Piosenka "Eleven Eleven" Conana Graya, pochodząca z jego czwartego albumu studyjnego "Wishbone" wydanego 15 sierpnia 2025 roku, to poruszające rozważanie na temat nierozwiązanej miłości, zaprzeczenia i bolesnego trwania nadziei. Utwór opowiada o kurczowym trzymaniu się przesądów, znaków i wspomnień, aby usprawiedliwić uczucia, które powinny były wygasnąć, ale tak się nie stało. Conan Gray jest znany ze swojego melancholijnego popowego stylu i introspektywnych tekstów, które często eksplorują złożoności emocjonalne młodzieńczych związków.

W pierwszym wersecie narrator wspomina "spadającą gwiazdę w noc naszego pierwszego pocałunku", co symbolizuje moment fatum lub magii, podkreślając znaczenie tego pocałunku jako czegoś rzadkiego i istotnego. Linia "Jak znak, jeśli mrugnę, znikniesz" podkreśla ulotność chwili i kruchość ich połączenia, sugerując, że pamięć o pocałunku jest cenna i łatwa do stracenia. W jego umyśle wciąż "ty i ja wciąż istniejemy", co jest myślą "niebezpieczną", ponieważ obsesja na punkcie minionego związku może powodować ból emocjonalny i uniemożliwiać zakończenie.

Refren to wyraz emocjonalnej wierności i oddania. Narrator obiecuje "czekać wiecznie" i "nie szukać lepszego", a także "znajdować znaki dla ciebie i mnie". Poszukiwanie zewnętrznych znaków, takich jak "kości życzeń, koniczyny i liczby z Nieba", aby potwierdzić związek, odzwierciedla poleganie na przesądach jako mechanizmie radzenia sobie ze złamanym sercem. Sam tytuł utworu, "Eleven Eleven", nawiązuje do popularnej godziny, o której składa się życzenia, szczególnie te dotyczące miłości. Staje się to rytuałem, czymś, co narrator wciąż robi, mimo że związek się skończył, symbolizując napięcie między świadomością końca a pragnieniem powrotu ukochanej osoby. Conan Gray skomentował, że po zakończeniu związku często postrzega się każdy szczegół jako znak, że nadal istnieje szansa. To magiczne myślenie, irracjonalna, lecz głęboko emocjonalna praktyka wiary, że wystarczająco silne życzenie może coś zdziałać.

W drugiej zwrotce pojawia się delikatne napięcie, gdy Conan zastanawia się nad tym, że jego były ukochany idzie naprzód ("Słyszałem, że spotykasz się z jakąś dziewczyną w Nowym Jorku"), podczas gdy on sam pozostaje uwięziony w przesądach i wspomnieniach ("Więc po co czytam horoskopy?"). Ten fragment zestawia prozaiczność z mistycyzmem, podkreślając wewnętrzny konflikt między odpuszczeniem a trzymaniem się przeszłości. Fakt, że były partner "nadal nosi te zniszczone białe Niki", sugeruje, że on również może być przesądny, co podsyca nadzieję narratora na wspólną cechę. W drugim przedrefrenie narrator uznaje, że czekanie może być daremne ("Będę czekać na nic"), udając, że wciąż są czymś ("udając, że jesteśmy czymś"), a jego "umysł kłamie dla ciebie i mnie". To przyznanie się do samooszukiwania, gdzie jego myśli tworzą fałszywą rzeczywistość, w której wciąż są razem.

Mostek w piosence intensyfikuje ten motyw, wprowadzając więcej przesądnych obrazów, takich jak "kości życzeń, koniczyny, rozsypana sól" (rzucona przez ramię na odwrócenie pecha), "czarne koty, stłuczone szkło, pęknięcia na chodniku". Wszystkie te symbole są zwykle związane z pechem, ale narrator wykrzykuje "dlaczego nie wrócisz?", wskazując, że mimo tych złych znaków, nie może zaakceptować, że "jest za późno, by nas uratować".

W ostatnim refrenie narrator oscyluje między zaprzeczeniem a akceptacją. Powtarzanie motywów przesądów podkreśla uporczywość nadziei i tęsknoty, nawet gdy racjonalne myślenie dyktuje inaczej. Mimo że "wie, że nadszedł czas, by o tym zapomnieć", nadal "życzy sobie ciebie o jedenastej jedenaście", wzmacniając temat życzenia ponownego spotkania i trwałego przywiązania emocjonalnego do osoby, której już nie ma. Conan Gray w "Eleven Eleven" mistrzowsko przedstawia niedopowiedziane złamane serce, opierając się na intymnym opowiadaniu, wrażliwości melodycznej i sugestywnej symbolice, tworząc jednocześnie introspektywne i uniwersalne doświadczenie muzyczne.