Utwór „11 minutes ft Halsey” autorstwa Yungbluda to intensywna, emocjonalna podróż przez żal, poczucie straty i tragiczną miłość, której los nie dał drugiej szansy. Piosenka, wzbogacona charakterystyczną perkusją Travisa Barkera z Blink-182, jest opowieścią o parze, która rozstała się pod wpływem presji współczesnego społeczeństwa, gdzie sukces i władza często są stawiane wyżej niż uczucia.

Narracja utworu, jak wyjaśnił Yungblud, opowiada o dwojgu młodych ludzi, którzy po latach rozłąki uświadamiają sobie, że nie mogą bez siebie żyć i postanawiają się ponownie spotkać, aby wszystko odnowić. Kluczowy, powtarzający się w refrenie motyw „I'm 11 minutes away and I have missed you all day, so why aren't you here?” nabiera makabrycznego wymiaru w świetle fabuły teledysku i dodatkowych wyjaśnień artystów. Okazuje się, że dziewczyna, będąc zaledwie jedenaście minut drogi od ponownego spotkania, ulega tragicznemu wypadkowi samochodowemu i umiera, zanim dotrze na miejsce. Tym samym te „11 minut” staje się nie tylko symbolem bliskości, ale także nieprzekraczalnej granicy między życiem a śmiercią.

W pierwszej zwrotce Halsey śpiewa: „I think I missed you callin' on the other line / I'm just thinkin' all these thoughts up in my mind”. Yungblud ujawnił, że ten fragment to celowy „Easter egg”, wskazujący na równoległy wymiar, w którym bohaterka „spłaszczyła się” (flatlined) i zmierza na „drugą stronę”. Dalej tekst odkrywa intensywność ich relacji: „You stain all on my body like you're red wine / You're the fuckin' acid to my alkaline”, co podkreśla głębokie, wręcz chemiczne połączenie, które jest jednocześnie destrukcyjne i uzupełniające. Słowa „I would sell my soul for a bit more time” odzwierciedlają jej zapracowanie, które mogło przyczynić się do rozpadu związku, ale także uniwersalne pragnienie odzyskania utraconych chwil.

Pre-chorus YUNGBLUDA jest przepraszającym monologiem: „I'm so fuckin' sorry, I'm so fuckin' sorry / I've been playing somebody and it's helping nobody”. Przyznaje się do bycia z kimś innym, uświadamiając sobie, że to Halsey jest jego prawdziwą miłością, co wynikało z frustracji związanej z jej brakiem czasu. Widzi ją „on the floor with your hands 'round your head”, co świadczy o jego poczuciu winy i świadomości jej bólu. Pragnie wrócić do intymności: „All I want is your head on my chest / Touchin' feet, in my bed”. Wyrażenie „her lipstick arithmetic didn't stick” dodatkowo symbolizuje, że jego próby zastąpienia Halsey innym związkiem nie powiodły się.

Ciekawostką jest, że piosenka powstała bardzo szybko, w ciągu zaledwie trzech dni, po tym jak Halsey (będąca fanką twórczości Yungbluda) zaprosiła go na piwo w Los Angeles. Oboje odkryli, że dorastali na podobnej muzyce rockowej/emo, mimo że na różnych kontynentach, co stworzyło natychmiastowe połączenie. Halsey, zainspirowana piosenką Brand New „Limousine”, a Yungblud czerpiący z „Pamiętnika” dla scen rozstań, wspólnie stworzyli tę tragiczną historię miłosną. Włączenie Travisa Barkera, perkusisty Blink-182, było pomysłem Halsey, która zadzwoniła do niego, a on nagrał swoją partię w ciągu dziesięciu minut, dodając utworowi charakterystycznej rockowej energii.

W drugiej zwrotce i moście powraca motyw sprzecznych uczuć: „You're the best I've ever had / You're the worst I've ever had”. Ta dualność odzwierciedla intensywność i złożoność relacji, w której miłość i ból przeplatają się, powodując wewnętrzny zamęt. Yungblud tłumaczył to jako dumę, która sprawia, że ludzie mówią „pieprz się, to koniec”, by później uświadomić sobie, że to wcale nie jest prawdą.

Post-chorus, śpiewany przez Halsey: „Tell me what you need, I can make you more than what you are / Come and lay the roses on the floor, every single Sunday, don't get bored”, nabiera wzruszającego znaczenia, gdy dowiadujemy się, że to jej słowa po śmierci. Yungblud potwierdził, że jest to perspektywa umierającej osoby, która obserwuje swojego ukochanego, czekającego w kawiarni, i nie może nic zrobić. Prośba o kładzenie róż w każdą niedzielę staje się gestem pożegnania i pragnienia pamięci. Teledysk, wyreżyserowany przez Colina Tilley'a, wizualizuje tę tragedię, pokazując protagonistę YUNGBLUDA w pętli czasowej, desperacko próbującego zapobiec wypadkowi dziewczyny, przechodząc przez pięć etapów żałoby, co jest hołdem dla filmów takich jak „Black Mirror” czy „Eternal Sunshine of the Spotless Mind”.

„11 minutes” to pieśń o tragicznym losie, ludzkiej bezsilności i bolesnej świadomości tego, co straciliśmy, dopiero gdy jest już za późno. Opowiada o tym, jak jedno fatalne zdarzenie może bezpowrotnie zniszczyć szansę na pojednanie, pozostawiając tylko nieodparte pytanie: „Dlaczego cię tu nie ma?”.