying in this way”.

Po bitwie następuje chwilowa cisza: „After the battle is over it's calm”. Jednak to nie pokój, lecz smutna konsekwencja przegranej. „The slaves taken in chains. / To wait for death / That's the price they must pay in the end” ukazuje tragiczny los pokonanych. Bogowie, którzy wcześniej celebrowali walkę, teraz „drink their blood laughing at them”, co jeszcze mocniej podkreśla ich bezlitosność i cynizm, być może krytykując w ten sposób ludzkie samozniszczenie pod pozorem wyższych celów.

Finał utworu przynosi refleksję nad naturą pamięci i prawdy. „Now the time has come to leave this place of doom / The sun goes down again, tomorrow's another day” sugeruje cykliczność wydarzeń – kolejna bitwa, kolejny dzień, kolejna wojna. Ostatnie wersy „Maybe one day people will forget what happened here / The truth, a legend, a lie or just a fantasy?” to gorzka konkluzja, że brutalna rzeczywistość wojny z czasem może zostać zniekształcona, przekształcona w legendę, zmitologizowana, a nawet zapomniana. To właśnie w tym tkwi owo „społecznie świadome zainteresowanie” Driftera, o którym wspominają recenzenci – w ostrzeżeniu przed utratą pamięci o przeszłych okrucieństwach, co może prowadzić do ich powtórzenia. W tym kontekście, „Banners On The Battlefield” staje się zarówno surowym eposem o średniowiecznej wojnie, jak i uniwersalnym komentarzem do ludzkiej skłonności do konfliktu i trudności w utrzymaniu prawdy o jego kosztach.