Interpretacja Salsa Tequila - Anders Nilsen

„Salsa Tequila” to utwór, który zaledwie kilka lat po swoim oficjalnym wydaniu 23 czerwca 2014 roku stał się fenomenem, wprowadzając w radosny, choć nieco absurdalny nastrój rzesze słuchaczy na całym świecie. Za tym chwytliwym hitem stoi norweski komik, autor tekstów i producent muzyczny Anders Nilsen, urodzony w 1988 roku, znany ze swoich humorystycznych piosenek tanecznych. Utwór błyskawicznie podbił listy przebojów w Norwegii i Holandii, a także zyskał popularność w Belgii, Finlandii, Niemczech i Szwecji.

Na pierwszy rzut oka tekst „Salsy Tequili” może wydawać się zlepkiem przypadkowych słów i fraz, pozbawionym głębszego sensu. I w zasadzie tak właśnie jest. Utwór to brawurowy popis nonsensu, skonstruowany z mozaiki hiszpańskich słów, nazw potraw, celebrytów, miejsc i fragmentów innych znanych piosenek. Od „Burrito” i „Gasolina”, przez powtarzające się jak mantra „Salsa Tequila Corazon Cerveza Muy bueno”, po wyliczankę obejmującą „Taco”, „Eva Mendez”, „Shakira”, „Nachos”, „Sombrero”, „Madrid”, „Salma Hayek”, „Ricky Martin”, „Antonio Banderas” czy „Macarena” i „Livin la vida loca”. Ta chaotyczna lista, wzbogacona o liczenie „Uno, Dos, Tres, Cuatro”, kończy się wyznaniem „No Hablo Espanol” (Nie mówię po hiszpańsku).

I właśnie w tym braku spójności leży cały sens i humor utworu. Anders Nilsen, jako komik, świadomie stworzył „Salsa Tequilę” jako utwór typu „novelty song” – piosenkę-żart, której głównym celem jest rozbawienie i parodiowanie. Jak sam artysta wyjaśnił w wywiadzie dla Scandipop z 2014 roku, jego zamiarem było stworzenie „najlepszego letniego hitu”. Aby to osiągnąć, Nilsen wymienił kilka kluczowych składników: „taneczny bit, akordeon, saksofon i, co najważniejsze, hiszpańskie teksty!”. Problem polegał na tym, że, jak przyznał, sam nie znał ani słowa po hiszpańsku, podobnie jak większość ludzi w Norwegii. Stąd pomysł na teksty oparte na słowach, które „wszyscy słyszeli wcześniej, żeby mogli śpiewać razem”.

„Salsa Tequila” jest więc meta-komentarzem na temat samej formuły letnich przebojów, a także na temat powierzchownego postrzegania i konsumowania obcych kultur. Nilsen w zabawny sposób pokazuje, że chwytliwa melodia, taneczny rytm (podkreślony użyciem akordeonu i saksofonu) oraz garść egzotycznie brzmiących, choć niezrozumiałych słów, wystarczą, by stworzyć międzynarodowy hit. Piosenka, mimo że „nie ma żadnego sensu”, doskonale spełnia swoje zadanie – jest lekka, beztroska i natychmiast wpada w ucho. Nilsen wręcz celowo wykorzystał popularne hiszpańskie stereotypy i klisze, aby wzmocnić efekt parodii. Znajdziemy tu odniesienia do jedzenia (tacos, burrito, guacamole), napojów (tequila, cerveza), tańca (salsa, bailando, Macarena), a nawet do hiszpańskich marek i produktów, takich jak „Old El Paso” czy „Gato Negro”.

W niektórych interpretacjach utwór jest określany jako przykład „mock Spanish” (fałszywego hiszpańskiego), który tworzy „imprezową personę” i w pewnym sensie utrwala stereotypy dotyczące użytkowników języka hiszpańskiego. Jednak w przypadku Nilsena, jego intencja była wyraźnie humorystyczna i autoironiczna, co odróżnia go od bardziej problematycznych przykładów kulturowej apopriacji, jak choćby w przypadku marki tequili Kendall Jenner, która spotkała się z krytyką za eksploatowanie i trywializowanie meksykańskiej kultury. Nilsen, jako Norweg, z dystansem podchodzi do „egzotyki” Południa, bawiąc się językiem i jego percepcją. Świadome błędy językowe w tekście, jak „por favor, bailando” czy „Las Ketchup” (zamiast prawidłowego „Las Kétchup” jako nazwa zespołu), tylko wzmacniają komiczny efekt, podkreślając brak faktycznej znajomości języka, przy jednoczesnym entuzjazmie do korzystania z jego zasobów.

Sukces „Salsy Tequili” dowodzi, że czasem najprostsze pomysły, oparte na szczerej zabawie i autoironii, mają największą siłę rażenia. Piosenka, która początkowo miała być jedynie dowcipem opublikowanym na YouTube, wbrew oczekiwaniom samego artysty (Nilsen liczył na zaledwie 20 000 wyświetleń), stała się wakacyjnym hymnem dla milionów, doskonale uchwycając ducha letniej, beztroskiej rozrywki i stanowiąc jednocześnie sprytny komentarz do mechanizmów działania współczesnego przemysłu muzycznego. Ostatecznie, przesłanie utworu jest proste: życie jest „muy bueno”, zwłaszcza gdy towarzyszy mu chwytliwy rytm, odrobina salsy, kieliszek tequili i beztroska ignorancja językowa.