Interpretacja Absit Omen - Be'lakor

Utwór "Absit Omen" australijskiego zespołu melodic death metalowego Be'lakor to głęboka i wielowymiarowa kompozycja, która ukazała się na ich albumie Of Breath and Bone z 2012 roku. Sam tytuł, pochodzący z łaciny, dosłownie oznacza "niech zły omen będzie nieobecny" lub "oby to nie było złym omenem". Jest to zwrot używany do oddalenia złej wróżby, życzenie, aby coś pozornie złowieszczego nie okazało się zapowiedzią przyszłych nieszczęść. W kontekście tekstu piosenki, tytuł ten nabiera głębokiej ironii, gdyż opisana w niej wizja jest niczym innym, jak nieuchronną katastrofą, od której zdaje się nie być ucieczki.

Tekst piosenki maluje apokaliptyczny obraz końca świata, lub być może, końca cywilizacji, w wyniku niekontrolowanej ekspansji i wyniszczenia. Pierwsza zwrotka, "Pustka nie ma oporu, Jak gigant, rozciąga się. Ekspansja punktu krytycznego. Wprowadza w błąd słoneczną wątpliwość", wprowadza motyw niepowstrzymanej siły – może to być kosmiczny fenomen, jak umierająca gwiazda, lub też alegoria ludzkiej, niszczycielskiej ekspansji. "Słoneczna wątpliwość" może sugerować, że nawet fundamentalne źródło życia staje się niepewne w obliczu narastającego chaosu.

Kolejne wersy, "Ciepło i blask na każdym grzbiecie. Dla komórek zmuszonych by pragnąć. Pulsująca kula zapomina o swej przeszłości. By wygrzewać się w każdej fali", opisują powstawanie życia, które w pogoni za egzystencją i przyjemnością ("wygrzewać się w każdej fali") zdaje się zapominać o szerszym kontekście i potencjalnych konsekwencjach. Pulsująca kula to prawdopodobnie Ziemia lub inna planeta, na której życie rozwija się, ignorując zbliżające się zagrożenie.

W miarę rozwoju utworu, klimat staje się coraz bardziej ponury. "Zmierzch przychodzi później, z każdym dniem, I ranek nastaje szybciej. Jak płytkie wody szukające powietrza, Najbardziej suchy kwiat płonie" to wyraźne odniesienie do globalnych zmian środowiskowych, być może ocieplenia, suszy i zaniku zasobów naturalnych. Dni stają się nienaturalnie długie, a życie na planecie zmierza ku zagładzie, zwiastowanej przez palące się, suche kwiaty i wysychające wody.

Wizja "Jaśniejsze nieba kąpią. Coraz bardziej zatłoczone stoki w świetle. We wszystkich kierunkach stworzenia tańczą. Przed ich ostatecznym wzlotem" jest szczególnie przejmująca. Jasne, intensywne światło nie jest tu źródłem nadziei, lecz zapowiedzią spalenia. "Stworzenia tańczą" może symbolizować gorączkową, ostatnią aktywność życia przed jego nieuniknionym końcem, swego rodzaju danse macabre. "Ostateczny wzlot" to być może aluzja do ostatecznego zniszczenia, gdzie wszystko, co żywe, unosi się w dymie.

Apogeum destrukcji osiągnięte jest w zwrotkach "Oślepieni w zenicie. By uderzać zwisającą nić. Nucąc gorączkę oceanu. By zobaczyć przed sobą płomienie". Zenit, czyli punkt kulminacyjny, przynosi ślepotę, metaforyczną lub dosłowną, w obliczu katastrofy. "Zwisająca nić" symbolizuje kruchą egzystencję, a "gorączka oceanu" może odnosić się do kipiących mórz, podgrzanych do ekstremalnych temperatur. Wszystko to prowadzi do nieuniknionej wizji "płomieni przed sobą", które pochłoną wszystko.

Ostatnia zwrotka jest kwintesencją beznadziei: "Odległość traci znaczenie. Gdy oddech staje się ogniem. Odeszły włókna; odeszły myśli... Lecz opary w stosie pogrzebowym". Oznacza to totalną anihilację – fizyczna odległość staje się bezcelowa, życie zamienia się w ogień, a wszelka materia i świadomość zanikają. Pozostają jedynie "opary w stosie pogrzebowym", czyli ulotne pozostałości po tym, co kiedyś istniało. To brutalne przypomnienie o efemeryczności życia w obliczu kosmicznej czy ekologicznej zagłady.

Be'lakor, znani ze swojego progresywnego podejścia do melodic death metalu i umiejętności snucia epickich opowieści, często poruszają w swoich tekstach tematy związane z naturą, przemijaniem i kruchością istnienia. Album Of Breath and Bone, z którego pochodzi "Absit Omen", jest ich trzecim krążkiem, wydanym po Stone's Reach, i jest postrzegany jako kontynuacja ich rozwoju muzycznego. Utwór idealnie wpisuje się w charakterystyczne dla zespołu budowanie nastroju poprzez melodyjne, acz ciężkie riffy gitarowe i growling George'a Kosmasa. W wywiadach członkowie zespołu podkreślali, że ich utwory powstają w procesie stopniowego nakładania riffów i pomysłów, tworząc spójną całość. To dbałość o detale i warstwowość jest słyszalna w "Absit Omen", gdzie muzyka doskonale współgra z tekstem, wzmacniając uczucie nadciągającej zagłady. Fani zespołu często chwalą ich za tworzenie utworów, które są podróżą, a "Absit Omen" jest tego doskonałym przykładem, prowadząc słuchacza przez kolejne etapy apokalipsy. Mimo że Of Breath and Bone nie jest albumem koncepcyjnym w takim stopniu jak Vessels czy Coherence, tematyka przemijania i cykliczności jest w nim silnie obecna. Utwór ten, z jego ciężkim, doomy brzmieniem i melancholijną melodią, jest często wyróżniany przez fanów jako jeden z najlepszych na albumie.