Piosenka "W pysk" autorstwa Defektu Muzgó to esencja punkowego buntu, bezkompromisowa deklaracja niezależności i odrzucenie narzucanej konformistycznej wizji świata. Utwór, wydany na albumie "Zjednoczona Europa" w 1993 roku, doskonale wpisuje się w nurt surowego punk rocka, którym zespół z Wałbrzycha komentował rzeczywistość PRL-u i okresu transformacji. Polski punk rock lat 80. i 90. był głosem pokolenia poszukującego własnej tożsamości w obliczu autorytarnych struktur i zmieniających się realiów społecznych. Defekt Muzgó, będący jednym z kluczowych reprezentantów tego gatunku, stał się symbolem antyestablishmentowej postawy i sprzeciwu wobec zakłamania.

Pierwsza zwrotka tekstu piosenki maluje obraz wewnętrznego konfliktu podmiotu lirycznego, który próbuje dostosować się do zewnętrznych wymagań: "Próbuję czasem zmienić się / Bo katecheta tego chce / Nie mogę przy nim głośno grać / Nie mogę mówić kurwa mać". Postać katechety jest tu symbolicznym ucieleśnieniem wszelkich autorytetów – religijnych, szkolnych, państwowych – które narzucają swoje normy i oczekują uległości. To one próbują stłumić naturalną ekspresję, kreatywność i wolność słowa, sprowadzając jednostkę do roli posłusznego obywatela. W kontekście Polski, kraju o silnych tradycjach katolickich, figura katechety jest szczególnie wymowna, reprezentując moralną i społeczną presję, której młodzi ludzie często doświadczali. Konieczność "zdjęcia skóry" i "ładnego ścięcia włosów" to symboliczne akty utraty własnej tożsamości, wyrzeczenia się estetyki i stylu życia (charakterystycznego dla punka, np. skórzanych kurtek i długich włosów), które definiowały tożsamość subkulturową. Konsekwencją tej fałszywej adaptacji jest utrata wewnętrznego wsparcia: "Lecz kiedy jestem grzeczny już / Opuszcza mnie mój anioł stróż", co oznacza poczucie osamotnienia i zagubienia po zdradzie samego siebie.

Refren – "Dostaję w pysk - taki mam zysk" – w pierwszej części utworu jest gorzkim podsumowaniem próby konformizmu. "Dostawać w pysk" to bezpośrednie wyrażenie doznanej krzywdy, fizycznej lub, co bardziej prawdopodobne, metaforycznej. Jest to policzek wymierzony przez rzeczywistość, bolesne zderzenie z konsekwencjami rezygnacji z autentyczności. To swoisty "zysk", paradoksalna zapłata za bycie posłusznym – cierpienie i utrata siebie.

Druga zwrotka przynosi gwałtowną zmianę nastroju i radykalne odwrócenie ról. Podmiot liryczny, po doświadczeniu negatywnych skutków uległości, odrzuca wszelkie próby manipulacji i wchodzi na drogę otwartego buntu: "Nie dam już w chuja robić się / On tego pragnie, tego chce / Nie będę właził w dupę mu / Nie będę słuchał jego słów". To bezkompromisowe odrzucenie narzucanych ról i hierarchii, wulgarne, lecz dosadne sformułowania podkreślają głębokie oburzenie i determinację. Jest to odmowa bycia "cichym tak jak mysz" i manifestacja woli do samodzielnego decydowania o swoim losie: "Sam będę nosił własny krzyż". Ta linijka, choć religijna w swoim języku, zostaje tu przewrotnie wykorzystana do wyrażenia indywidualistycznej postawy – gotowości do ponoszenia konsekwencji własnych wyborów, bez oglądania się na zewnętrzne autorytety. Ostatnie zdanie zwrotki – "Nie będę dłużej grzeczny już / Jak pierdolony w dupę tchórz" – zamyka proces przemiany, definitywnie odcinając się od przeszłej uległości i stygmatyzując tchórzostwo.

Drugi refren – "Dostanie w pysk - to jego zysk" – jest kulminacją buntu. Tym razem to opresor, "on", zostanie uderzony. "Jego zysk" to konsekwencja konfrontacji z nieposłusznym podmiotem, który odzyskuje swoją podmiotowość. Może to oznaczać utratę kontroli, upokorzenie, a nawet symboliczną lub faktyczną retaliację. To zwycięstwo jednostki nad systemem, triumf autentyczności nad narzucanym porządkiem. Zespół Defekt Muzgó, wraz z innymi polskimi grupami punkowymi, takimi jak Sedes, The Bill czy Dezerter, dostarczał muzykę buntu i niezgody, która rezonowała z młodym pokoleniem, zmęczonym propagandą i szukającym wolności. Ich twórczość, często nagrywana na kasetach w drugim obiegu i rozpowszechniana na festiwalach takich jak Jarocin, stanowiła ważny element kontrkultury. "W pysk" jest więc hymnem na cześć indywidualności, odwagą bycia sobą i sprzeciwu wobec wszelkich prób ubezwłasnowolnienia. Utwór pozostaje aktualny jako wyraz niezgody na systemowe i społeczne naciski, które próbują kształtować człowieka wbrew jego naturze.