Interpretacja Mad All the Time - Waterparks

„Mad All the Time” autorstwa Waterparks to głęboko introspekcyjna i emocjonalnie surowa piosenka, która eksploruje tematy frustracji, wypalenia, lęku egzystencjalnego i kreatywnej blokady, z perspektywy wokalisty Awstena Knighta. Utwór, pochodzący z albumu Greatest Hits z 2021 roku, jest wyrazem chronicznego poczucia gniewu i ogólnego wyczerpania, które, jak przyznał sam Knight, towarzyszyło mu przez długi czas, szczególnie podczas intensywnych procesów twórczych i presji związanej z byciem artystą.

Początkowe wersy, „I struggle in most of my songs / About how deep to get, / But before I can make up my mind, / I'm at the bottom of the deep end out of breath”, natychmiast wprowadzają słuchacza w wewnętrzny konflikt artysty. Awsten często mierzy się z dylematem, ile swojej prawdziwej, surowej emocji ujawnić w tekstach, lecz zanim zdąży podjąć świadomą decyzję, już zanurza się w głębiny swoich uczuć, często czując się przytłoczony i pozbawiony tchu. To sugeruje rodzaj mimowolnej, niemal kompulsywnej szczerości, która jest zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Towarzyszące temu „I'm tired all the time / I'm cutting my own line” wskazuje na głębokie zmęczenie i być może tendencję do samoizolacji lub odcinania się od źródeł wsparcia, co pogłębia poczucie bycia „szalonym przez cały czas”.

Centralnym motywem utworu jest wszechobecna blokada twórcza, przedstawiona jako fizyczna bariera: „Writer’s block has building blocks / And built these walls around me / I don't feel lucky in here / Buried in my head / I'm seeing red and nothing else”. To nie jest po prostu brak inspiracji, ale aktywna siła, która otacza i więzi umysł artysty, prowadząc do uczucia klaustrofobii psychicznej i intensywnej złości, manifestującej się jako „widzenie czerwieni”. Awsten Knight wielokrotnie wspominał, że album Greatest Hits był wyjątkowo trudny do napisania, a frustracja związana z blokadą twórczą była realnym problemem. To odzwierciedla presję tworzenia, która może prowadzić do emocjonalnego wyczerpania i poczucia, że jest się uwięzionym we własnej głowie.

Kolejna zwrotka odnosi się do lęku przed wysokością i jednocześnie pragnienia transcendencji: „I'm afraid of heights / But I'm done with this place / So, I want to go up / Until we run out of space”. Jest to paradoksalne, ale zrozumiałe pragnienie ucieczki od przytłaczającej rzeczywistości, dążenie do czegoś wyższego i lepszego, nawet jeśli wiąże się to z osobistym strachem. Tekst piosenki ujawnia również poczucie stagnacji i syndromu oszusta, gdy Awsten śpiewa: „I feel like I expired in Houston last year / Watching my friends finish college / while I'm all alone out here”. Houston często pojawia się w tekstach Waterparks jako miejsce, które symbolizuje przeszłość i pewien rodzaj utraconej niewinności lub punkt zwrotny. Ten fragment odzwierciedla powszechny lęk młodego artysty, który, zamiast podążać tradycyjną ścieżką edukacji, wybrał karierę muzyczną i czuje się pozostawiony w tyle, obserwując, jak jego rówieśnicy osiągają konwencjonalne kamienie milowe. Poczucie osamotnienia i poczucie, że „stracił ważność”, mimo sukcesu zespołu, podkreśla głębię jego wewnętrznego niepokoju.

Bardzo osobistym i niemal komicznym, a jednocześnie trafnym detalem są „My sneezing fits / Will never let me focus, / My brains and my hands / Entirely both know this”. To codzienne, irytujące doświadczenie, które idealnie ilustruje niemożność skupienia i ciągłe zakłócenia, zarówno fizyczne, jak i psychiczne. To drobny, ale znaczący element, który ugruntowuje abstrakcyjne poczucie szaleństwa w konkretnej, fizycznej rzeczywistości, pokazując, że nawet najmniejsze niedogodności potęgują jego frustrację.

Ostatnie fragmenty tekstu, takie jak „I feel most safe in my bedroom / Climbing the walls of my head room / So keep out of my room because / I think I've seen enough of you today”, wyrażają potrzebę izolacji i odrzucenie zewnętrznych interakcji. Sypialnia staje się bezpieczną przystanią, ale nawet tam umysł artysty jest w ciągłym ruchu, „wspinając się po ścianach” jego własnej głowy, co wskazuje na wewnętrzny chaos, który nie ustaje nawet w odosobnieniu. To ostateczne pragnienie samotności i dystansu od innych ludzi podkreśla jego wyczerpanie i potrzebę odcięcia się od świata, aby odzyskać choć odrobinę spokoju, jednocześnie akceptując, że ten wewnętrzny gniew i frustracja są stałymi towarzyszami jego życia. W kontekście wywiadów, Awsten Knight często podkreślał, że choć jest osobą towarzyską, to tworzenie muzyki wymaga od niego intensywnego zagłębiania się w siebie, co bywa wyczerpujące i prowadzi do momentów, gdy potrzebuje całkowitego odosobnienia.

Podsumowując, „Mad All the Time” to szczery portret chronicznej frustracji i wyczerpania, z jakimi boryka się artysta w obliczu presji twórczej, lęku przed stagnacją i trudności w utrzymaniu równowagi psychicznej. Piosenka jest introspektywnym krzykiem o pomoc i jednocześnie akceptacją, że niektóre emocje, takie jak gniew i wyczerpanie, są nieodłączną częścią jego kreatywnego procesu i życia.