Utwór „Intro” Bedoesa i Lanka, otwierający album „Rewolucja Romantyczna” (2021), to niezwykle osobista i poruszająca opowieść o miłości, bólu, chorobie psychicznej i przemianie. Raper Bedoes, właściwie Borys Przybylski, od lat otwarcie mówi o swoich zmaganiach z zaburzeniami psychicznymi, co nadaje temu utworowi dodatkową warstwę autentyczności.

Pierwsza zwrotka maluje obraz idealistycznego związku, który stopniowo ewoluuje w koszmar. Początkowa fascynacja i przekonanie o „jednej, na zawsze” ustępuje miejsca narastającym kłótniom i problemom. W miarę upływu czasu, trzy lata później, pojawiają się wzmianki o potrzebie terapii, ujawniając fobie i „trzy osobowości” narratora. To jest moment, w którym Bedoes zaczyna poruszać temat swoich rzeczywistych problemów ze zdrowiem psychicznym. W wywiadach raper wielokrotnie podkreślał, że leczył się psychiatrycznie i przyjmował leki, jednak ich połączenie z imprezowym trybem życia w młodym wieku przyniosło więcej szkody niż pożytku. Stąd jego lęk przed farmakoterapią wyrażony w tekście: „Ty boisz się brać lekarstw, bo już kiedyś brałeś”. Uczucie, że „tylko miłość cię ratuje”, prowadzi do toksycznej zależności i paranoi. Narrator staje się „pizdą, która boi się jej stracić”, sprawdzając telefon partnerki. Punktem kulminacyjnym jest moment zdrady, odkrytej „tydzień przed urodzinami”, co prowadzi do myśli samobójczych i wewnętrznej ciszy.

Refren „VIP Room oraz Henny, trust issues, I got plenty / Nie mam serca, dlatego noszę Chrome Hearts / Mówię po angielsku, bo ta mała to nie Polka” ukazuje kontrast między wewnętrznym cierpieniem a zewnętrzną, często hedonistyczną fasadą. „Trust issues”, czyli problemy z zaufaniem, są bezpośrednim następstwem traumatycznych doświadczeń w związku. Marka Chrome Hearts, znana z luksusowych i często gotyckich, ciężkich wzorów, jest w piosence symbolicznym pancerzem, świadczącym o zamknięciu się na uczucia, co również Bedoes podkreślał w singlu "Chrome Hearts /", gdzie padają słowa "Jestem gotów umrzeć, mam pętlę na moim gardle". Fraza „Mówię po angielsku, bo ta mała to nie Polka” może sugerować dystans emocjonalny, szukanie ucieczki w innych relacjach lub po prostu odcięcie się od przeszłości i typowych dla polskiego rapu narracji miłosnych.

Druga zwrotka to kontynuacja wewnętrznego rozdarcia. Mimo zewnętrznych nacisków i prób nawiązania kontaktu („Ciągle chcą mnie poznać”), narrator „w środku umiera”. Jest to echo jego wcześniejszych wypowiedzi o trudnościach w odnalezieniu siebie i byciu postrzeganym jako hipokryta, jednocześnie zmagając się z problemami psychicznymi. Bedoes wyraża jednak pewną formę wybaczenia i zrozumienia dla byłej partnerki, mówiąc: „Wybaczam tobie, mała, rozumiem że nie chciałaś / Trochę się pogubiłaś, ale wszystko będzie dobrze, na pewno”. Kulminacją tej części jest uznanie wpływu tej relacji na jego transformację: „Gdyby nie ty, to by nie było mnie, bo zmieniłem się w potwora”. Ostatnie zdanie – „Młody Borek zginął, wiesz?” – symbolizuje śmierć dawnego Bedoesa (Borysa Przybylskiego), jego młodzieńczego, być może naiwnego „ja”. To deklaracja radykalnej zmiany, która nastąpiła pod wpływem cierpienia i dojrzewania, co jest często poruszanym motywem w twórczości rapera. W swoich tekstach Bedoes otwarcie mówi o życiu bez ojca, wychowaniu z matką i babcią, co z pewnością ukształtowało jego wrażliwość i potrzebę wyrażania trudnych emocji.

„Intro” to więc introspektywny manifest, w którym artysta mierzy się z demonami przeszłości, skutkami toksycznej miłości i konsekwencjami własnych problemów psychicznych. Jest to jednocześnie otwarta spowiedź, która, podobnie jak wiele innych utworów Bedoesa, ma na celu budowanie autentycznej więzi ze słuchaczem i poruszanie ważnych tematów związanych ze zdrowiem psychicznym, o których Bedoes często mówi publicznie i angażuje się w kampanie społeczne.