Interpretacja Call It Fate, Call It Karma - The Strokes

„Call It Fate, Call It Karma” zespołu The Strokes, zamykający album Comedown Machine z 2013 roku, to utwór, który w swojej delikatności i eterycznej melancholii wyróżnia się na tle reszty dorobku zespołu, słynącego z garażowego rocka. Jest to piosenka o złożoności relacji międzyludzkich, niepewności i tęsknocie. Od pierwszych wersów, „Close the door / Not all the way”, słuchacz zostaje wprowadzony w atmosferę wahania, niedomówień i pragnienia, by mimo wszystko zachować choćby nikłą nić połączenia.

Centralnym motywem, powtarzającym się w całym tekście, jest brak zrozumienia – „We don't understand”. Może to odnosić się do wzajemnego braku zrozumienia między dwojgiem ludzi, ale też do ogólnego zagubienia narratora w otaczającej go rzeczywistości. Słowa „So don't you wanna remind me / I don't know a thing” wyrażają pokorę, prośbę o wskazówki, a także uznanie własnej ignorancji wobec skomplikowanych uczuć czy sytuacji, w której znalazł się podmiot liryczny. Podkreśla to głębokie pragnienie zrozumienia drugiej osoby i jej wewnętrznego świata.

Interesującym i otwartym na interpretacje jest wers „And some of us remember / And some run out of place”. Może on symbolizować różne sposoby radzenia sobie ludzi z przeszłością – jedni pielęgnują wspomnienia, inni idą naprzód, a jeszcze inni czują się zagubieni lub nieprzystosowani, „poza miejscem”. W kontekście spekulacji na temat losów zespołu The Strokes, ten fragment mógł być postrzegany jako komentarz do ich własnej drogi – niektórzy członkowie mogli chcieć kontynuować granie, inni dążyli do projektów solowych, co wywoływało poczucie dezorientacji wewnątrz grupy.

Refren to prawdziwe serce utworu, pełne wrażliwości i delikatności. Pytania „Can I waste all your time / here on the sidewalk? / Can I stand in your light / Just for a while?” są esencją nieśmiałego, wręcz samodeprecjonującego pragnienia bliskości. „Sidewalk” (chodnik) sugeruje tymczasowość, publiczność i brak intymności, co wzmacnia poczucie bycia na marginesie. Prośba o „stanie w czyimś świetle” to wyraz podziwu, tęsknoty za wsparciem lub chęci czerpania z czyjejś energii, nawet jeśli tylko na krótką chwilę. Jednak gorzkie stwierdzenie „I’ve waited around and oh no, you are not around” ukazuje ból nieobecności, niespełnione oczekiwania i smutną rzeczywistość bycia samemu. Zakończenie refrenu – „I made up more time watchin’ you” – podkreśla fascynację, a może nawet obsesję narratora drugą osobą, poświęcanie jej czasu i uwagi, być może w samotności i z ukrycia.

Wers „You got it down now, don’t you? / I wanted to, understand your face” sugeruje, że druga osoba wydaje się mieć wszystko poukładane, rozumieć siebie lub sytuację, podczas gdy narrator wciąż poszukuje odpowiedzi. Pragnienie „zrozumienia czyjejś twarzy” to metafora chęci głębszej intymności, rozszyfrowania emocji i prawdziwego poznania drugiego człowieka.

Tytuł piosenki, „Call It Fate, Call It Karma” (Nazwij to losem, nazwij to karmą), pełni funkcję klamry spinającej całą interpretację. Sugeruje on rezygnację z walki, akceptację, że pewne wydarzenia są z góry ustalone lub są konsekwencją wcześniejszych działań. Nadaje to utworowi melancholijny i nieco bezsilny ton.

Ciekawostką jest, że „Call It Fate, Call It Karma” to ostatni utwór na albumie Comedown Machine. W czasie jego wydania, zespół The Strokes był związany pięciopłytowym kontraktem z wytwórnią RCA, który ten album wypełniał. Wielu fanów i krytyków postrzegało ten utwór, a nawet cały album, jako „ciche pożegnanie” zespołu, zanim ten niespodziewanie wrócił do wspólnego grania. Zespół wstrzymał się z promocją albumu Comedown Machine, nie organizując wywiadów, sesji zdjęciowych, występów na żywo czy tras koncertowych, co również podsycało spekulacje o jego rozpadzie.

Brzmienie utworu jest również bardzo charakterystyczne – lo-fi, przesiąknięte pogłosem, z elementami przypominającymi jazz z lat 40., co odróżnia go od typowego stylu The Strokes. Niektórzy recenzenci porównywali go nawet do muzyki z epoki Billie Holiday ze względu na charakterystyczny falset Juliana Casablancasa. Faktycznie, Julian Casablancas wykorzystuje tu swój imponujący falset, który niektórzy początkowo mylili z kobiecym głosem. Nikolai Fraiture, basista, grał w tym utworze na kontrabasie, co dodaje mu głębi i klasycznego brzmienia. To celowe odejście od ich rockowego brzmienia mogło być świadomym sygnałem zakończenia pewnego etapu. Piosenka miała swój debiut na żywo dopiero 27 października 2021 roku podczas koncertu w The Forum.

Podsumowując, „Call It Fate, Call It Karma” to intymny i refleksyjny utwór, który z perspektywy czasu nabiera dodatkowego znaczenia jako pożegnanie z przeszłością, zarówno w kontekście osobistych relacji, jak i być może, samej drogi artystycznej The Strokes w tamtym okresie. Mówi o akceptacji niepewności i złożoności życia, pozostawiając słuchacza z poczuciem niedosytu i melancholii.