Interpretacja Życzenia powrotu - Żeglarska

Piosenka „Życzenia powrotu”, z tekstem autorstwa Ireneusza Wójcickiego i muzyką Jana Wydry, to prawdziwy klejnot polskiej pieśni żeglarskiej, nierozerwalnie związany z zespołem EKT Gdynia. Utwór, wydany w 1998 roku na albumie „Wreszcie płynę”, a następnie na „Pójdę przez morze” w 1999 roku, doskonale oddaje esencję marynistycznego ducha, niosąc ze sobą głębokie przesłanie nadziei, tęsknoty i niezachwianej wiary. Nie jest to jedynie opowieść o rejsie, lecz przede wszystkim o ludzkich emocjach, które nierozerwalnie splatają się z morzem i losami tych, którzy na nie wyruszają.

Pierwsza zwrotka wprowadza nas w scenerię rozstania: „My staliśmy na brzegu – a on odpływał stąd / Przestrzenie są dla niego – a nam pozostał ląd”. Już tutaj czuć wyraźny kontrast między pragnieniem wolności i przygody symbolizowanym przez otwarte morze a stabilnym, ale statycznym lądem. Podmiot liryczny i jego towarzysze, pozostający na brzegu, są świadkami odjazdu, co samo w sobie niesie smutek rozstania, ale i zrozumienie dla powołania żeglarza. Słowa „Że tak po prostu musi być, powtarzał razy sto / Wierzyliśmy, że wróci, wszak nam obiecał to” podkreślają akceptację losu i fundamentalną ufność w powrót. Ta obietnica staje się kotwicą dla tych, którzy zostają, jedynym pewnikiem w obliczu nieprzewidywalności morskiej podróży. Refren, będący tytułowymi „Życzeniami powrotu”, jest pełen ciepła i troski: „Płyń, stary, płyń, niech wiatry ci sprzyjają / Od sztormów złych niech chroni dobry Bóg / Nocą prócz gwiazd niech szlak twój oświetlają / Życzenia, byś powrócił do nas tu”. To liryczne błogosławieństwo, modlitwa o pomyślność i ochrona, typowa dla pieśni żeglarskich, gdzie morze jest zarówno źródłem piękna, jak i zagrożenia.

Następnie utwór przyjmuje dramatyczny obrót. Po upływie ponad roku dociera tragiczna wiadomość: „Ten okręt, którym płynął, na morza leży dnie”. W tym momencie piosenka dotyka najgłębszych lęków związanych z zawodem marynarza. Jednakże, w obliczu tak wstrząsającej informacji, pojawia się niesamowity akt zaprzeczenia i niezłomnej wiary: „Lecz nikt z nas w to nie wierzy, honoru słowo dam, / Bo on na pewno przeżył, wszak tak obiecał nam”. To nie jest naiwna nadzieja, lecz głębokie przekonanie, zakorzenione w złożonej obietnicy i silnej więzi z odchodzącym. Odrzucenie tragicznej wiadomości staje się mechanizmem obronnym, podtrzymującym świat oczekujących. To właśnie w tym fragmencie piosenka nabiera uniwersalnego wymiaru, dotykając kwestii radzenia sobie ze stratą i upartej nadziei, która często staje w sprzeczności z faktami. W kontekście Ireneusza Wójcickiego, jednego z filarów EKT Gdynia i autora słów do tego utworu, który zmarł w listopadzie 2011 roku, ta niezłomna wiara w powrót nabiera szczególnie poruszającego wydźwięku. Słowa te, napisane przez niego, stają się swego rodzaju poetyckim epitafium, odzwierciedlającym jego własne, wewnętrzne przekonanie o wiecznej obecności w sercach tych, którzy go pamiętają i śpiewają jego pieśni.

Ostatnia zwrotka przenosi nas w przyszłość, podkreślając wieczność oczekiwania: „Będziemy stać na kei, choćby i przez lat sto / Nie zbraknie nam nadziei, że znów ujrzymy go”. To obietnica wierności, symbolizująca niezłomność ludzkiego ducha i siłę przyjaźni. Obraz żeglarza opowiadającego historie „w tawernianym dymie” to klasyczny motyw szantowy, malujący wizję powrotu do portu, dzielenia się doświadczeniami i celebrowania życia. Ale nawet po powrocie cykl się nie kończy: „A potem znów wypłynie - my zostaniemy tu”. To świadomość, że natura żeglarza to wędrowiec, a los oczekujących to wieczne trwanie na lądzie. Ta powtarzalność odzwierciedla cykliczność życia marynarza i jego bliskich, w której rozstania i powroty są nieodłącznym elementem. Całość utworu, jako hymn EKT Gdynia, zespołu nagradzanego na wielu festiwalach pieśni żeglarskiej w Polsce, stanowi wzruszające świadectwo żeglarskiego etosu, gdzie marzenia, wiatr i przygoda splatają się z tęsknotą i miłością. "Życzenia powrotu" to pieśń, która trafia prosto do serca, niezależnie od tego, czy jest się żeglarzem, czy też jedynie marzy o morskich podróżach, utrwalając w pamięci słuchaczy niepowtarzalny urok życia pod żaglami.