Interpretacja Lucy In The Sky With Diamonds - Bono

Piosenka „Lucy In The Sky With Diamonds”, utwór brytyjskiego zespołu The Beatles – a nie, jak wielu błędnie przypisuje, Bono – to jeden z najbardziej ikonicznych i enigmatycznych dzieł, które ukazały się na przełomowym albumie „Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” w 1967 roku. Jej psychodeliczny krajobraz dźwiękowy, pełen onirycznych obrazów, od lat fascynuje słuchaczy i interpretatorów, budząc jednocześnie liczne kontrowersje.

Genezę utworu, którego głównym autorem był John Lennon, a w znacznym stopniu przyczynił się do niego również Paul McCartney, opowiada historia, która jest równie urocza, co nieprawdopodobna dla niektórych. Inspiracją do powstania piosenki był rysunek czteroletniego syna Johna Lennona, Juliana. Pewnego dnia Julian wrócił ze szkoły z obrazkiem przedstawiającym swoją koleżankę z przedszkola, Lucy O'Donnell, na tle gwieździstego nieba. Kiedy ojciec zapytał go, co to jest, Julian odpowiedział: „Lucy – in the sky with diamonds” („Lucy na niebie z diamentami”). Lennon, zachwycony tym poetyckim tytułem, natychmiast przystąpił do pisania piosenki.

Warstwa liryczna utworu jest kaskadą surrealistycznych i fantastycznych obrazów, które zdają się płynąć swobodnie, tworząc niemalże halucynacyjną narrację: „Picture yourself in a boat on a river / With tangerine trees and marmalade skies. / Somebody calls you, you answer quite slowly, / A girl with kaleidoscope eyes.” Lennon przyznał, że inspirację czerpał również z twórczości Lewisa Carrolla, w szczególności z powieści „Alicja w Krainie Czarów” oraz „Po drugiej stronie lustra”, gdzie Alicja dryfuje łódką pod słonecznym niebem. Paul McCartney potwierdził, że pisanie utworu było „całością w stylu Alicji w Krainie Czarów”. Co więcej, McCartney przypisuje sobie autorstwo tak sugestywnych wersów, jak „newspaper taxis” i „cellophane flowers”. Z kolei Lennon w wywiadzie z 1980 roku, mówiąc o „dziewczynie o kalejdoskopowych oczach”, wspomniał, że była to dla niego wizja kobiecego zbawiciela, która okazała się być Yoko Ono, choć wówczas jeszcze jej nie znał. Eteryczny charakter piosenki podkreśla również aranżacja muzyczna, wykorzystująca organy Lowrey mocno przetworzone efektami studyjnymi oraz indyjską tamburę.

Mimo tak klarownej genezy, „Lucy In The Sky With Diamonds” nieodłącznie kojarzona jest z narkotykami psychodelicznymi, a konkretnie z LSD. Spekulacje na ten temat pojawiły się niemal natychmiast po premierze albumu „Sgt. Pepper” w czerwcu 1967 roku, głównie z powodu zbieżności pierwszych liter rzeczowników w tytule – Lucy, Sky, Diamonds – które układają się w akronim LSD. John Lennon wielokrotnie i stanowczo zaprzeczał tej teorii, twierdząc, że był „całkowicie zaskoczony” tym skojarzeniem i „nie miał pojęcia”, dopóki ktoś mu na to nie wskazał. Stwierdził, że „to nie była piosenka o kwasie”.

Jednakże Paul McCartney w późniejszym wywiadzie z 2004 roku dla magazynu Uncut przyznał, że „było dość oczywiste”, iż narkotyki miały wpływ na niektóre kompozycje grupy w tamtym okresie, włączając w to „Lucy In The Sky With Diamonds”, choć zaznaczył, że „łatwo jest przecenić wpływ narkotyków na muzykę Beatlesów”. W 1998 roku dodał też, że „jeśli ktoś chce być pedantyczny, musiałby powiedzieć, że to LITSWD, ale oczywiście LSD to lepsza historia”. Kontrowersje wokół utworu były na tyle silne, że choć niektóre źródła podają, że BBC zbanowało utwór, inne wskazują, że został on nadany przynajmniej raz, a zakaz mógł dotyczyć innych utworów na albumie lub być związany z konkretnymi liniami tekstu.

Warto również wspomnieć, że piosenka zyskała drugie życie dzięki coverowi Eltona Johna z 1974 roku, który stał się hitem numer jeden w USA i Kanadzie, a gościnnie na gitarze i w chórkach wystąpił w nim sam John Lennon, ukrywający się pod pseudonimem Dr. Winston O'Boogie. Niezależnie od interpretacji, „Lucy In The Sky With Diamonds” pozostaje przykładem niezwykłej kreatywności i zdolności Beatlesów do tworzenia muzyki, która porusza wyobraźnię i prowokuje do refleksji.