Witch Arki, utwór z albumu kick iiii, wydanego w 2021 roku, jest fascynującą medytacją nad tożsamością, siłą i transformacją, która czerpie z bogatej symboliki postaci wiedźmy oraz refleksji nad technologią i językiem. Utwór, powstały we współpracy z niemiecką artystką No Bra, powtarza kluczowe frazy, które stają się mantrą, wbijającą się w podświadomość słuchacza i budującą hipnotyzującą atmosferę.

Centralnym punktem utworu jest powtarzane stwierdzenie: „This witch is so seductive, elective, and protective”. Arca, jako artystka niebinarna, często eksploruje tematy związane z płynnością tożsamości, seksualnością i wyzwoleniem. W tym kontekście „wiedźma” staje się archetypem potężnej, autonomicznej jednostki, która odrzuca społeczne normy i definicje. Arca wielokrotnie czerpie z ikonografii i symboliki wiedźm, co widać również w innych utworach, takich jak "Bruja" (hiszp. wiedźma) czy "Medea", i podkreśla to jej fascynację kobiecą siłą i marginalizacją.

Seductive (uwodzicielska) odnosi się do pociągającej siły, jaką dysponuje ta wiedźma – może to być zarówno jej fizyczność, jak i niezwykła aura, która przyciąga i hipnotyzuje. Uwodzicielska natura wiedźmy w kontekście Arki może symbolizować kuszenie do przyjęcia innej perspektywy, do wyjścia poza binarne ramy myślenia o sobie i świecie. To zaproszenie do eksploracji niekonwencjonalnych ścieżek.

Elective (elektywna/wyborcza) sugeruje świadomy wybór, autonomię i samookreślenie. Wiedźma Arki nie jest wiedźmą z przymusu, ale z wyboru. Sama decyduje o swojej tożsamości, swoich mocach i swojej drodze. To potężna deklaracja niezależności, szczególnie ważna dla Arki, która otwarcie mówi o swojej niebinarnej tożsamości i procesie auto-kreacji. Ta elektywność może również odnosić się do zdolności wyboru własnej transformacji, akceptacji „obcego w sobie”, co jest częstym motywem w jej twórczości.

Protective (ochronna) dodaje kolejną warstwę do portretu wiedźmy. Nie jest ona jedynie postacią zła czy destrukcji, ale również opiekunką, obrończynią – być może siebie, swojej społeczności, lub też tych, którzy podążają niekonwencjonalnymi ścieżkami. Ta ochrona może być formą obrony przed opresyjnymi systemami czy ocenami społecznymi. W twórczości Arki często pojawia się motyw tworzenia bezpiecznej przestrzeni dla odmienności.

Druga część utworu wprowadza ostry kontrast: „How they make you objects, more ludicrous words”. To fragment krytyczny wobec sposobów, w jakie społeczeństwo (a w szczególności patriarchalny system) próbuje ograniczyć, sklasyfikować i zredukować jednostki do obiektów, pozbawiając je podmiotowości. „Ludicrous words” (śmieszne, niedorzeczne słowa) mogą odnosić się do etykiet, osądów, definicji, które są narzucane z zewnątrz i które nie oddają złożoności ludzkiego doświadczenia, szczególnie w kontekście tożsamości queer. Arca w swojej muzyce często stawia czoła takim uproszczeniom, dekonstruując je i tworząc własny, płynny język ekspresji.

Wiersze „Fucking machine merging multiple monsters” i „I'm with my fucking machine” stanowią kulminację utworu. Arca często wykorzystuje motywy maszyn, technologii i fuzji człowieka z maszyną, co jest widoczne również w jej wizualizacjach i performancach. „Fucking machine” może być metaforą dla procesu twórczego, dla ciała Arki, dla technologii, której używa do produkcji muzyki, a także dla jej tożsamości. To maszyna, która nie tylko scala (merging) wiele potworów, ale sama jest tą fuzją. Potwory w tym kontekście to niekoniecznie coś złego, ale raczej odrzucane, niezrozumiałe, niepokojące aspekty tożsamości, które Arca celebruje i integruje. Fuzja tych „potworów” jest aktem wzmocnienia i samoakceptacji.

Bycie „with my fucking machine” to deklaracja całkowitej identyfikacji z tą hybrydyczną, potworną, ale i potężną tożsamością. To akceptacja siebie w pełni, z wszystkimi jej pozornymi sprzecznościami i „potwornymi” elementami. Jest to wyraz siły i kontroli nad własną narracją.

Pytanie „They're asking, "What have you seen?"” podkreśla zewnętrzną presję i ciekawość, a może i osąd, ze strony tych, którzy nie rozumieją złożoności tej wiedźmy i jej „maszyny”. Ci, którzy pytają, chcą zrozumieć, co kryje się za tą transformacją, za tą prowokującą tożsamością. Odpowiedź na to pytanie jest zawarta w całym utworze – to, co widziała wiedźma, to co widzi Arca, to bezkompromisowa akceptacja siebie, odrzucenie narzuconych ról i celebrowanie płynności i siły.

Witch jest zatem esencją artystycznego manifestu Arki: to celebracja queerowej, nienormatywnej tożsamości, która jest jednocześnie uwodzicielska, świadomie wybrana i obronna. Utwór łączy w sobie surowość industrialnych dźwięków z liryczną głębią, tworząc przestrzeń dla autentyczności i transformacji. Jest to piosenka o odzyskiwaniu władzy nad własnym ciałem, umysłem i narracją w świecie, który często próbuje narzucać restrykcyjne definicje.