„The Last” to jeden z najbardziej osobistych i surowych utworów autorstwa Agust D, alter ego Min Yoongiego z BTS, wydany na jego debiutanckim mixtape’ie „Agust D” w 2016 roku. Piosenka stanowi głębokie zanurzenie w wewnętrzne zmagania artysty, ukazując bolesną dychotomię między publiczną personą odnoszącego sukcesy idola-rapera a jego kruchym i wrażliwym ja – Min Yoongim.

Utwór bez ogródek porusza temat chorób psychicznych, ujawniając walkę Yoongiego z depresją, natręctwami (OCD) i fobią społeczną, które zaczęły się nasilać, gdy miał około 18 lat. Słowa takie jak „Czasami sam się siebie boję / Dzięki depresji, która mnie opanowuje / I całej mojej nienawiści do samego siebie” jasno wskazują na wewnętrzny chaos. Min Yoongi przyznał, że udał się do psychiatry, co było wydarzeniem tak istotnym, że towarzyszyli mu rodzice. Ich stwierdzenie, że „nie znają go dobrze”, a także jego własne poczucie, że „sam siebie nie zna”, podkreśla głęboką alienację i samotność, jakich doświadczał w tym czasie. Uderzającym momentem w tekście jest ocenzurowane pytanie lekarza, które, jak się powszechnie interpretuje, dotyczyło myśli samobójczych – na co Yoongi odpowiedział bez wahania twierdząco. Ocenzurowanie tego słowa miało na celu zwrócenie uwagi na stygmatyzację i tabuizację tematyki zdrowia psychicznego i samobójstw w Korei Południowej.

Yoongi w „The Last” odważnie mierzy się z koncepcją sukcesu, który początkowo postrzegał jako antidotum na swoje cierpienie. Szybko jednak zrozumiał, że „im więcej czasu mija, tym bardziej czuję się jak potwór”. Sukces stał się „potworem”, który pożądał coraz większego ognia, a ambicja, która była jego bronią, zaczęła go pochłaniać i niszczyć. Ten drapieżny aspekt sławy i oczekiwań branży jest dodatkowo podkreślony przez wersy o ludziach, którzy chcą „zakneblować mu usta” i zmusić do zjedzenia „zakazanego owocu”, zmuszając go do opuszczenia „ogrodu” – metafory jego artystycznej wolności i autentyczności.

Utwór jest również świadectwem jego trudnej przeszłości. Agust D wspomina o występowaniu przed zaledwie dwiema osobami, zanim osiągnął skalę Tokyo Dome, oraz o wypadku podczas pracy dorywczej jako dostawca, w wyniku którego poważnie uszkodził ramię, ale mimo to zadebiutował. Te trudne doświadczenia, takie jak spanie na podłodze w łazience z powodu biedy, które kiedyś chciał wymazać, stają się teraz dla niego „wspomnieniem” i źródłem dumy. Pokazuje to, że artysta przeszedł od nienawiści do siebie do akceptacji i celebrowania swojej drogi.

Agust D stanowczo odrzuca hipokryzję i naciski, deklarując, że nie wystąpił w programie „Show Me the Money” nie dlatego, że nie mógł, ale dlatego, że nie chciał. Jest to bezpośrednie uderzenie w krytyków i tych, którzy wątpili w jego hip-hopową wiarygodność, jednocześnie wyrażając pogardę dla tych, którzy „sprzedali się” (co niektórzy interpretują jako odniesienie do byłych członków zespołu lub krytyków, którzy porzucili swoje artystyczne zasady).

Pod koniec utworu następuje wyraźna zmiana tonu. Min Yoongi akceptuje swoją tożsamość idola i swoje pochodzenie, a jego niegdyś „sprzedana” godność staje się jego dumą. Zapewnia fanów, że „teraz naprawdę jest dobrze” i zachęca ich, by „śmiało podnosili głowy”, bo „kto zrobił tyle co ja, uh”. To przejście od bólu i autodestrukcji do siły i samoakceptacji jest kluczowe dla przesłania piosenki. Min Yoongi wielokrotnie podkreślał w wywiadach, że depresja przychodzi i odchodzi cyklicznie, ale nauczył się wyrażać swoje emocje, co pomaga mu w jego trwającej podróży ze zdrowiem psychicznym. W jednym z wywiadów Suga powiedział, że pisze muzykę szczerze i czuje się bardziej wyzwolony, mówiąc o swoich traumach w solowych albumach. Właśnie ta otwartość i szczerość sprawiły, że „The Last” stało się hymnem dla wielu, którzy zmagają się z podobnymi problemami, redukując stygmatyzację i zachęcając do otwartej dyskusji o zdrowiu psychicznym.