Interpretacja My Time (시차) - BTS (Bangtan Boys)

Tekst piosenki „My Time (시차)” autorstwa BTS, a właściwie solowy utwór Junga Kooka z albumu „Map of the Soul: 7”, jest poruszającą refleksją nad szybkim tempem dorastania i towarzyszącym mu poczuciem zagubienia w obliczu globalnej sławy. Tytułowe „시차” (shicha) oznacza „różnicę czasu” lub „jet lag”, co doskonale oddaje centralny motyw utworu – dysharmonię między tempem życia artysty a resztą świata.

Jung Kook rozpoczyna utwór słowami: „24, nuguboda deo ppalli eoreuni doen geosman gata” (24, czuję się, jakbym stał się dorosły szybciej niż ktokolwiek inny), natychmiast wprowadzając słuchacza w temat przedwczesnego dojrzewania. Odniesienie do wieku 24 lat (koreańskiego) podkreśla, jak błyskawicznie jego życie nabrało tempa od debiutu BTS w 2013 roku, gdy miał zaledwie 15 lat. Całe jego życie „stało się filmem”, „biegnął w stronę wschodu słońca każdej nocy”, co metaforycznie przedstawia nieustanną pogoń za sukcesem i bycie w centrum uwagi. Porównanie do rówieśników, którzy „jeżdżą metrem”, podczas gdy on sam jest „w trybie samolotowym”, doskonale ilustruje rozdźwięk między jego nadzwyczajnym życiem a codziennością innych. Czuł się jak „chłopiec, dla którego cały świat był zbyt duży”, co wskazuje na przytłoczenie ogromem odpowiedzialności i oczekiwań.

Pomimo osiągnięcia globalnego sukcesu – „rozkołysał cały świat, stworzyłem swoje własne lotto” – artysta wyraża głębokie wątpliwości: „But neomu ppareun geonji nohchyeobeorin heunjeogi / Don’t know what to do with / Am I livin’ this right? / wae naman dareun sigonggan sogin geolkka” (Ale czy to było za szybko, ślady, które przeoczyłem / Nie wiem, co z tym zrobić / Czy żyję właściwie? / Dlaczego jestem w innej czasoprzestrzeni?). Te pytania odzwierciedlają poczucie utraty kontroli i autentyczności, wynikające z życia pod ciągłą presją. Jung Kook zastanawia się, czy jego osobisty zegar bije w innym rytmie niż zegary jego bliskich, przyjaciół i fanów. W wywiadzie dla Weverse Magazine z 2020 roku, Jung Kook sam przyznał, że pisząc tekst, chciał wyrazić uczucie życia w innym świecie niż jego przyjaciele.

Refren „Oh I can’t call ya I can’t hol’ ya / Oh I can’t call ya I can’t touch ya” wyraża fizyczne i emocjonalne oddalenie. Symbolizuje niemożność pełnego połączenia z przeszłością, z utraconymi chwilami lub z ludźmi, którzy nie nadążają za jego tempem. Ta niemożność dotknięcia i skontaktowania się może być też metaforą izolacji, którą przynosi sława. „Can I someday finna find my time” to wołanie o odnalezienie własnego, spokojniejszego rytmu, o powrót do spójności.

Druga zwrotka wzmacnia to poczucie: „Oh I think I was in yesterday / Cuz everybody walk too fast / nado moreuge keobeorin eorin na / (gireul ilheobeorin eorinaicheoreom)” (Myślę, że byłem wczoraj / Bo wszyscy chodzą zbyt szybko / Młody ja, który dorósł, nawet nie wiedząc / (jak zagubione dziecko)). Jung Kook czuje się zakotwiczony w przeszłości lub po prostu nie nadąża za teraźniejszością, podczas gdy świat pędzi dalej. Ten fragment w szczególności podkreśla zagubienie wewnętrznego dziecka – obraz „zagubionego dziecka” jest silnym symbolem utraconej niewinności i naturalnego biegu rozwoju, który został zakłócony przez wymagania kariery.

W części mostu następuje znacząca zmiana tonu, symbolizująca akceptację i determinację: „ttaeron naui sum makhil ttaemyeon / mojal nulleosseugo gyesok dallyeo / Yeah I don’t gotta know where I go / Even if it’s opposite of sun” (Czasem, kiedy brakuje mi tchu / Naciskam kapelusz i biegnę dalej / Tak, nie muszę wiedzieć, dokąd idę / Nawet jeśli to jest w przeciwnym kierunku niż słońce). To wyraz odporności i woli kontynuowania drogi, niezależnie od trudności czy niepewności. Przyznanie, że „nie musi wiedzieć, dokąd idzie”, oznacza zaufanie do własnej ścieżki, nawet jeśli odbiega ona od konwencjonalnej.

W końcowym refrenie „Oh I will call ya I will hol’ ya / Oh I will call ya I will touch ya” pojawia się pozytywna transformacja. Zamiast „I can’t” (nie mogę), słyszymy „I will” (będę). To świadczy o odzyskaniu nadziei i siły, o wierze w możliwość ponownego połączenia – z samym sobą, z bliskimi, z przeszłością lub przyszłością. To deklaracja, że artysta, mimo wszelkich przeszkód, znajdzie sposób na pogodzenie tych różnic czasowych i w końcu odnajdzie swój własny rytm i spokój. W tej części piosenki Jung Kook wyraża również wdzięczność: „Happy that we met each other / Now til’ the very end” (Cieszę się, że się poznaliśmy / Teraz aż do samego końca), co prawdopodobnie jest skierowane do fanów, ARMY, którzy byli z nim przez całą jego podróż.

„My Time” to głęboko osobista piosenka, która pozwala fanom zajrzeć w duszę Jung Kooka i zrozumieć ludzką stronę idola, który pomimo globalnego sukcesu mierzy się z egzystencjalnymi dylematami, takimi jak tożsamość, utrata i poszukiwanie sensu w pędzącym świecie. Utwór stanowi świadectwo jego artystycznego dojrzewania i umiejętności przekładania osobistych doświadczeń na uniwersalne emocje.