Interpretacja Born To Be Alive - Patrick Hernandez

Piosenka "Born To Be Alive" Patricka Hernandeza to hymn na cześć życia, wolności i celebrowania własnej, niepowtarzalnej drogi. Utwór, który stał się międzynarodowym fenomenem disco pod koniec lat 70., w gruncie rzeczy jest głęboko osobistym manifestem twórcy. Zrodzony z pierwotnej idei rockowej ballady napisanej już w 1973 roku, "Born To Be Alive" przeszedł transformację, by ostatecznie, w 1978 roku, pod kierownictwem belgijskiego producenta Jeana Vanloo, stać się ikonicznym hitem ery disco.

Refren "We Were Born To Be Alive" powtarzany z niezwykłą energią, jest centralnym przesłaniem utworu – przypomnieniem o podstawowej, wręcz biologicznej, sile życia i jego afirmacji. To nie tylko chwytliwe hasło do tańca, ale głębsza refleksja nad sensem istnienia. Sam Hernandez wielokrotnie podkreślał, że piosenka ta jest odzwierciedleniem jego własnego stylu życia i odmowy osiadania w jednym miejscu, a także pogoni za marzeniami. W wywiadach mówił, że utwór był swego rodzaju reakcją na inercję otaczających go ludzi, którzy żyli „połowicznie”, a to nie leżało w jego charakterze. Początkowo piosenka miała nosić tytuł "Born to Be Wild", lecz zmieniono ją, by uniknąć skojarzeń z klasykiem Steppenwolfa. Słowo „alive” (żywy) po prostu bardziej przemówiło do Hernandeza.

Tekst "People Ask Me Why I Never Find A Place To Stop And Settle Down, Down, Down / But I Never Wanted All Those Things People Need To Justify Their Lives, Lives, Lives" doskonale oddaje ducha artysty, który, urodzony we Francji z hiszpańskiego ojca i austriacko-włoskiej matki, spędził sporą część lat 70. grając w barowych zespołach i walcząc o swoją pozycję w branży muzycznej. Odzwierciedla to jego osobistą historię nieustannego podróżowania i poszukiwania, a także krytykę materializmu i konformizmu, które widział wokół siebie. Nie chodziło mu o gromadzenie dóbr, by "usprawiedliwić swoje życie", ale o samą radość bycia i doświadczania.

Wersy "Time Was On My Side When I Was Running Down The Street / It Was So Fine, Fine, Fine / A Suitcase And An Old Guitar And Something New To Occupy My Mind, Mind, Mind" malują obraz wędrownego muzyka. To autobiograficzny portret Hernandeza, który z gitarą w ręku przemierzał ulice, ciesząc się swobodą i poszukując inspiracji. To poczucie ciągłego ruchu, wolności i poszukiwania nowych wrażeń jest kluczowe dla interpretacji utworu. Jest to piosenka o świadomym wyborze ścieżki, która wykracza poza konwencjonalne oczekiwania społeczne.

Fenomen "Born To Be Alive" jest tym bardziej niezwykły, że wiele wytwórni płytowych początkowo odrzuciło utwór. Jednak jego globalny sukces był oszałamiający – piosenka zdobyła złote i platynowe płyty w ponad 50 krajach i sprzedała się w ponad 25 milionach egzemplarzy na całym świecie. W styczniu 1979 roku Hernandez otrzymał swoją pierwszą złotą płytę we Włoszech, a do końca tego roku zgromadził 52 złote i platynowe płyty. Na listach przebojów triumfowała, osiągając m.in. pierwsze miejsce we Francji, Włoszech, Australii, Kanadzie, Szwecji i Norwegii, a także na amerykańskiej liście Billboard Hot Dance Club Play. Co ciekawe, utwór nadal generuje znaczne dochody, przynosząc Hernandezowi od 800 do 1500 euro dziennie z praw autorskich.

Dodatkową, fascynującą ciekawostką związaną z utworem jest fakt, że podczas przesłuchań do zespołu tanecznego na jego amerykańską trasę koncertową w 1979 roku, jedną z wybranych tancerek była młodziutka Madonna Louise Ciccone. Hernandez i jego producenci byli pod wrażeniem jej osobowości i występu, planując nawet, by rozwinąć jej karierę jako gwiazdy disco w Paryżu. Jednak po trzech miesiącach spędzonych z grupą Hernandeza, Madonna zdecydowała się wrócić do Nowego Jorku, by podążać własną drogą, co jak wiemy, doprowadziło ją do statusu ikony popkultury. Ten epizod podkreśla energię i otwartość na nowe talenty, które towarzyszyły erze disco i samemu Hernandezowi.

Mimo że Patrick Hernandez jest często określany mianem "artysty jednego przeboju" ("one-hit wonder"), jego "Born To Be Alive" pozostaje trwałym symbolem radości życia i dyskotekowej wolności, wciąż obecnym w kulturze masowej i odtwarzanym na całym świecie. To piosenka, która przypomina, że życie jest darem, a jego celebrowanie, bez względu na społeczne konwenanse, jest naszym podstawowym przeznaczeniem.