Interpretacja That's The Way It Is - Daniel Lanois

"That's The Way It Is" Daniela Lanois to utwór, który z mistrzowską subtelnością oddaje esencję egzystencjalnej refleksji, rezygnacji i odrobiny nadziei w obliczu nieuniknionego. Tekst piosenki, choć na pierwszy rzut oka prosty, kryje w sobie głęboką mądrość o cykliczności życia, wysiłku i przemijaniu.

Pierwsza zwrotka natychmiast wprowadza nas w świat doświadczeń: „The many miles we walked / The many things we learned / The building of a shrine / Only just to burn”. Te wersy mówią o długiej podróży, o zgromadzonej wiedzy i o budowaniu czegoś cennego – niczym sanktuarium – tylko po to, by patrzeć, jak płonie. W kontekście, w jakim piosenka zyskała szeroką rozpoznawalność, czyli w grze Red Dead Redemption 2, ten fragment doskonale oddaje losy gangu Van der Linde, ich wspólną tułaczkę, naukę przetrwania i budowanie wspólnoty, która ostatecznie zostaje unicestwiona. To obraz daremności niektórych wysiłków, bólu straty i kruchości tego, co wydawało się trwałe.

Kolejne linijki, „May the wind be at your back / Good fortune touch your hand / May the cards lay out a straight / All from your command”, stanowią kontrastujące błogosławieństwo. Są one życzeniem pomyślności, fortuny i kontroli nad własnym losem. W ustach Daniela Lanois, znanego z umiejętności tworzenia nastrojowych i głęboko emocjonalnych dźwięków, te słowa nabierają niemal modlitewnego charakteru, jako prośba o wsparcie wbrew wszechobecnej rezygnacji, która nasyca refren. Dla protagonisty gry, Arthura Morgana, te życzenia mogą symbolizować nadzieję na godne zakończenie, na możliwość odkupienia, na ułożenie kart w życie, które choć naznaczone tragicznym końcem, pozostawi po sobie ślad.

Refren „That's the way it is” (Tak po prostu jest) jest osią utworu, powtarzającym się niczym mantra akceptacji i poddania się rzeczywistości. Jest to filozoficzne stwierdzenie o nieuchronności biegu wydarzeń, o tym, że pewne rzeczy są poza naszą kontrolą i pozostaje nam jedynie je przyjąć.

Druga zwrotka wprowadza metaforę: „Blue heron leaves the northern sky / Trusts the journey to new heights”. Błękitna czapla, migrująca ptak, symbolizuje zaufanie do instynktu, wyruszenie w nieznane i poszukiwanie nowych horyzontów, nawet jeśli jest to podyktowane koniecznością. To obraz podążania za przeznaczeniem, niezależnie od obaw. Następnie piosenka zadaje pytania, które uderzają w samo sedno ludzkiego doświadczenia bólu i straty: „What’s the meaning of the scar / If we don't know how to heal / Should we ever be apart / Then how does it feel”. Te wersy poruszają kwestie traumy, sensu cierpienia, niemożności wyleczenia ran i dojmującego uczucia rozstania. W życiu Arthura, zmagającego się z gruźlicą i rozpadem swojej "rodziny", pytania te nabierają szczególnej mocy, podkreślając jego walkę z własną śmiertelnością i samotnością.

Most, „Shine light into darkness / Shine light into darkness”, jest apelem, wezwaniem do aktywnego poszukiwania prawdy, nadziei lub choćby zrozumienia w najciemniejszych chwilach. To manifest odporności ducha, zachęta do bycia latarnią w otchłani zwątpienia, co jest charakterystyczne dla Daniela Lanois, który w swojej twórczości często koncentruje się na emocjonalnej prawdzie.

W zakończeniu, powracający refren „That's the way it is” wzbogacony jest o dodane frazy: „(So many miles to walk) / (So many things we’ve got to learn)”. Wzmacnia to początkowe motywy podróży i nauki, osadzając je w kontekście nieustannej akceptacji. To przypomnienie, że życie to ciągłe wyzwania i lekcje, a ich przyjmowanie, ze wszystkimi trudnościami, po prostu „tak już jest”. Lanois, będący nie tylko wybitnym muzykiem, ale i producentem nagrodzonych Grammy albumów takich artystów jak U2 czy Bob Dylan, słynie z tworzenia bogatego, ambientowego tła. Jego niedopowiedziany, wręcz instrumentalny wokal w tym utworze pozwala, aby to nastrjowa muzyka i teksty przemawiały z niezwykłą siłą, tworząc piękną, melancholijną balladę o nieuchronności losu i odwadze akceptacji. Sam Lanois współtworzył ten utwór z Rocco DeLucą, a piosenka, choć powstała jeszcze przed rozpoczęciem prac nad grą, tak bardzo rezonowała z jej tematyką, że stała się jej integralną częścią.
Jego muzyka jest przeniknięta estetyką emocjonalną na poziomie intuicyjnym, co doskonale widać w tym przejmującym utworze, który zyskał status kultowego dla wielu graczy, zwłaszcza w scenie, gdy Arthur Morgan konfrontuje się ze swoim przeznaczeniem.