Interpretacja Venice Canals - Passenger

Piosenka „Venice Canals” autorstwa Passenger, wydana na albumie Patchwork w 2020 roku, to poruszająca refleksja nad doświadczeniem globalnego kryzysu, jakim była pandemia COVID-19. Utwór, podobnie jak cały album, został stworzony w odpowiedzi na wstrząsające zmiany, jakie nastąpiły na świecie w pierwszych miesiącach pandemii, oddając ból i frustrację, ale jednocześnie wskazując na nadzieję i niezwykłą odporność natury i ludzkiego ducha.

Tekst rozpoczyna się od bezpośredniego zwrócenia uwagi na wszechobecny ból i cierpienie, wyczuwalne „napięcie w powietrzu”, co jest ewidentnym odniesieniem do globalnej niepewności i lęku, które ogarnęły świat. Artysta przyznaje, że czujemy się niepewnie w obliczu „wszystkich tych zmian, które nastąpiły”. Passenger jednak, z właściwą sobie empatią i obserwacyjną wrażliwością, natychmiast kontruje ten obraz bólu poprzez obrazy światła i spokoju z różnych zakątków świata: „Ale widzą gwiazdy świecące w Pekinie / I słyszą śpiew ptaków na Times Square”. Te geograficzne odniesienia podkreślają uniwersalność przesłania – nawet w epicentrum ludzkiego zamętu, natura trwa, oferując piękno i ukojenie. Niebo w Singapurze pozostaje błękitne, a w Belfaście wciąż można poczuć zapach oceanu, przypominając, że pewne, fundamentalne aspekty istnienia pozostają niezmienne.

Kluczowym i najbardziej symbolicznym obrazem piosenki, który zresztą znalazł się w tytule, są „kryształowo czyste kanały Wenecji, w których pływają ryby”. Jest to bezpośrednie nawiązanie do szeroko nagłośnionego zjawiska, które miało miejsce w Wenecji we Włoszech w marcu 2020 roku, podczas pierwszych ogólnokrajowych lockdownów. Wraz z drastycznym ograniczeniem ruchu łodzi i turystów, zazwyczaj mętne wody kanałów stały się niespotykanie przejrzyste, ukazując pływające w nich ryby i ptaki, takie jak łabędzie. To zjawisko stało się symbolem tego, jak natura szybko odzyskuje równowagę, gdy presja ze strony człowieka ustaje, oferując niespodziewaną „srebrną podszewkę” w trudnych czasach. Passenger mistrzowsko wykorzystuje ten motyw, by stworzyć potężną metaforę nadziei: mimo ludzkiego cierpienia, na świecie wciąż istnieje dziewicze piękno, dostępna czystość i życie, które trwa.

Sam artysta, Mike Rosenberg, znany jako Passenger, wielokrotnie podkreślał w wywiadach swoją chęć tworzenia muzyki, która rezonuje z ludzkimi doświadczeniami, często czerpiąc inspirację z obserwacji i opowieści. Album Patchwork, z którego pochodzi „Venice Canals”, jest opisany jako „list miłosny do wytrwałości ludzkości i realnej supermocy, jaką jest umiejętność iść naprzód”. W refrenie, choć autor zaznacza: „Nie zrozum mnie źle / To nie jest radosna piosenka / Na razie nie ma się czego uchwycić”, to jednak daje pocieszenie, że „kiedy czujesz się źle, kochanie / Po prostu wiedz, że woda jest krystalicznie czysta / A ryby pływają w kanałach Wenecji”. To nie jest fałszywy optymizm, ale pokrzepiające przypomnienie o istnieniu niezależnego od nas piękna.

W drugiej zwrotce piosenka ponownie dotyka „rozpaczy i smutku”, przyznając, że „naprawdę nic nie mogę powiedzieć”, aby to zmienić. Jednak i tutaj pojawia się nuta nadziei na przyszłość: „Ale jutro będziemy bliżej / końca tego wszystkiego, niż jesteśmy dzisiaj”. Zachęta do czerpania radości z prostych, podstawowych rzeczy – „oglądaj wschód słońca ze swojego okna / I słuchaj deszczu padającego na ziemię” – oraz do pielęgnowania relacji – „powiedz swoim bliskim, że ich kochasz / I tęsknij za tymi, których nie ma w pobliżu” – podkreśla znaczenie obecności i miłości w obliczu niewiadomej.

„Venice Canals” to więc nie tyle pieśń o natychmiastowym rozwiązaniu problemów, co o perspektywie i odporności. Passenger, który zaczynał jako busker i jest znany z bezpośredniego kontaktu z publicznością, przekazuje swoje przesłanie z autentycznością, która pozwala słuchaczom odnaleźć w nim własne doświadczenia. Piosenka przypomina, że nawet w czasach największego chaosu i niepewności, świat wciąż kryje w sobie piękno, a nadzieja na lepsze jutro, choć może subtelna, nigdy nie zanika. Jest to hymn do wytrwałości, przypomnienie, że nawet gdy człowiek się zatrzymuje, życie, w swojej najczystszej formie, znajduje sposób, by trwać i odradzać się.