Utwór „n/A” autorstwa Bring Me The Horizon, pochodzący z siódmego albumu studyjnego zespołu, POST HUMAN: NeX GEn, wydanego 24 maja 2024 roku, stanowi głęboko osobistą i niezwykle szczerą eksplorację głębi uzależnienia i walki o zdrowie psychiczne. Tytuł piosenki, „n/A” (skrót od „Not Available” lub „Not Applicable”), jest intrygujący i, jak sugerują niektóre interpretacje, może być aluzją do Narcotics Anonymous (Anonimowych Narkomanów), co doskonale współgra z otwierającą sceną utworu.

Piosenka rozpoczyna się w konwencji spotkania grupy wsparcia, gdzie narrator, Oli, przedstawia się i wyznaje, że jest uzależniony („Hi, my name's Oli and I'm an addict”). To natychmiast ustanawia atmosferę intymności i bezbronności, zapraszając słuchacza w świat wewnętrznych zmagań frontmana, Oliego Sykesa, które są dobrze znane publicznie. Oli szybko odsłania swoje poczucie zagubienia i dystansu od dawnego siebie, mówiąc, że „nie do końca jest sobą” i że to, co kiedyś było dla niego powodem do śmiechu, teraz sprowadza się do sprawdzania pulsu w bieliźnie – obrazu paraliżującego lęku i introspekcji, być może wywołanej fizycznymi konsekwencjami uzależnienia lub niepokoju.

Centralnym elementem utworu są powtarzające się, brutalne i autodestrukcyjne myśli: „Thinking I should drop dead, eat shit, go to hell / I could jump headfirst out the window” oraz jeszcze bardziej niepokojące „Kinda wanna get fucked, make love to a chainsaw / Wrap my drop-top 'round a lamppost”. Te żywe obrazy ukazują intensywne myśli samobójcze i pragnienie ucieczki od bólu, jednocześnie podkreślając wewnętrzny chaos i walkę Oliego z jego umysłem. Ciemne myśli „ciągle wypełniają jego umysł”, sygnalizując przytłaczający ciężar, z którym się zmaga.

Jednym z najbardziej unikalnych i intrygujących momentów jest pojawienie się w piosence chóru śpiewającego „Hello, Oli, you fucking knobhead / Did you think you had us fooled?”. To nie jest jedynie element liryczny; ta linijka zawiera autentyczne nagrania głosów publiczności z trasy koncertowej zespołu na początku 2024 roku. Podczas tych koncertów, sztuczna inteligencja o imieniu E.V.E. prosiła fanów, aby zaśpiewali tę właśnie frazę, nazywającą Sykesa „kretynem”, co zespół nagrał i wykorzystał w utworze. Ten zabieg dodaje piosence warstwy samoświadomości i interakcji, zamieniając wewnętrzną krytykę lub projecję negatywnych osądów w zbiorowe doświadczenie. Pokazuje to również, że Oli jest świadomy postrzegania siebie i swoich zmagań, a także kwestionuje autentyczność swoich własnych deklaracji o byciu „poza lasem” uzależnienia.

Metafora „But I still left a key under the mat for the wolves” jest szczególnie potężna. Sugeruje, że pomimo publicznych zapewnień o wyzdrowieniu lub pokonaniu demonów, Oli wciąż świadomie (lub podświadomie) pozostawia sobie furtkę dla powrotu do destrukcyjnych nawyków, myśli czy uzależnień. „Wilki” reprezentują tu niebezpieczeństwa, które wciąż czyhają, gotowe wykorzystać każdą słabość. Jest to bolesne przyznanie się do fasady i kruchości pozornej stabilności.

Refren jest powtarzany wielokrotnie, z każdą iteracją narastającą w intensywności, co odzwierciedla cykliczną naturę uzależnienia i myśli samobójczych. Fragment „Got out on good behavior / I'm sorry, kid, but I can't be your savior / I don't know what you expected” sugeruje chwilowe, wymuszone polepszenie, które jednak nie prowadzi do prawdziwej ulgi. Może to być skierowane do siebie samego, do bliskiej osoby, która liczy na jego powrót do zdrowia, lub do ogólnego poczucia niemożności spełnienia oczekiwań.

Piosenka osiąga punkt kulminacyjny w outro, gdzie Oli krzyczy: „'Cause I'm fucking losing it, get a grip, ignored all the signs / The voices in my head keep telling me I'm fine”. To ukazanie rozpaczy i wewnętrznego konfliktu, gdzie głosy w jego głowie próbują go oszukać, twierdząc, że wszystko jest w porządku, podczas gdy on sam czuje, że traci kontrolę. Końcowe pytania „Out of luck, what the fuck? / What am I gonna do? / Where did it go wrong?” są wyrazem bezradności, żalu i desperackiego poszukiwania sensu w obliczu nieprzerwanego cierpienia.

Muzycznie, utwór „n/A” rozpoczyna się od akustycznego brzmienia, co wzmacnia poczucie intymności i podatności na zranienie, a następnie stopniowo buduje intensywność poprzez elektroniczne elementy i przesterowane gitary, odzwierciedlając eskalujący chaos w umyśle narratora. Pomimo tego, akustyczna gitara pozostaje stałym elementem, zakotwiczając piosenkę w jej surowym, emocjonalnym rdzeniu.

Podsumowując, „n/A” to nie tylko piosenka o uzależnieniu; to głębokie, unfiltered zanurzenie w ciemne zakamarki ludzkiego umysłu, walka z demonami, które nigdy w pełni nie odpuszczają. Oli Sykes i Bring Me The Horizon stworzyli utwór, który jest jednocześnie brutalnie szczery, kathartyczny i niezwykle uniwersalny w swoim przekazie o zmaganiach z chorobami psychicznymi i poszukiwaniu nadziei w obliczu nieustannej walki.