Interpretacja Fat Funny Friend - Maddie Zahm

Maddie Zahm w swoim utworze „Fat Funny Friend” mierzy się z bolesnym doświadczeniem życia jako osoba, której wartość w oczach społeczeństwa i przyjaciół zdaje się być nierozerwalnie związana z jej wyglądem i rolą "zabawnej" towarzyszki. Piosenka, która zyskała ogromną popularność na TikToku, stając się punktem zbornym dla tysięcy użytkowników dzielących się własnymi historiami o fatfobii i dysmorfii ciała, jest niezwykle osobistym i wzruszającym manifestem na temat samoakceptacji i stereotypów społecznych. Zahm napisała ją w trakcie własnej drogi odchudzania, uświadamiając sobie, jak świat jest bardziej życzliwy dla ciał o rozmiarach niestandardowych.

Utwór zaczyna się od słów: „I break the ice / So they don't see my size / And I have to be nice / Or I'll be the next punchline”, które od razu wprowadzają słuchacza w świat mechanizmów obronnych. Bohaterka używa humoru i uprzejmości jako tarczy, aby odwrócić uwagę od swojego ciała i uniknąć bycia obiektem żartów. Ta początkowa linia doskonale oddaje wewnętrzny konflikt osoby, która czuje, że musi „zarobić” na akceptację, zamiast po prostu być.

Następnie Zahm porównuje się do „najlepszej przyjaciółki z hollywoodzkich filmów”, która istnieje tylko po to, by „kontynuować historię” głównej bohaterki, podczas gdy sama stoi „poza kadrem”, czekając na swoją rolę „komediowego odciążenia”. To odniesienie do stereotypowego przedstawienia osób plus size w mediach jako postaci drugoplanowych, pozbawionych własnych, romantycznych wątków, głęboko rezonuje z doświadczeniami wielu osób. Artystka trafnie punktuje, jak często osoby o większych rozmiarach są sprowadzane do roli „zabawnej” podpory, której zadaniem jest podkreślanie atrakcyjności innych.

Refren „Can't be too loud / Can't be too busy / If I don't answer now, are they still gonna need me? / Can't be too proud / Can't think I'm pretty / Do they keep me around, so their flaws just seem silly?” ukazuje nieustanne samokontrolowanie i lęk przed odrzuceniem. Bohaterka boi się, że jej nieobecność lub asertywność sprawi, że przestanie być potrzebna. Najbardziej bolesne jest pytanie, czy jej obecność służy jedynie temu, by wady innych wydawały się błahe w porównaniu do jej własnych. To zjawisko, w którym osoby o większych rozmiarach są wykorzystywane do wzmacniania poczucia wartości innych, jest gorzką prawdą dla wielu.

Najbardziej przejmującym momentem piosenki jest fragment: „I've drawn out in sharpie / Where I'd take the scissors / If that's what it took for me / Too look in the mirror / I've done every diet / To make me look thinner / So why do I still feel so goddamn inferior?”. Te rozdzierające serce słowa ujawniają ukryty ból i desperację, z jaką bohaterka próbuje dopasować się do nierealistycznych standardów piękna. Wspomniane wyrysowywanie linii na ciele symbolizuje ideacje samookaleczenia lub operacji, które wydają się być jedynym ratunkiem w dążeniu do akceptacji. Pomimo wszelkich wysiłków, w tym niezliczonych diet, poczucie niższości pozostaje, pokazując, że problem leży głębiej niż w samym wyglądzie.

W dalszej części utworu Zahm podaje konkretne przykłady, jak ta rola „grubej, zabawnej przyjaciółki” przejawia się w życiu codziennym: „It's funny when I think a guy likes me / And it's funny when I'm the one who says ‘Let's go to eat’ / It's funny when I'm asked to go out on Halloween / Dresses and thigh highs, while I hide my body”. Podkreśla tu ironię i ból związany z romantycznymi nadziejami, odgrywaniem roli osoby inicjującej posiłki (co często wiąże się ze stereotypami dotyczącymi wagi) oraz próbą dopasowania się do społecznych oczekiwań w kwestii ubioru, przy jednoczesnym ukrywaniu swojego ciała.

Piosenka Maddie Zahm to coś więcej niż tylko osobiste wyznanie; to hymn dla każdego, kto kiedykolwiek czuł się niedostatecznie widziany lub niedoceniany, niezależnie od rozmiaru. Zahm porusza tematykę traumy emocjonalnej związanej z przechodzeniem przez proces zmiany ciała, co jest rzadko poruszane. Artystka stworzyła bezpieczną przestrzeń w komentarzach na TikToku, gdzie osoby plus size mogą wyrażać swoje frustracje i smutek związane z fatfobią. Jej utwór, który początkowo był tylko 60-sekundowym klipem, stał się fenomenem i narzędziem do budowania społeczności, której sama Zahm życzyłaby sobie jako młodsza osoba.
„Fat Funny Friend” to odważne i szczere odzwierciedlenie walki z fatfobią i dysmorfią ciała, podkreślające potrzebę autentyczności i łamiące ciszę wokół tak ważnych kwestii tożsamości, piękna i ról, w jakie społeczeństwo nas wpycha.