Interpretacja Crave - Waterparks

"Crave" zespołu Waterparks to utwór, który zgrabnie splata poczucie uwięzienia z palącym pragnieniem ucieczki i zapomnienia. Piosenka, pochodząca z EP-ki „Cluster” z 2016 roku, ukazała się jako singiel w listopadzie 2015 roku, sygnalizując rozpoczęcie współpracy zespołu z Equal Vision Records. Jest to jeden z utworów, które zostały wyprodukowane przez Benjiego Maddena z Good Charlotte, co świadczy o jego znaczeniu w początkach kariery zespołu.

Już od pierwszych wersów: „I wish I could forget you / But it's out of hand” – wokalista Awsten Knight wyraża bezsilność wobec wspomnień o minionym związku. To silne, narastające pragnienie zapomnienia jest główną osią emocjonalną utworu. Bohater piosenki czuje się sparaliżowany, niezdolny do działania, co podkreśla fraza: „I wish I was aggressive / And had a plan”. Ta agresywność, której pragnie, nie jest bynajmniej agresją skierowaną na zewnątrz, lecz raczej siłą wewnętrzną, niezbędną do wyrwania się z mentalnego impasu.

W dalszych wersach pojawia się motyw pisania: „I could write a couple words / That'd string into a phrase / But I'm afraid I'd go on and on / For days and days and days”. To zdradza, że ból i obsesja są tak głębokie, że mogłyby zainspirować niekończącą się ekspresję. To również odzwierciedla Awstena jako autora tekstów, dla którego słowa są narzędziem do przetwarzania emocji, ale w tym przypadku są obciążeniem, które mogłoby go pochłonąć.

Centralne jest powtarzające się, intensywne pragnienie ucieczki: „I'm craving / A getaway from the / Smooth talk / That's keeping me grounded / To the / Carpet in my room / My quiet blue tomb of you”. „Smooth talk” może symbolizować zarówno pochlebstwa, puste obietnice, jak i wewnętrzny dialog, który utrzymuje go w stanie stagnacji. Pokój, a dokładniej „dywan w moim pokoju”, staje się dla niego więzieniem. Metafora „my quiet blue tomb of you” (mój cichy, błękitny grób ciebie) jest szczególnie uderzająca; sugeruje, że wspomnienia o drugiej osobie, choć pozornie ciche i może nawet melancholijnie piękne (niebieski kolor), stały się dla niego martwą przestrzenią, w której jest pogrzebany. To pokazuje, jak przeszłość go pochłonęła, zmieniając jego osobistą przestrzeń w miejsce, z którego nie ma ucieczki.

W refrenie, powtarzane „Crave, crave, crave, crave” działa jak mantra, podkreślając przytłaczający i nieustający charakter tego pragnienia. Awsten Knight w wywiadzie dla Rock Sound przyznał, że tekst do tej piosenki nie był wyłącznie o jego osobistych doświadczeniach, ale inspirowany był również sytuacją, przez którą przechodził gitarzysta Geoff Wigington. To dodaje tekstowi uniwersalności, pokazując, że poczucie uwięzienia w przeszłości jest wspólnym doświadczeniem. Sam Awsten wspominał, że lubi wykonywać ten utwór na żywo, ponieważ refren oparty jest na samplu wokalnym, co pozwala mu na swobodne poruszanie się po scenie i „odbijanie się” od niej.

W drugiej zwrotce pojawia się pozorny moment ulgi: „For the past couple weeks I've felt kind of great / But this kind of great don't come without it's share of grey”. Sugeruje to, że artysta przeżył ostatnio kilka pozytywnych chwil, ale zdaje sobie sprawę, że to „świetne” samopoczucie zawsze wiąże się z nutą smutku lub niewypełnienia. Codzienne próby „odgryzania kęsów” z dnia, czyli czerpania z niego drobnych przyjemności, kończą się gorzkim posmakiem wieczorem: „But by night I'm left with nothing but a sour taste”. To podkreśla cykliczność walki i trudność w osiągnięciu prawdziwego spokoju.

Warto zauważyć, że Waterparks często odwołuje się do własnych tekstów w późniejszych utworach. Linia „I used to crave a getaway, now I don't wanna leave” z utworu „Blonde” z albumu „Entertainment” z 2018 roku jest bezpośrednim odniesieniem do „Crave”. To auto-odniesienie podkreśla ewolucję emocjonalną Awstena; podczas gdy w „Crave” pragnął ucieczki, w „Blonde” odnajduje poczucie przynależności i nie chce już opuszczać miejsca, które stało się jego domem lub relacji, która daje mu komfort. W wywiadzie dla 34th Street Magazine Awsten Knight mówił o tym, jak celowo odwołuje się do poprzednich tekstów, aby podsumować całe okresy czasu i emocje, które z nimi związane, zakładając, że fani zrozumieją te nawiązania na podstawie wydanych piosenek.

„Crave” to głębokie zanurzenie się w ból rozstania i walkę o uwolnienie się od obsesyjnych wspomnień. Piosenka oddaje intensywność emocji towarzyszących próbie zapomnienia o kimś, podczas gdy umysł wciąż tęskni za ucieczką od „gładkich słów” (być może autooszukiwania się) i poczucia uwięzienia w samotności własnego pokoju, który stał się „cichym, błękitnym grobem” utraconej osoby. To studium wewnętrznego konfliktu, gdzie pragnienie pójścia naprzód zderza się z niemożnością odcięcia się od przeszłości.