Interpretacja Perła Grenady - Adam Aston

„Perła Grenady” w wykonaniu Adama Astona to ponadczasowa podróż do krainy namiętności i egzotycznego piękna, ucieleśnienie romantycznych snów, które porywały słuchaczy w dwudziestoleciu międzywojennym. Utwór otwiera słuchacza na wizję słonecznej Grenady, przedstawiając ją jako „Cudny gród, istny cud to Grenada”, gdzie „Serca tam płoną ogniem, dusza rada”. Obraz tętniącej życiem krwi i dźwięczącej serenady pod „Błyszczący gwiazd mirjady!” natychmiast zanurza w atmosferze hiszpańskiej nocy, pełnej obietnicy i tajemnicy. Żar nocy, porównany do „wina słodkiej kruży”, odurza i sprawia, że serce drży roztęsknione za miłością, co doskonale oddaje nastrój tęsknoty i głębokiego uczucia.

Adam Aston, jeden z najpopularniejszych wokalistów międzywojnia, obdarzony eleganckim, zmysłowym barytonem, był mistrzem sentymentalnych tang i beztroskich aranżacji jazzowych. Jego kariera solowa nabrała tempa po opuszczeniu Chóru Warsa w 1933 roku, a płyty z jego głosem sprzedawały się w tysiącach egzemplarzy, czyniąc go niekwestionowaną gwiazdą. „Perła Grenady” to typowe dla jego repertuaru „tango hiszpańskie” z 1932 roku, do którego muzykę skomponowała Fanny Gordon, a słowa napisał Stanisław Mar. Warto podkreślić, że utwór ten, choć osadzony w hiszpańskich realiach i nawiązujący do popularności egzotycznych melodii, jest oryginalną polską kompozycją, a nie przetłumaczoną wersją słynnej pieśni „Granada” Agustína Lary, która również powstała w 1932 roku i doczekała się wielu adaptacji, w tym polskich.

W centrum lirycznej opowieści znajduje się ukochana, której narrator zwraca się w drugiej strofie, pieszczotliwie nazywając ją „Carmen, twoje róże / Co się pną / Do twych stóp po murze”. Imię Carmen, symbolizujące namiętność i temperament, idealnie pasuje do romantycznego kontekstu. Jej „oczy duże” lśniące w mroku i postać w oknie kreują klasyczny obraz serenady, gdzie zakochany, „drżący, blady”, wzywa swoją miłość, nazywając ją „Gwiazdo ty / Perło ty Grenady” i „Ty mej duszy cudny śnie!”. To określenie „Perła Grenady” staje się tu kwintesencją idealizowanej, bezcennej ukochanej, klejnotu na tle romantycznego miasta. Wykonanie Astona z jego charakterystycznym wokalem z pewnością wzmacniało to poczucie głębokiej admiracji i tęsknoty.

Ostatnia zwrotka przenosi słuchacza w sferę spełnienia i intymności. Noc, która wcześniej odurzała, teraz jest świadkiem miłosnych uniesień: „W nocny czas pełna kras twa kochanka / Pieści cię, tuli cię aż do poranka”. Obraz „Srebrnej baśni” i „srebrnej jaśni”, która „Mami i czaruje”, oddaje ulotne, lecz intensywne chwile bliskości. Tekst osiąga kulminację w stwierdzeniu, że „Nie masz nie, w żadnym śnie szczęścia tyle / Jakie ci dają owe cudne chwile / Gdy na pierś pada ci cała drżąca / Ukochana Twa!”. To fizyczne zbliżenie, drżenie ukochanej, podkreśla głębię uczucia i całkowite oddanie, tworząc obraz najwyższego szczęścia, niemożliwego do odnalezienia nawet w najpiękniejszych snach. Piosenka ta, podobnie jak wiele innych sentymentalnych tang z lat 30. XX wieku, oferowała polskim słuchaczom ucieczkę od codzienności i zanurzenie się w świecie gorących uczuć i dalekich, idyllicznych krajobrazów, cementując pozycję Adama Astona jako niezapomnianego wykonawcy, który swoim głosem potrafił dotknąć najczulszych strun ludzkiej duszy.