Interpretacja Tato - Żabson

Piosenka "Tato" Żabsona to niezwykle osobisty i poruszający utwór, który stanowi swoisty list do zmarłego ojca artysty, Stanisława. Wydany 24 marca 2023 roku jako singiel promujący album "Ostatni Ziomal", piosenka ta ujawnia najbardziej wrażliwe oblicze rapera, odbiegając od jego zazwyczaj bardziej energicznego i brawurowego stylu. Sam Żabson określa ją mianem "najważniejszego numeru z tej płyty, jak nie ogólnie najważniejszego w mojej karierze". Muzyka, charakteryzująca się melodią gitary akustycznej nagranej przez Marcina Patrzałka, podkreśla intymny i refleksyjny charakter utworu.

Centralnym motywem, powracającym w refrenach, jest żal z powodu "za mało czasu, żeby pożegnać się". To bolesne wyznanie podkreśla nagłość straty i niemożność domknięcia pewnego etapu życia z ojcem. Jak wyznał Żabson w jednym z wywiadów, jego tata zmarł nagle na tętniaka mózgu, kiedy raper był na wakacjach poza Polską. Ta okoliczność sprawiła, że nie mógł być przy nim w ostatnich chwilach, co stanowi dla niego głębokie, emocjonalne obciążenie. Mimo to, w tekście pojawia się pocieszające zapewnienie: "To życie, nas nie oszczędzało lecz zahartowało, więc tato o mnie nie martw się". Jest to deklaracja dojrzałości i siły, jaką Żabson wyniósł z życiowych doświadczeń, niejako uspokajająca zmarłego ojca, że syn sobie poradzi.

W pierwszej zwrotce artysta analizuje swoją tożsamość w kontekście dziedzictwa ojca. Mówi: "Bo jestem już dorosłym mężczyzną, wychowałeś mnie bym radził sobie sam. W pewnych sprawach jestem Twoją podobizną, pożyczyłem parę zalet no i wad". Ten fragment świadczy o głębokiej samoświadomości i akceptacji wpływu rodzica na własne życie, zarówno w pozytywnym, jak i negatywnym aspekcie. Żabson szczerze przyznaje, że jego rodzina nie była idealna – "Choć nie byliśmy idealną rodziną, czy na świecie ktoś w ogóle taką ma? W domu oprócz wielu kłótni była miłość, ojca do syna". To realne spojrzenie na relacje rodzinne, które bywają skomplikowane, ale w jego przypadku zawsze naznaczone były miłością. Najbardziej wzruszające są wersy o przyszłych pokoleniach: "Nie poznała nawet Cię moja dziewczyna. Już nie weźmiesz na ręce mojej córki lub syna". Utrata możliwości wspólnego przeżywania tak ważnych momentów, jak spotkanie z wnukami, to uderzające przypomnienie o definitywności śmierci. Porównanie śmierci ojca do "lawiny" podkreśla jej przytłaczający i niespodziewany charakter.

Druga zwrotka to manifest determinacji i dziedziczenia marzeń. Żabson nazywa siebie "zdobywcą, nie turystą", podkreślając swoją zdolność do odnajdywania drogi nawet "jeśli zgubię szlak". Tę cechę przypisuje właśnie ojcu: "I to chyba dzięki Tobie umiem szybko się odnaleźć choć życie nie daje map". Najpiękniejszym wyrazem hołdu jest jednak obietnica spełnienia ojcowskiego marzenia: "Chciałbym zwiedzić cały świat, bo to Twoje marzenie. Twój niedokończony plan w rzeczywistość zamienię". W klipie do piosenki Żabson intencjonalnie wybrał się do Tajlandii, aby zrealizować zdjęcia, oddając w ten sposób hołd swojemu ojcu, Stanisławowi, którego największą pasją były podróże. W tekście padają konkretne destynacje – "Polecę do USA i przy wielkim kanionie, spojrzę w niebo pełne gwiazd". To symboliczny akt kontynuacji i pamiątki, w którym syn staje się przedłużeniem życia i pasji ojca. Wers "Chociaż nie ma Cię wśród nas, tato popatrz na mój blask. Świecę jasno chociaż świat, nie ułatwia" to wołanie o duchowe potwierdzenie, prośba o uznanie jego sukcesów i siły, mimo trudności. Mimo upływu czasu artysta otwarcie kwestionuje popularne przekonanie, że "ponoć rany leczy czas, nieprawda", co świadczy o głębokim i wciąż żywym bólu po stracie.

Żabson sam podkreślił, że muzyka zawsze była dla niego sposobem na radzenie sobie z emocjami. Przyznał, że długo kłębiły się w nim uczucia związane ze śmiercią taty i dopiero ten numer, pomimo trudności w nagrywaniu, przywołał wiele dobrych wspomnień. Uważa, że ojciec spogląda na niego z dumą, a on sam jest dumny z tego, jakim ojcem był jego tata, wdzięczny za całą wiedzę, miłość i rozwijanie ciekawości świata. Utwór "Tato" jest zatem nie tylko pożegnaniem, ale też formą terapii, uhonorowania pamięci i potwierdzenia, że mimo straty, dziedzictwo ojca trwa w jego synu. Jest to piosenka, która pozwala raperowi odkryć przed słuchaczami swoje najdelikatniejsze i najbardziej wrażliwe oblicze, ukazując go nie tylko jako artystę, ale przede wszystkim jako człowieka.