Interpretacja Polska - W.B.U

Utwór "Polska" poznańskiego rapera W.B.U., znanego również jako Artur Stelmasik, Cienias czy W Bloku Ukryty, stanowi brutalnie szczerą i bezkompromisową diagnozę polskiej rzeczywistości. Już sam początek, z sarkastycznym cytatem o "bardzo pożytecznym spotkaniu", zwiastuje gorzką pigułkę prawdy, która zostanie podana słuchaczowi, kontrastując z propagandowym tonem wypowiedzi, która spina klamrą kompozycyjną cały utwór. Piosenka, która znalazła się na kompilacji "Jestem Stąd", to prawdziwy manifest sprzeciwu wobec systemu i obojętności społecznej.

W.B.U. maluje obraz społeczeństwa pogrążonego w egoizmie i materializmie. Pyta prowokacyjnie, czy ludzie wybraliby ratowanie człowieka z tonącej łódki, czy paletę drogiej wódki, a odpowiedź, choć niewypowiedziana, wybrzmiewa jasno: "Ludzie dziś by się upili, pobili, zabili". To pesymistyczna wizja narodu skłóconego, gdzie wzajemna niechęć dominuje nad solidarnością, a chwilowa ucieczka w alkohol staje się substytutem rozwiązania problemów. Raper z bezwzględnością piętnuje brak empatii i powierzchowność relacji międzyludzkich, sugerując, że tylko "jeden na stu poda rękę szczerze", reszta "za monetę złożyłaby Cię w ofierze".

Centralnym punktem utworu jest ostra krytyka klasy politycznej. W.B.U. nie przebiera w słowach, nazywając polityków "kretynami" i obwiniając ich za trudną sytuację obywateli, gdzie "co drugi polski dom za*****ny kredytami". Podkreśla absurdalność sytuacji, w której ci "u góry żyją z naszych interesów", podczas gdy zwykli ludzie są jedynie "pionkami bez pleców", ciężko pracującymi bez widocznych efektów, zmęczeni stresem i nerwami. Ten dysonans między obietnicami a rzeczywistością, podsumowany ironicznym stwierdzeniem w refrenie o "roku 2006 to najlepszy rok ostatniego XVII-lecia" – który tak naprawdę był rokiem nagrania tego utworu lub jego wydania – potęguje poczucie frustracji i oszustwa.

Frustracja ta prowadzi do rezygnacji i emigracji. Widmo "strachu jak przed skokiem na bungee" popycha ludzi do opuszczenia kraju i szukania lepszego życia za granicą, jak w Anglii. Gorzka ironia pojawia się w zdaniu, że "ten kraj to ***** Eden, siódme niebo dla Somalii", co jeszcze bardziej uwypukla przepaść między oficjalną narracją a doświadczeniem zwykłego Polaka. Kraj ten jawi się jako miejsce, gdzie "na poważnie są traktowani tylko bogaci", a ich dobrobyt "ścięty jak woda ze *****y", co symbolizuje odcinanie się od reszty społeczeństwa i akumulowanie bogactwa kosztem innych.

W.B.U. idzie dalej, ostrzegając przed eskalacją napięć. Wzywa do budowania schronów dla dzieci i żon, zamiast chronionych osiedli, przewidując, że "będą leciały granaty grzmiały armaty". To dramatyczne wizja zbliżającego się konfliktu, "bitwy, walki o kraj nasz, o godne życie dla nas", która będzie dziełem tych, którzy "zabili nas dla cyfer" – dla statystyk, zysków, zapominając o człowieku. Chór, z naładowaną bronią i bijącymi na alarm domami, brzmi jak wezwanie do powstania, choćby tylko w sferze świadomości, do przebudzenia i walki o utraconą godność.

Raper pyta, gdzie jest "obiecana Polsko", kraj, w którym "mało ludzi stanęłoby dumnie pod chorągwią", a wielu z chęcią "stanęłoby obok prezydenta z bombą". To obraz głębokiej utraty wiary w państwo i jego symbole, a także poczucia narodowej wspólnoty. Życie w Polsce to ciągła praca i chata, bez uśmiechu, w biegu, gdzie zwycięża tylko szybszy. Ta gonitwa za bytem, połączona z brakiem perspektyw, prowadzi do poczucia beznadziei, gdzie nienawiść "płonie w nas jak w jedenastego wierze".

Utwór kończy się deklaracją artysty: "Ten rap to manifest o dobro Polaka", potwierdzając jego zaangażowanie i rolę jako głosu ulicy. W.B.U. dostarcza surowy, lecz szczery komentarz do bolączek Polski, wplatając w tekst zarówno osobiste obserwacje, jak i uniwersalne prawdy o kondycji społeczeństwa. To piosenka, która mimo upływu lat, wciąż pozostaje boleśnie aktualna, oddając poczucie bezsilności i gniewu wobec wszechobecnej niesprawiedliwości.