Interpretacja Seven Drunken Nights - Celtic Thunder

Piosenka "Seven Drunken Nights" w wykonaniu Celtic Thunder to brawurowa interpretacja klasycznej irlandzkiej pieśni ludowej, przesiąkniętej humorem i opowiadającej o niewierności małżeńskiej. Utwór, który ma bogatą historię sięgającą co najmniej XVIII wieku, znany jest jako wariacja szkockiej i angielskiej pieśni ludowej "Our Goodman" (Child 274, Roud 114). Opowiada ona historię pijaka, który każdej nocy wraca do domu i zastaje dowody na obecność kochanka swojej żony, a ona tłumaczy je coraz bardziej absurdalnymi wymówkami.

Wersja "Seven Drunken Nights" spopularyzowana została przez legendarny irlandzki zespół The Dubliners w latach 60. XX wieku. Ich nagranie, wydane w 1967 roku, stało się ogromnym hitem w Irlandii i Wielkiej Brytanii, osiągając 7. miejsce na brytyjskiej liście singli i 1. miejsce na listach irlandzkich, mimo że początkowo zostało zakazane przez irlandzką stację nadawczą RTÉ ze względu na swoją "sprośną" treść i "seksualny charakter" w konserwatywnej, katolickiej Irlandii tamtych czasów. Ronnie Drew, lider The Dubliners, żartobliwie stwierdził kiedyś, że "w 1967 roku Irlandia lub jej części żyły w latach 30., kiedy nie można było wspominać o takich rzeczach jak S.E.X... można było to przeliterować, ale na pewno nie można było tego powiedzieć". Piosenka była transmitowana przez popularne pirackie stacje radiowe, takie jak Radio Caroline, co przyczyniło się do jej sukcesu.

Celtic Thunder, znani ze swoich teatralnych występów i "nowego podejścia" do tradycyjnej irlandzkiej muzyki, wnosi do tej pieśni własną, dynamiczną energię. W ich interpretacji każdy członek grupy wciela się w pijanego męża lub humorystycznie reaguje na jego opowieści, co potęguje komiczny efekt. Utwór jest doskonałym przykładem irlandzkiego humoru, który często czerpie z codziennych sytuacji i ludzkich słabości.

Tekst piosenki rozwija się niczym spirala absurdu. Od poniedziałku do piątku pijany mężczyzna wraca do domu, zauważając kolejne "anomalie": konia z siodłem zamiast jego własnego ("to jest świnia, którą przysłała mi moja matka"), płaszcz z guzikami zamiast jego własnego ("to jest wełniany koc, który przysłała mi moja matka"), fajkę z tytoniem zamiast jego własnej ("to jest piękny gwizdek blaszany, który przysłała mi moja matka"), buty ze sznurowadłami pod łóżkiem zamiast jego własnych ("to są dwie piękne doniczki z geranium, które przysłała mi moja matka"). Kulminacja następuje w piątek, kiedy bohater znajduje na łóżku obcą głowę, a jego żona bez mrugnięcia okiem twierdzi, że "to jest mały chłopiec, którego przysłała mi moja matka". Na to mężczyzna, którego pozornie otępiło picie, odpowiada z pełnym niedowierzaniem i celnym spostrzeżeniem: "Wiele dni podróżowałem sto mil lub więcej, ale chłopca z wąsami na pewno nigdy wcześniej nie widziałem".

W każdym z tych przypadków mąż, mimo że rzekomo "pijany", wykazuje się zaskakującą bystrością. Jego repliki, choć proste, precyzyjnie demaskują kłamstwa żony, podkreślając niemożność jej tłumaczeń. To właśnie ta gra pozorów, gdzie mąż udaje, że wierzy, a żona z bezczelnością brnie w coraz większe absurdy, stanowi o komizmie i geniuszu pieśni. Podwójna ironia polega na tym, że choć mężczyzna jest na tyle pijany, by nie "widzieć" prawdy, jest też wystarczająco trzeźwy, by zauważyć szczegóły, które całkowicie obalają jej argumenty – siodło na świni, guziki na kocu, tytoń w gwizdku czy wąsy u niemowlęcia.

Chociaż tekst, który podałeś, kończy się na piątkowej nocy, tradycyjna wersja piosenki "Seven Drunken Nights" faktycznie obejmuje, jak sugeruje tytuł, siedem dni. Szósty i siódmy dzień często były pomijane lub improwizowane w wykonaniach, ze względu na jeszcze bardziej bezpośredni i skandaliczny charakter. Ronnie Drew z The Dubliners wspominał o istnieniu tych dwóch dodatkowych wersów, choć sam rzadko je śpiewał na żywo. Niektóre wersje kończą się znalezieniem w łóżku innego mężczyzny, a mąż zauważa coś "niespotykanego" u tego osobnika, co w sposób jednoznaczny potwierdza niewierność żony. Jest to celowe zagranie, które pozwala publiczności na własną interpretację tego, co wydarzyło się w kolejnych dniach.

Interpretacja Celtic Thunder, dzięki energii i scenicznemu kunsztowi wykonawców, doskonale oddaje ten ludowy, rubaszny humor. Piosenka, choć komiczna, porusza także uniwersalny temat ludzkiej naiwności, zdrady i prób jej ukrycia, co sprawia, że pozostaje aktualna i zabawna dla publiczności na całym świecie. Sukces Celtic Thunder w promowaniu tego typu utworów pokazuje trwałą popularność irlandzkiej muzyki folkowej i jej zdolność do przekraczania kulturowych barier.