Interpretacja Esuna - Arca

Utwór „Esuna” autorstwa Arca, pochodzący z albumu KiCk iiii wydanego w 2021 roku, jest intymnym, ale jednocześnie uniwersalnym wezwaniem do autorefleksji i wewnętrznej siły. Choć jego tekst jest niezwykle lapidarny – „Come, come save yourself / Save yourself / Come, come save yourself / Come, come save yourself” – w kontekście twórczości Arca, znanej z głębokiej eksploracji tożsamości, płynności i postludzkich bytów, te zaledwie cztery słowa nabierają monumentalnego znaczenia.

Arca, czyli Alejandra Ghersi, w całej swojej serii albumów „KiCk” (od KiCk i do KiCk iiiii) wyrusza w podróż przez własną niebinarną tożsamość, fizyczną transformację w kobiecość oraz proces samoodkrywania i uzdrawiania. „Esuna” doskonale wpisuje się w tę narrację, stając się mantrą, szeptaną lub wykrzykiwaną do słuchacza, a być może przede wszystkim do samej siebie. To zaproszenie do ratowania siebie jest echem osobistych doświadczeń artystki, która, jak sama mówiła w wywiadach, wychowywała się w Wenezueli jako outsiderka, odczuwając potrzebę ukrywania swojej prawdziwej natury. Muzyka i sztuka stały się dla niej drogą do odkrycia i wyzwolenia, a jej twórczość ma na celu przekierowanie bólu i cierpienia w sztukę, inspirując uzdrowienie.

Wspomniana mantra w „Esuna” to nie tyle akt desperacji, ile raczej akt samoempowermentu. Arca wielokrotnie podkreślała swoje dążenie do „pozwolenia każdej części siebie na wyrażanie się” i przekonanie, że „nie ma czegoś takiego jak normalność”. W tym świetle, ratowanie siebie to akceptacja wszystkich swoich „ja”, bez względu na to, jak bardzo różnią się od społecznych norm czy oczekiwań. To proces ciągłej modulacji i płynności, pozwalający na spontaniczne przełączanie się między różnymi aspektami bycia.

Muzycznie „Esuna” wyróżnia się w serii „KiCk” swoim unikalnym brzmieniem, które według krytyków „przywołuje atmosferę Björk z ery Medulli”. Utwór ten, stworzony we współpracy z uznanym wiolonczelistą i kompozytorem Oliverem Coatesem, charakteryzuje się „immersyjnymi, chóralnymi abstrakcjami wokalnymi, osadzonymi na atmosferze basu wobble i falach przeszywającego sprzężenia zwrotnego”. Ten eteryczny, ale jednocześnie surowy krajobraz dźwiękowy wzmacnia wrażenie wewnętrznej podróży. Głosy, niczym duchy czy wewnętrzne demony, otaczają słuchacza, podczas gdy Arca powtarza swoje wezwanie, sugerując, że droga do samopoznania może być zarówno onieśmielająca, jak i głęboko satysfakcjonująca. Instrumentacja, łącząca organiczne brzmienia wiolonczeli z elektronicznymi teksturami, odzwierciedla ciągłe zacieranie granic między tym, co ludzkie, a tym, co technologiczne, co jest kluczowym tematem w filozofii posthumanistycznej Arca.

W szerszym kontekście albumów „KiCk”, które celowo mieszają gatunki takie jak reggaeton, industrial, eksperymentalny pop czy IDM, „Esuna” działa jako moment introspekcji, być może nawet ucieczki w wewnętrzne sanktuarium. Arca postrzega fikcyjne światy, a przez to swoją sztukę, jako sposób na „bezpośredniejsze spojrzenie prawdzie w oczy” i osiągnięcie katharsis. W świecie, który często próbuje zdefiniować i ograniczyć jednostkę, apel „Come, come save yourself” jest aktem buntu, deklaracją autonomii i przypomnieniem o sile, która drzemie w każdym z nas, aby odnaleźć własną drogę do akceptacji i szczęścia. To wezwanie do uwolnienia się od binarnych ograniczeń i odnalezienia płynnej wolności w samowyrażaniu, co jest centralnym przesłaniem całej twórczości artystki. W ten sposób „Esuna”, mimo swojej prostoty, staje się „krytycznym, triumfalnym portretem artyzmu Arca”, jak to często bywa określane w odniesieniu do jej dzieł.