Interpretacja Planets - Bass Astral x Igo

Utwór "Planets" duetu Bass Astral x Igo to głęboka, emocjonalna podróż w głąb ludzkiej psychiki, osadzona w monumentalnej, kosmicznej scenerii. Piosenka, wydana w 2019 roku, powstała w ramach współpracy artystów ze stacją BBC Earth i promowała serię dokumentalną o tym samym tytule, opowiadającą o historii i sekretnym życiu planet Układu Słonecznego. Inspiracja ta jest kluczowa dla pełnego zrozumienia tekstu, który mistrzowsko łączy makrokosmos z mikrokosmosem wewnętrznych przeżyć człowieka.

Tekst rozpoczyna się od poczucia głębokiej samotności – "I always thought that I'm all alone" – co doskonale rezonuje z obrazem rozległego, pustego wszechświata. Przestrzeń kosmiczna, ze swoją bezkresnością i chłodem, staje się metaforą egzystencjalnej izolacji. W tym mroku pojawia się prośba, a właściwie błaganie: "so brother stay, don't leave me, don't go". Słowo "brother" może odnosić się nie tylko do dosłownego brata, ale również do bliskiej osoby, bratniej duszy, która wnosi w życie narratora ciepło w obliczu tego kosmicznego chłodu: "the Universe is cold, so now that I know, you give me a little warmth". To potwierdza, że mimo ogromu i obojętności kosmosu, człowiek szuka ratunku i sensu w drugim człowieku.

W kolejnych wersach pogłębia się obraz beznadziei: "it's too bad, I see, it's all black, so fulfil me with dreams". Narrator prosi o wypełnienie jego życia marzeniami, co jest próbą ucieczki od przytłaczającej rzeczywistości. Poczucie bycia uwięzionym – "I know that we're trapped here forever" – może symbolizować zarówno ograniczenia ludzkiej egzystencji w ciele i czasie, jak i świadomość, że jesteśmy częścią większego, nieuchronnego porządku wszechświata. Bass Astral (Kuba Tracz) komentował, że utwór jest "zarówno romantyczny, jak i monumentalny, zawiera w sobie tajemnicę, z jaką kojarzy nam się wyprawa statkiem kosmicznym w bezkres", a Igor Walaszek napisał "piękny, metaforyczny tekst, który odnosi się zarówno do makrokosmosu, jak i mikrokosmosu w każdym z nas". Ta dwoistość jest wyraźnie odczuwalna.

Centralną prośbą utworu jest desperackie poszukiwanie nadziei i światła. "Tell me how to steal a little light from the big old sun" to niemal mistyczne zapytanie o możliwość odnalezienia iskier radości i sensu w otaczającej ciemności. Prośba "teach me how to bliss through light without searching it" sugeruje pragnienie osiągnięcia spokoju i błogości bez konieczności nieustannego wysiłku i poszukiwań, wskazując na wyczerpanie narratora. Potrzeba dowodu na istnienie nadziei – "prove me that there's somewhere hope so I can sleep with all of my fears" – jest wyraźnym wyrazem walki z lękami i obawami, które nie pozwalają na zaznanie prawdziwego ukojenia. Igor Walaszek (Igo) wspominał, że wraz z BBC Earth chcieli zachęcić do "odkrywania, szukania wiedzy i inspiracji poza orbitą tej jednej planety, którą nazywamy domem". Tekst "Planets" zdaje się być intymną refleksją nad tym odkrywaniem, lecz skierowaną do wewnątrz i do drugiego człowieka.

Powtarzający się refren "All around it's getting dark and you're the only one equal to me and I will wait for you till the morning" podkreśla narastającą ciemność, zarówno tę fizyczną, kosmiczną, jak i symboliczną, wewnętrzną. W tej ciemności, druga osoba staje się jedynym punktem odniesienia, jedynym równym sobie bytem, co akcentuje niezwykłą wagę i intymność tej relacji. Czekanie "till the morning" to metafora nadziei na nowy początek, na rozjaśnienie mroku, na zakończenie okresu lęku i niepewności. Czas staje się jedyną odczuwaną rzeczą – "The time is the only thing I feel" – co może wskazywać na jego niemal namacalne, przytłaczające upływanie w oczekiwaniu na ulgę.

W kontekście współpracy z BBC Earth, piosenka nabiera dodatkowych wymiarów. Obraz Układu Słonecznego, ze swoją dynamiką powstawania i ewolucji planet, ich sekretnym życiem i różnorodnością, staje się tłem dla ludzkiej dramaturgii. Pytanie "co sprawiło, że spośród wszystkich planet, życie pojawiło się tylko na Ziemi?" rezonuje z poszukiwaniem sensu i wyjątkowości własnej egzystencji. Duet Bass Astral x Igo, znany z kosmicznych inspiracji w swojej twórczości, idealnie wpisał się w ten projekt. Jakub Tracz (Bass Astral) w jednym z wywiadów mówił, że światy astralne bardzo go inspirują, a także "wyższe jaźnie", co tylko potęguje metafizyczny wymiar "Planets".

Podsumowując, "Planets" to wzruszająca opowieść o ludzkiej kruchości w obliczu wszechświata, o poszukiwaniu światła i nadziei w ciemności, a przede wszystkim o niezastąpionej roli drugiego człowieka jako źródła ciepła i ukojenia. Tekst, pełen melancholii i tęsknoty, jest zarazem hymnem o przetrwaniu, gdzie w odosobnieniu i strachu przed nieznanym, jedyną kotwicą okazuje się być międzyludzka więź. Jest to utwór, który z jednej strony skłania do refleksji nad naszą małością w kosmosie, a z drugiej – celebruje ogromne znaczenie połączenia i bliskości w mikroświecie ludzkich relacji.
Utwór "Planets" duetu Bass Astral x Igo to głęboka, emocjonalna podróż w głąb ludzkiej psychiki, osadzona w monumentalnej, kosmicznej scenerii. Piosenka, wydana w 2019 roku, powstała w ramach współpracy artystów ze stacją BBC Earth i promowała serię dokumentalną o tym samym tytule, opowiadającą o historii i sekretnym życiu planet Układu Słonecznego. Inspiracja ta jest kluczowa dla pełnego zrozumienia tekstu, który mistrzowsko łączy makrokosmos z mikrokosmosem wewnętrznych przeżyć człowieka.

