Interpretacja Raindrops keep falling on my head - B.J.Thomas

„Raindrops Keep Fallin' on My Head”, w wykonaniu B.J. Thomasa, to utwór, który na pozór jest lekką, pogodną piosenką popową, lecz w swojej istocie stanowi głęboką manifestację optymizmu i odporności w obliczu życiowych trudności. Tekst, napisany przez Hali Davida do muzyki Burta Bacharacha, został skomponowany na potrzeby kultowego filmu z 1969 roku, Butch Cassidy i Sundance Kid.

Piosenka otwiera się obrazem spadających kropel deszczu, które są metaforą problemów i wyzwań, z jakimi mierzy się narrator: „Raindrops keep falling on my head / And just like the guy whose feet are too big for his bed / Nothin' seems to fit”. To porównanie do człowieka, którego stopy są za duże na łóżko, doskonale oddaje poczucie dyskomfortu i niedopasowania do otaczającej rzeczywistości. Deszcz symbolizuje niepowodzenia, irytujące przeszkody, które nieustannie trapią podmiot liryczny. W tym kontekście, bohater nie poddaje się bierności, lecz aktywnie wyraża swoje niezadowolenie, mówiąc: „So I just did me some talkin' to the sun / And I said I didn't like the way he' got things done / Sleepin' on the job”. To personifikacja słońca jako bytu odpowiedzialnego za pogodę, a tym samym za bieg wydarzeń, pokazuje próbę odwołania się do wyższej siły, a jednocześnie poczucie bezsilności wobec nieuchronności losu.

Kluczowe przesłanie utworu pojawia się jednak w refrenie, który stanowi deklarację niezłomności: „But there's one thing I know / The blues he sends to meet me won't defeat me / It won't be long till happiness steps up to greet me”. To blues, czyli smutek i kłopoty, nie są w stanie pokonać narratora. Istnieje głębokie przekonanie, że szczęście jest nieuniknione i że w końcu samo „wystąpi naprzeciw”, aby go powitać. Hal David w swoich tekstach często dążył do wiarygodności, prostoty i emocjonalnego oddziaływania, co widać w tym właśnie optymistycznym, a zarazem realistycznym podejściu.

Kolejne wersy wzmacniają tę postawę: „Raindrops keep falling on my head / But that doesn't mean my eyes will soon be turnin' red / Crying's not for me / Cause I'm never gonna stop the rain by complainin' / Because I'm free / Nothing's worrying me”. Narrator odrzuca płacz i użalanie się nad sobą, uznając je za bezskuteczne. Zamiast tego podkreśla swoją wolność – wolność od zmartwień, wolność do wyboru pozytywnego nastawienia, nawet gdy wokół panuje deszczowa aura. B.J. Thomas sam opisał piosenkę jako utwór o wolności, a nie tylko o deszczu. To przesłanie rezonuje z ideą, że narzekanie nie powstrzyma deszczu, tak jak nie rozwiąże problemów, a prawdziwa siła tkwi w akceptacji i wewnętrznej niezależności.

Ciekawostką jest, że piosenka pierwotnie miała być instrumentalna, a sam tytuł „Raindrops Keep Fallin' on My Head” był roboczym tekstem, który Bacharach podśpiewywał, komponując muzykę do sceny rowerowej w filmie. Ostatecznie jednak słowa Hali Davida doskonale wpasowały się w nietypowy ton utworu. Reżyser George Roy Hill nalegał na włączenie piosenki do filmu, mimo początkowych obiekcji, nawet ze strony Roberta Redforda, który uważał, że utwór popowy nie pasuje do westernu, zwłaszcza że w scenie nie padał deszcz. Redford jednak później przyznał się do błędu, widząc ogromny sukces piosenki.

Początkowo do zaśpiewania utworu rozważano Raya Stevensa, a podobno nawet samego Boba Dylana, zanim ostatecznie propozycja trafiła do B.J. Thomasa. B.J. Thomas nagrał wersję filmową, będąc po zapaleniu krtani, co nadało jego głosowi charakterystyczną, chrapliwą barwę, która spodobała się producentom. Kilka tygodni później nagrał czystszą wersję na singiel, która została zatwierdzona dopiero po sześciu próbach i zawierała słynne „da-da-da's”, niesłyszalne w wersji filmowej.

„Raindrops Keep Fallin' on My Head” stało się fenomenem. Wydany w październiku 1969 roku, na początku 1970 roku spędził cztery tygodnie na szczycie listy Billboard Hot 100, stając się pierwszym amerykańskim hitem numer jeden nowej dekady. Piosenka zdobyła Oscara za najlepszą oryginalną piosenkę, a Burt Bacharach otrzymał również Oscara za najlepszą oryginalną ścieżkę dźwiękową. Jej optymistyczne przesłanie i melodyjność sprawiły, że na długo wpisała się do kanonu muzyki popularnej, będąc później wykorzystywaną w wielu innych produkcjach, takich jak Forrest Gump czy Spider-Man 2. Utwór ten pozostaje ponadczasowym przypomnieniem, że pomimo „kropel deszczu spadających na głowę”, radość i nadzieja są zawsze w zasięgu ręki, jeśli tylko zdecydujemy się na pozytywne podejście do życia.