Fragment tekstu piosenki:
(We still) Sky high, sky fly, sky dope
(We still) Same try, same scar, same work
(We still) sesang eodil gado
(We still) hotelbangseo jageop
(We still) Sky high, sky fly, sky dope
(We still) Same try, same scar, same work
(We still) sesang eodil gado
(We still) hotelbangseo jageop
„Airplane Pt. 2” BTS to utwór głęboko zakorzeniony w ich podróży, sukcesie i osobistych refleksjach nad życiem w blasku fleszy. Jest to kontynuacja solowego utworu J-Hope’a „Airplane” z jego mixtape’u Hope World, rozwijająca motyw latania i globalnej kariery. Piosenka, pochodząca z albumu Love Yourself: Tear wydanego w 2018 roku, stanowi świadectwo ewolucji i przemyśleń członków zespołu po osiągnięciu międzynarodowej sławy.
Tekst zaczyna się od wspomnienia początków, z Jungkookiem śpiewającym o „dziwnym dzieciaku”, który „śpiewał, jak oddychał” i pragnął robić muzykę wszędzie, podążając „jedyną drogą”, która sprawiała, że jego serce biło. Ta nostalgia podkreśla ich pierwotną, nieskażoną pasję. Następnie Jimin wprowadza nutę realizmu, mówiąc o porażkach i rozpaczy. Wspomina, jak ktoś nazwał go „śpiewającą gwiazdą”, ale on sam „nie widział żadnej gwiazdy” przez lata, co odzwierciedla początkowe trudności i zwątpienie, zanim osiągnęli obecny status.
Centralnym punktem utworu jest motyw nieustannej podróży i pracy. RM, w swoim wersecie, dzieli się osobistymi przemyśleniami o życiu w trasie. Mimo że „wciąż szybują wysoko” (Sky high, sky fly, sky dope), nadal „próbują tak samo, mają te same blizny, wykonują tę samą pracę”. Ten fragment doskonale oddaje fakt, że niezależnie od sukcesu, ciężka praca i poświęcenie pozostają niezmienne. RM zastanawia się nad swoją tożsamością, pytając: „Kim Namjoon czy RM?” i przyznaje, że w wieku dwudziestu pięciu lat nadal „nie wie, jak dobrze żyć”. To szczere wyznanie ujawnia presję i zagubienie związane z życiem pod ciągłą obserwacją, jednocześnie pokazując ich ludzką stronę.
Refren maluje obraz globalnego fenomenu: „Lecimy z Nowego Jorku do Kalifornii, z Londynu do Paryża, gdziekolwiek jedziemy, to impreza”. Powtórzenie frazy „El Mariachi” dodaje piosence latynoskiego posmaku, symbolizując wędrownego muzyka, który podróżuje, grając dla ludzi na całym świecie. To nawiązanie do tradycji mariachi, zespołów grających na imprezach i uroczystościach, doskonale oddaje ich rolę jako globalnych artystów, którzy niosą swoją muzykę do różnych kultur i publiczności. J-Hope w wywiadach często podkreślał, że ten utwór jest „kontynuacją jego historii”, którą rozpoczął w „Airplane”, a „El Mariachi” to symboliczny „podróżny artysta”. Choreografia do utworu, czerpiąca inspirację z ruchów samby i mambo, dodatkowo podkreśla to globalne, latynoskie brzmienie i wizję zespołu jako „muzyków wędrujących po świecie”.
Wers J-Hope’a jest szczególnie osobisty. Mówi o „codzienności ponad chmurami” i „milionach mil” (mileage) uzbieranych podczas lat latania. Jest to metafora ich nieustannej podróży i doświadczeń, które nabyli. J-Hope oferuje „tryb samolotowy” (airplane mode) jako sposób na wyciszenie nerwów i skupienie się na tym, co naprawdę ważne, a także jako pocieszenie dla tych, którzy nie spełnili swoich marzeń. Podkreśla, że będzie patrzył na nocne niebo, „zachowując to, co było pierwsze” (first), co oznacza ich pierwotne ambicje i wartości, które pozostały niezmienione pomimo sukcesu. To świadczy o ich autentyczności i zakorzenieniu w początkowych ideałach.
Suga i Jimin dostarczają ostrą krytykę powierzchowności branży rozrywkowej. Z powtarzającym się „Nie wiem, nie wiem, nie wiem, nie wiem” wyrażają swoje zagubienie w kwestii „jak przestać, jak odpocząć, jak ponieść porażkę”. To sugestia, że ich pęd ku doskonałości i ciągłej pracy jest tak intensywny, że utracili zdolność do zwolnienia tempa czy zaakceptowania niedoskonałości. Odnoszą się także do „słodkiego chwalenia się pieniędzmi” w telewizji, mówiąc, że mają tego dość. Mówią, że ich „paszporty są na granicy śmierci” od nadmiernego użycia, a „korzyści mediów” tak naprawdę cieszyły się inne grupy, które grały w „grę celebrytów”. Kontrastują to z własną postawą: „my wciąż jesteśmy tacy sami jak wtedy”. Ten fragment jest bezpośrednim odniesieniem do hipokryzji w przemyśle K-pop i jednocześnie mocnym potwierdzeniem ich autentyczności i niezmiennych wartości. Podkreśla to ich zaangażowanie w muzykę, a nie w samą sławę czy korzyści płynące z bycia celebrytą.
Podsumowując, „Airplane Pt. 2” to wielowymiarowa podróż przez doświadczenia BTS: od dziecięcej pasji do globalnej sławy, od walki z przeciwnościami do celebrowania sukcesu, a także refleksja nad kosztami i wyzwaniami, jakie niesie ze sobą życie w blasku jupiterów. Piosenka jest hołdem dla ich nieustannej pracy, globalnych fanów i niezachwianej autentyczności, podkreślając, że pomimo lotów na najwyższe szczyty, ich korzenie i wartości pozostają nienaruszone. Jest to także deklaracja ich tożsamości jako wędrownych muzyków, El Mariachi, niosących swoją sztukę wszędzie tam, gdzie ich „samolot” ich zabierze.
Interpretacja została wygenerowana przez sztuczną inteligencję i może zawierać błędy lub nie oddawać zamysłu autora. Jeśli tak uważasz, kliknij „Nie”, aby nas o tym poinformować.
Czy ta interpretacja była pomocna?