Tekst rozpoczyna się od poczucia głębokiej samotności – "I always thought that I'm all alone" – co doskonale rezonuje z obrazem rozległego, pustego wszechświata. Przestrzeń kosmiczna, ze swoją bezkresnością i chłodem, staje się metaforą egzystencjalnej izolacji. W tym mroku pojawia się prośba, a właściwie błaganie: "so brother stay, don't leave me, don't go". Słowo "brother" może odnosić się nie tylko do dosłownego brata, ale również do bliskiej osoby, bratniej duszy, która wnosi w życie narratora ciepło w obliczu tego kosmicznego chłodu: "the Universe is cold, so now that I know, you give me a little warmth". To potwierdza, że mimo ogromu i obojętności kosmosu, człowiek szuka ratunku i sensu w drugim człowieku.

W kolejnych wersach pogłębia się obraz beznadziei: "it's too bad, I see, it's all black, so fulfil me with dreams". Narrator prosi o wypełnienie jego życia marzeniami, co jest próbą ucieczki od przytłaczającej rzeczywistości. Poczucie bycia uwięzionym – "I know that we're trapped here forever" – może symbolizować zarówno ograniczenia ludzkiej egzystencji w ciele i czasie, jak i świadomość, że jesteśmy częścią większego, nieuchronnego porządku wszechświata. Bass Astral (Kuba Tracz) komentował, że utwór jest "zarówno romantyczny, jak i monumentalny, zawiera w sobie tajemnicę, z jaką kojarzy nam się wyprawa statkiem kosmicznym w bezkres", a Igor Walaszek napisał "piękny, metaforyczny tekst, który odnosi się zarówno do makrokosmosu, jak i mikrokosmosu w każdym z nas". Ta dwoistość jest wyraźnie odczuwalna.

Centralną prośbą utworu jest desperackie poszukiwanie nadziei i światła. "Tell me how to steal a little light from the big old sun" to niemal mistyczne zapytanie o możliwość odnalezienia iskier radości i sensu w otaczającej ciemności. Prośba "teach me how to bliss through light without searching it" sugeruje pragnienie osiągnięcia spokoju i błogości bez konieczności nieustannego wysiłku i poszukiwań, wskazując na wyczerpanie narratora. Potrzeba dowodu na istnienie nadziei – "prove me that there's somewhere hope so I can sleep with all of my fears" – jest wyraźnym wyrazem walki z lękami i obawami, które nie pozwalają na zaznanie prawdziwego ukojenia. Igor Walaszek (Igo) wspominał, że wraz z BBC Earth chcieli zachęcić do "odkrywania,zukania wiedzy i inspiracji poza orbitą tej jednej planety, którą nazywamy domem". Tekst "Planets" zdaje się być intymną refleksją nad tym odkrywaniem, lecz skierowaną do wewnątrz i do drugiego człowieka.

Powtarzający się refren "All around it's getting dark and you're the only one equal to me and I will wait for you till the morning" podkreśla narastającą ciemność, zarówno tę fizyczną, kosmiczną, jak i symboliczną, wewnętrzną. W tej ciemności, druga osoba staje się jedynym punktem odniesienia, jedynym równym sobie bytem, co akcentuje niezwykłą wagę i intymność tej relacji. Czekanie "till the morning" to metafora nadziei na nowy początek, na rozjaśnienie mroku, na zakończenie okresu lęku i niepewności. Czas staje się jedyną odczuwaną rzeczą – "The time is the only thing I feel" – co może wskazywać na jego niemal namacalne, przytłaczające upływanie w oczekiwaniu na ulgę.

W kontekście współpracy z BBC Earth, piosenka nabiera dodatkowych wymiarów. Obraz Układu Słonecznego, ze swoją dynamiką powstawania i ewolucji planet, ich sekretnym życiem i różnorodnością, staje się tłem dla ludzkiej dramaturgii. Pytanie "co sprawiło, że spośród wszystkich planet, życie pojawiło się tylko na Ziemi?" rezonuje z poszukiwaniem sensu i wyjątkowości własnej egzystencji. Duet Bass Astral x Igo, znany z kosmicznych inspiracji w swojej twórczości, idealnie wpisał się w ten projekt. Jakub Tracz (Bass Astral) w jednym z wywiadów mówił, że światy astralne bardzo go inspirują, a także "wyższe jaźnie", co tylko potęguje metafizyczny wymiar "Planets".

Podsumowując, "Planets" to wzruszająca opowieść o ludzkiej kruchości w obliczu wszechświata, o poszukiwaniu światła i nadziei w ciemności, a przede wszystkim o niezastąpionej roli drugiego człowieka jako źródła ciepła i ukojenia. Tekst, pełen melancholii i tęsknoty, jest zarazem hymnem o przetrwaniu, gdzie w odosobnieniu i strachu przed nieznanym, jedyną kotwicą okazuje się być międzyludzka więź. Jest to utwór, który z jednej strony skłania do refleksji nad naszą małością w kosmosie, a z drugiej – celebruje ogromne znaczenie połączenia i bliskości w mikroświecie ludzkich relacji.